اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ بِاسْمِکَ الْعَظیمِ الاْعْظَمِ الاْعَزِّ الاْجَلِّ الاْکْرَمِ
خدایا از تو مى خواهم به حق نام بزرگ و بزرگترت و آن عزیزتر و برجسته تر و گرامیترت
الَّذى اِذا دُعیتَ بِهِ عَلى مَغالِقِ اَبْوابِ السَّماَّءِ لِلْفَتْحِ بِالرَّحْمَةِ
همان نامى که هرگاه بخوانندت بدان نام براى گشودن درهاى بسته آسمان به رحمت
انْفَتَحَتْ وَ اِذا دُعیتَ بِهِ عَلى مَضاَّئِقِ اَبْوابِ الاْرْضِ لِلْفَرَجِ انْفَرَجَتْ
گشوده شود و هرگاه بخوانندت بدان نام براى باز شدن تنگناهاى درهاى زمین باز شود
وَ اِذا دُعیتَ بِهِ عَلَى العُسْرِ لِلْیُسْرِ تَیَسَّرَتْ وَ اِذا دُعیتَ بِهِ عَلَى
و هرگاه بخوانندت بدان نام براى آسان شدن سختى آسان گردد و هرگاه بخوانندت بدان نام براى زنده شدن
الاْمْواتِ لِلنُّشُورِ انْتَشَرَتْ وَ اِذا دُعیتَ بِهِ عَلى کَشْفِ الْبَاْساَّءِ
مردگان زنده شود و هرگاه بخوانندت بدان نام براى برطرف شدن دشواریها
وَالضَّرّآءِ انْکَشَفَتْ وَ بِجَلالِ وَجْهِکَ الْکَریمِ اَکْرَمِ الْوُجُوهِ وَ اَعَزِّ
برطرف گردد و سوگند به عظمت ذات بزرگوارت که بزرگوارترین و عزیزترین ذوات است
الْوُجُوهِ الَّذى عَنَتْ لَهُ الْوُجُوهُ وَ خَضَعَتْ لَهُ الرِّقابُ وَ خَشَعَتْ لَهُ
و تمام روها دربرابرش خوار گشته و گردنها در مقابلش خم شده و
الاْصْواتُ وَ وَجِلَتْ لَهُ الْقُلُوبُ مِنْ مَخافَتِکَ وَ بِقُوَّتِکَ الَّتى بِها
صداها از هیبتش خاموش گشته و دلها همه از ترس او هراسان گشته و سوگند به نیرو و قدرتت که بدان
تُمْسِکُ السَّماَّءَ اَنْ تَقَعَ عَلَى الاْرْضِ اِلاّ بِاِذْنِکَ وَ تُمْسِکُ السَّمواتِ
آسمان را نگهداشته اى از اینکه بر زمین افتد جز به اجازه خودت و نگهداشته اى آسمانها
وَالاْرْضَ اَنْ تَزُولا وَ بِمَشِیَّتِکَ الَّتى دانَ لَهَا الْعالَمُونَ وَ بِکَلِمَتِکَ
و زمین را از اینکه از جاى خود بروند و سوگند به مشیت و اراده ات که جهانیان در برابرش
الَّتى خَلَقْتَ بِهَا السَّمواتِ وَ الاْرْضَ وَ بِحِکْمَتِکَ الَّتى صَنَعْتَ بِهَا
خوار گشته و به حق آن کلمه ات که آسمانها و زمین را بدان آفریدى و به حق آن حکمتت که بوسیله آن (موجودات )
الْعَجاَّئِبَ وَ خَلَقْتَ بِهَا الظُّلْمَةَ وَ جَعَلْتَها لَیْلاً وَ جَعَلْتَ اللَّیْلَ سَکَناً
شگفت ساختى و تاریکى را بدان خلق فرمودى و آن را شب قرار دادى و شب را نیز (وقت ) آرامش قرار دادى
وَ خَلَقْتَ بِهَا النُّورَ وَ جَعَلْتَهُ نَهاراً وَ جَعَلْتَ النَّهارَ نُشُوراً مُبْصِراً
و نور و روشنى را بدان آفریدى و روزش قرار دادى و روز را هم (هنگام کار و) جنبش و مایه بینش قرار دادى
وَ خَلَقْتَ بِهَا الشَّمْسَ وَ جَعَلْتَ الشَّمْسَ ضِیاَّءً وَ خَلَقْتَ بِهَا الْقَمَرَ
و بدان خورشید را آفریدى و خورشید را نیز فروزان کردى ، و بدان ماه را خلق کردى
وَ جَعَلْتَ الْقَمَرَ نُوراً وَ خَلَقْتَ بِهَا الْکَواکِبَ وَ جَعَلْتَها نُجُوماً وَ بُرُوجاً
و آن را نور و روشنایى قرارش دادى و بدان ستارگان را آفریدى و قرارشان دادى اخترانى تابناک و برجها
وَ مَصابیحَ وَ زینَةً وَ رُجُوماً وَ جَعَلْتَ لَها مَشارِقَ وَ مَغارِبَ وَ جَعَلْتَ
و چراغهایى و زیور بخش آسمان و وسیله راندن (شیاطین ) و قرار دادى براى آنها خاورها و باخترها و نیز برایش
لَها مَطالِعَ وَ مَجارِىَ وَ جَعَلْتَ لَها فَلَکاً وَ مَسابِحَ وَ قَدَّرْتَها فِى
طلوع گاهها و گردشگاهها مقرر ساختى و براى هریک از آنها مدار حرکت و شناگاهى قرار دادى و روى اندازه هاى معین در
السَّماَّءِ مَنازِلَ فَاَحْسَنْتَ تَقْدیرَها وَ صَوَّرْتَها فَاَحْسَنْتَ تَصْویرَها
آسمان منزلشان دادى و به خوبى اندازه گرفتى و صورتشان دادى و نیکو صورتشان دادى
وَ اَحْصَیْتَها بِاَسْماَّئِکَ اِحْصاَّءً وَ دَبَّرْتَها بِحِکْمَتِکَ تَدْبیراً فَاَحْسَنْتَ
و آنها را بنامهاى خویش دقیقا برشمردى و با حکمت خویش با کمال تدبیر اداره نمودى و به نیکى
تَدْبیرَها وَ سَخَّرْتَها بِسُلْطانِ اللَّیْلِ وَ سُلْطانِ النَّهارِ وَالسّاعاتِ
تدبیر کردى و بوسیله تسلط شب و روز براى تنظیم ساعتها
وَ عَدَدَ السِّنینَ وَالْحِسابَ وَجَعَلْتَ رُؤْیَتَها لِجَمیعِ النّاسِ مَرْئً
و شماره سالها و برقرارى حساب تسخیرشان کردى و دیدنشان را بر همه مردم یکنواخت کردى
واحِداً وَ اَسْئَلُکَ اللّهُمَّ بِمَجْدِکَ الَّذى کَلَّمْتَ بِهِ عَبْدَکَ وَ رَسُولَکَ
و از تو مى خواهم خدایا به حق آن بزرگوارى و مجدت که سخن گفتى بدان با بنده و فرستاده ات
مُوسَى بْنَ عِمْرانَ عَلَیْهِ السَّلامُ فِى الْمُقَدَّسینَ فَوْقَ اِحْساسِ
موسى بن عمران علیه السلام در میان قدسیان برتر از احساس
الْکَرُّوبینَ فَوْقَ غَمآئِمِ النُّورِ فَوْقَ تابُوتِ الشَّهادَةِ فى عَمُودِ النّارِ
کروبیان بالاتر از ابرهاى نور و بالاتر از صندوق شهادت که در میان ستونى از آتش (بود)
وَ فى طُورِ سَیْناَّءَ وَ فى جَبَلِ حُوریثَ فِى الْوادِ الْمُقَدَّسِ فِى الْبُقْعَةِ
و هم در طور سیناء و در کوه حوریث در وادى مقدس در بقعه
الْمُبارَکَةِ مِنْ جانِبِ الطُّورِ الاْیْمَنِ مِنَ الشَّجَرَةِ وَ فى اَرْضِ مِصْرَ
مبارک از جانب راست کوه طور از درخت و در سرزمین مصر
بِتِسْعِ ایاتٍ بَیِّناتٍ وَ یَوْمَ فَرَقْتَ لِبَنى اِسْرآئیلَ الْبَحْرَ وَ فِى
با نُه معجزه آشکار (بمجد و بزرگواریت در) روزى که دریا را براى بنى اسرائیل شکافتى و نیز در
الْمُنْبَجِساتِ الَّتى صَنَعْتَ بِهَا الْعَجاَّئِبَ فى بَحْرِ سُوفٍ وَ عَقَدْتَ مآءَ
(روز) چشمه هاى جوشیده و جارى (از سنگ ) که از آن عجایبى ساختى در دریاى سوف و در دل آن
الْبَحْرِ فى قَلْبِ الْغَمْرِ کَالْحِجارَةِ وَ جاوَزْتَ بِبَنى اِسْراَّئیلَ الْبَحْرَ
دریاى عظیم آب آن دریا را مانند سنگ منجمد کرده و بستى و بنى اسرائیل را از دریا عبور دادى
وَ تَمَّتْ کَلِمَتُکَ الْحُسْنى عَلَیْهِمْ بِما صَبَرُوا وَ اَوْرَثْتَهُمْ مَشارِقَ
و وعده نیکت را به خاطر صبرى که کردند بر ایشان تمام کردى و آنان را بر شرق و غرب
الاْرْضِ وَ مَغارِبَهَا الَّتى بارَکْتَ فیها لِلْعالَمینَ وَ اَغْرَقْتَ فِرْعَوْنَ
سرزمینى که براى جهانیان مبارک گردانده بودى وارث و مالک کردى و فرعون
وَ جُنُودَهُ وَ مَراکِبَهُ فِى الْیَمِّ و بِاسْمِکَ الْعَظیمِ الاْعْظَمِ الاْعَزِّ الاْجَلِّ
و سپاهیانش را با مرکبهاشان در دریا غرق کردى و به حق نام بزرگ و اعظم و عزیزتر و برتر
الاْکْرَمِ وَ بِمَجْدِکَ الَّذى تَجَلَّیْتَ بِهِ لِمُوسى کَلیمِکَ عَلَیْهِ السَّلامُ فى
و گرامى ترت سوگند و به حق آن مجد و بزرگیت که بدان بر موسى کلیم خود علیه السلام در
طُورِ سَیْناَّءَ وَ لاِِبْراهیمَ عَلَیْهِ السَّلامُ خَلیلِکَ مِنْ قَبْلُ فى مَسْجِدِ
طور سیناء تجلى کردى و پیش از آن نیز براى ابراهیم علیه السلام خلیل خود در مسجد
الْخَیْفِ وَ لاِِسْحقَ صَفِیِّکَ عَلَیْهِ السَّلامُ فى بِئْرِ شِیَعٍ وَ لِیَعْقُوبَ نَبِیِّکَ
خیف (تجلى کردى ) و براى اسحاق برگزیده ات علیه السلام در بئر شیع (تجلى کردى ) و براى یعقوب پیامبرت
عَلَیْهِ السَّلامُ فى بَیْتِ ایلٍ وَ اَوْفَیْتَ لاِِبْراهیمَ عَلَیْهِ السَّلامُ بِمیثاقِکَ
علیه السلام دربیت ایل (خانه خدا) تجلى کردى ، (و به مجد و بزرگواریت که ) براى ابراهیم علیه السلام به پیمان خود وفا کردى
وَ لاِِسْحقَ بِحَلْفِکَ وَ لِیَعْقُوبَ بِشَهادَتِکَ وَ لِلْمُؤْمِنینَ بِوَعْدِکَ
و براى اسحاق به سوگندت و براى یعقوب به گواهیت و براى مؤ منان به وعده ات
وَ لِلدّاعینَ بِاَسْماَّئِکَ فَاَجَبْتَ وَ بِمَجْدِکَ الَّذى ظَهَرَ لِمُوسَى بْنِ
و براى خوانندگان به نامهایت که اجابتشان کردى ، و به همان مجد و بزرگیت که براى موسى بن
عِمْرانَ عَلَیْهِ السَّلامُ عَلى قُبَّةِ الرُّمّانِ وَ بِآیاتِکَ الَّتى وَقَعَتْ عَلى
عمران علیه السلام در قبة الرمان (عبادتگاهش ) آشکار گردید و به آن معجزات و نشانه هایت که واقع شد که در
اَرْضِ مِصْرَ بِمَجْدِ الْعِزَّةِ وَالْغَلَبَةِ بِآیاتٍ عَزیزَةٍ وَ بِسُلْطانِ الْقُوَّةِ
سرزمین مصر با مجد و عزت و غلبه و به آن معجزات باشکوه و به آن تسلط نیرومند
وَ بِعِزَّةِ الْقُدْرَةِ وَ بِشَأنِ الْکَلِمَةِ التّاَّمَّةِ وَ بِکَلِماتِکَ الَّتى تَفَضَّلْتَ بِها
و قدرت با عزت و به مقام آن کلمه کاملت و به حق آن کلماتى که تفضل کردى بدانها
عَلى اَهْلِ السَّمواتِ وَالاْرْضِ وَ اَهْلِ الدُّنْیا وَ اَهْلِ الاْخِرَةِ وَ بِرَحْمَتِکَ
بر اهل آسمانها و زمین و اهل دنیا و آخرت و به آن رحمتت که بدان
الَّتى مَنَنْتَ بِها عَلى جَمیعِ خَلْقِکَ وَ بِاسْتِطاعَتِکَ الَّتى اَقَمْتَ بِها
بر همه مخلوقاتت مِنّت نهادى و به آن توانائیت که جهانیان را بدان برپاداشتى
عَلَى الْعالَمینَ وَ بِنُورِکَ الَّذى قَدْ خَرَّمِنْ فَزَعِهِ طُورُ سَیْناَّءَ وَ بِعِلْمِکَ
و بدان روشنى و نورت که درافتاد از دهشت آن طور سیناء و بدان علم
وَ جَلالِکَ وَ کِبْرِیاَّئِکَ وَ عِزَّتِکَ وَجَبَرُوتِکَ الَّتى لَمْ تَسْتَقِلَّهَا الاْرْضُ
و جلال و بزرگوارى و عزت و جبروتت که زمین قدرت کشیدن آن را نداشت
وَ انْخَفَضَتْ لَهَا السَّمواتُ وَ انْزَجَرَ لَهَا الْعُمْقُ الاْکْبَرُ وَ رَکَدَتْ لَهَا
و آسمانها در برابرش به زانو درآمد و عمق اکبر زمین در مقابلش خود را واپس کشید و
الْبِحارُ وَالاْنْهارُ وَ خَضَعَتْ لَهَا الْجِبالُ وَ سَکَنَتْ لَهَا الاْرْضُ
دریاها و نهرها از جنبش ایستاد و کوهها در برابرش فروتن گشت و زمین با همه
بِمَناکِبِها وَاسْتَسْلَمَتْ لَهَا الْخَلاَّئِقُ کُلُّها وَ خَفَقَتْ لَهَا الرِّیاحُ فى
پست و بلندیهایش براى او ساکن شد و تمام مخلوقات در برابرش تسلیم گردیدند و بادها بخاطر آن در
جَرَیانِها وَخَمَدَتْ لَهَا النّیرانُ فى اَوْطانِها وَ بِسُلْطانِکَ الَّذى عُرِفَتْ
جریان خود مضطرب گردید و آتشها بواسطه آن در جاهاى خود خاموش شد و به فرمانروایى مطلق (یا حجت و برهانت )
لَکَ بِهِ الْغَلَبَةُ دَهْرَ الدُّهُورِ وَ حُمِدْتَ بِهِ فِى السَّمواتِ وَالاْرَضینَ
که به واسطه آن همیشه به پیروزى و غلبه معروف گشتى و بواسطه آن در آسمانها و زمینها ستایش شدى
وَ بِکَلِمَتِکَ کَلِمَةِ الصِّدْقِ الَّتى سَبَقَتْ لاِبینا ادَمَ عَلَیْهِ السَّلامُ وَ ذُرِّیَّتِهِ
و به حق آن کلمه صدق و راستت که پیش از این براى پدر ما آدم علیه السلام و فرزندانش
بِالرَّحْمَةِ وَ اَسْئَلُکَ بِکَلِمَتِکَ الَّتى غَلَبَتْ کُلَّ شَىْءٍ وَ بِنُورِ وَجْهِکَ
به لطف و رحمت سبقت جست و مى خوانمت به حق آن گفتارت که بر هر چیز غلبه کرده و به نور ذاتت
الَّذى تَجَلَّیْتَ بِهِ لِلْجَبَلِ فَجَعَلْتَهُ دَکّاً وَ خَرَّ مُوسى صَعِقاً وَ بِمَجْدِکَ
که بوسیله آن بر کوه تجلى فرمودى و آنرا از هم متلاشى ساختى و موسى مدهوش درافتاد و به مجد
الَّذى ظَهَرَ عَلى طُورِ سَیْناَّءَ فَکَلَّمْتَ بِهِ عَبْدَکَ وَ رَسُولَکَ مُوسَى بْنَ
و بزرگواریت که آشکار شد بر طور سیناء و بوسیله آن با بنده و پیامبرت موسى بن
عِمْرانَ وَ بِطَلْعَتِکَ فى ساعیرَ وَ ظُهُورِکَ فى جَبَلِ فارانَ بِرَبَواتِ
عمران تکلم کردى و به طلوع پرتوت در ساعیر (جاى مناجات عیسى ) و به ظهورت در کوه فاران (جاى مناجات رسول خدا)
الْمُقَدَّسینَ وَ جُنُودِ الْمَلاَّئِکَةِ الصّاَّفّینَ وَ خُشُوعِ الْمَلاَّئِکَةِ
در جایگاه مرتفع قدسیان و صفوف لشگر فرشتگان و در میان خشوع ملائکه
الْمُسَبِّحینَ وَ بِبَرَکاتِکَ الَّتى بارَکْتَ فیها عَلى اِبْراهیمَ خَلیلِکَ عَلَیْهِ
تسبیح کننده و به حق آن برکاتت که برکت دادى در آنها بر ابراهیم خلیلت علیه السلام
السَّلامُ فى اُمَّةِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ بارَکْتَ لاِِسْحقَ صَفِیِّکَ
در میان امت محمد(ص ) (بخاطر ارتباطى که میان رسول خدا(ص ) و ابراهیم برقرار ساختى ) و برکت دادى بر اسحاق برگزیده ات
فى اُمَّةِ عیسى عَلَیْهِمَا السَّلامُ وَ بارَکْتَ لِیَعْقُوبَ اِسْرآئیلِکَ فى اُمَّةِ
در میان امت عیسى علیهماالسلام و برکت دادى بر یعقوب اسرائیل در امت
مُوسى عَلَیْهِمَا السَّلامُ وَ بارَکْتَ لِحَبیبِکَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ
موسى علیهماالسلام و برکت دادى بر حبیبت محمد صلى الله علیه و آله
فى عِتْرَتِهِ وَ ذُرِّیَّتِهِ وَ اُمَّتِهِ اَللّهُمَّ وَ کَما غِبْنا عَنْ ذلِکَ وَ لَمْ نَشْهَدْهُ
در عترت و فرزندان و امتش خدایا چنانچه ما در آن جریانات نبودیم و آنها را مشاهده نکرده و ندیده
وَ آمَنّا بِهِ وَ لَمْ نَرَهُ صِدْقاً وَ عَدْلاً اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
از روى راستى و درستى بدان ایمان آوردیم همانطور مى خواهیم درود فرستى بر محمد و آل محمد
وَ اَنْ تُبارِکَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ تَرَحَّمَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
و مبارک کنى بر محمد و آل محمد و رحمت فرست بر محمد و آل محمد
کَاَفْضَلِ ما صَلَّیْتَ وَ بارَکْتَ وَ تَرَحَّمْتَ عَلى اِبْراهیمَ وَ آلِ اِبْراهیمَ
مانند بهترین درود و برکت و رحمتى که بر ابراهیم و آل ابراهیم فرستادى
اِنَّکَ حَمیدٌ مَجیدٌ فَعّالٌ لِما تُریدُ وَ اَنْتَ عَلى کُلِّ شَىْءٍ قَدیرٌ [شَهیدٌ]
که براستى تو ستوده و بزرگوارى و هر چه بخواهى انجام دهى و تو بر هر چیز توانایى
پس حاجات خود را ذکر مى کنى و مى گوئى :
اَللّهُمَّ بِحَقِّ هذَا الدُّعاَّءِ وَ بِحَقِّ هذِهِ
خدایا به حق این دعا و به حق این
الاْسْماَّءِ الَّتى لا یَعْلَمُ تَفْسیرَها وَ لا یَعْلَمُ باطِنَها غَیْرُکَ صَلِّ عَلى
نامهایى که نداند تفسیرش را و نداند باطن آنها را کسى جز تو درود فرست بر
مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَافْعَلْ بى ما اَنْتَ اَهْلُهُ وَ لا تَفْعَلْ بى ما اَنَا اَهْلُهُ
محمد و آل محمد و بجاى آر درباره من آنچه را تو شایسته آنى و انجام مده درباره من آنچه من سزاوار آنم
وَاغْفِرْ لى مِنْ ذُنُوبى ما تَقَدَّمَ مِنْها وَ ما تَأَخَّرَ وَ وَسِّعْ عَلَىَّ مِنْ حَلالِ
و بیامرز گناهانم را آنچه گذشته و آنچه پس از این سر زند و وسعت ده بر من از روزى حلالت
رِزْقِکَ وَاکْفِنى مَؤُنَةَ اِنْسانِ سَوْءٍ وَ جارِ سَوْءٍ وَ قَرینِ سَوْءٍ وَ سُلْطانِ
و مرا از زحمت و شر انسان بد و همسایه بد و رفیق بد و سلطان
سَوْءٍ اِنَّکَ عَلى ما تَشاَّءُ قَدیرٌ وَ بِکُلِّ شَىْءٍ عَلیمٌ آمینَ رَبَّ الْعالَمینَ
بد کفایت فرما که تو بر هر چیز توانایى و به هر چیز دانایى اجابت فرما اى پروردگار جهانیان
مؤ لف گوید: که در بعض نسخ است بعد از وَ اَنْتَ عَلى کُلِّ شَىْءٍ قَدیرٌ که هر حاجت دارى ذکر کن و بگو:
یا اَللّهُ یا حَنّانُ یا مَنّانُ یا بَدیعَ السَّمواتِ
اى خدا اى مهر پیشه و اى نعمت بخش اى پدید آورنده آسمانها
وَالاَرضِ یا ذَاالْجَلالِ وَالاِکْرامِ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ اَللّهُمَّ بِحَقِّ هذَا الدُّعآءِ
و زمین اى صاحب جلال و بزرگوارى اى مهربانترین مهربانان خدایا به حق این دعا
تا آخر و علامه مجلسى از مصباح سیّد بن باقى نقل کرده که بعد از دعاى سمات این دعا را بخواند:
اَللّهُمَّ بِحَقِّ هذَا الدُّعاَّءِ وَ بِحَقِّ هذِهِ الاْسْماَّءِ الَّتى
خدایا بحق این دعا و به حق این نامهایى که
لایَعْلَمُ تَفْسیرَها وَ لا تَأویلَها وَ لا باطِنَها وَ لا ظاهِرَها غَیْرُکَ اَنْ
نداند تفسیرش را و نه تاءویلش را و نه باطنش را و نه ظاهرش را کسى جز تو (از تو مى خواهم ) که
تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَنْ تَرْزُقَنى خَیْرَالدُّنْیا وَالاْخِرَةِ
درود فرستى بر محمد و آل محمد و اینکه روزى من گردانى خیر دنیا و آخرت را
پس حاجت خود را بطلبد و بگوید:
وَافْعَلْ بى ما اَنْتَ اَهْلُهُ وَ لا تَفْعَلْ بى ما اَنَا
و انجام ده درباره من آنچه را تو شایسته آنى و مکن با من آنچه را
اَهْلُهُ وَاْنتَقِمْ لى مِنْ فُلانِ بْنِ فُلانٍ و نام دشمن را بگوید:
من سزاوار آنم و براى من از فلان پسر فلان انتقام بگیر
وَاغْفِرْ لى مِنْ ذُنُوبى ما تَقَدَّمَ مِنْها وَ ما تَأَخَّرَ وَ لِوالِدَىَّ وَ لِجَمیعِ الْمُؤْمِنینَ
و بیامرز گناهانم را آنچه گذشته و آنچه از این پس سرزند و بیامرز پدر و مادرم را و همه مردان مؤ من
وَالْمُؤْمِناتِ وَ وَسِّعْ عَلَىَّ مِنْ حَلالِ رِزْقِکَ وَاکْفِنى مَؤُنَةَ اِنْسانِ
و زنان مؤ منه را و وسعت ده بر من از روزى حلالت و مرا از زحمت و شرّ انسان
سَوْءٍ وَ جارِ سَوْءٍ وَ سُلْطانِ سَوْءٍ وَ قَرینِ سَوْءٍ وَ یَوْمِ سَوْءٍ وَ ساعَةِ
بد و همسایه بد و سلطان بد و رفیق بد و روز بد و ساعت بد کفایت فرما
سَوْءٍ وَانْتَقِمْ لى مِمَّنْ یَکیدُنى وَ مِمَّنْ یَبْغى عَلَىَّ وَ یُریدُ بى وَ بِاَهْلى
و از کسى که به من نیرنگ زند و بر من ستم کند و قصد ظلم به من و به خاندان
وَ اَوْلادى وَ اِخْوانى وَ جیرانى وَ قَراباتى مِنَ الْمُؤْمِنینَ وَالْمُؤْمِناتِ
و فرزندان و همسایگان و نزدیکان من از مردان مؤ من و زنان مؤ منه را دارد
ظُلْماً اِنَّکَ عَلى ما تَشاَّءُ قَدیرٌ وَ بِکُلِّ شَىْءٍ عَلیمٌ آمینَ رَبَّ الْعالَمینَ پس بگوید:
انتقام مرا بگیر که تو بر هر چه بخواهى توانایى و به هر چیز دانایى اجابت فرما اى پروردگار جهانیان
اَللّهُمَّ بِحَقِّ هذَا الدُّعاَّءِ تَفَضَّلْ عَلى فُقَرآءِ الْمُؤْمِنینَ
خدایا به حق این دعاء بر (همه اهل ایمان ) تفضل کن (امّا) بر فقراى مؤ منین
وَالْمُؤْمِناتِ بِالْغِنى وَالثَّرْوَةِ وَ عَلى مَرْضَى الْمُؤْمِنینَ وَالْمُؤْمِناتِ
و مؤ منات به ثروت و توانگرى و بر بیماران از مؤ منین و مؤ منات
بِالشِّفاَّءِ وَالصِّحَةِ وَ عَلىَّ اَحْیاَّءِ الْمُؤْمِنینَ وَالْمُؤْمِناتِ بِاللُّطْفِ
به شفاء و تندرستى و بر زندگان مؤ منین و مؤ منات به لطف
وَالْکَرامَةِ وَ عَلى اَمْواتِ الْمُؤْمِنینَ وَالْمُؤْمِناتِ بِالْمَغْفِرَةِ وَالرَّحْمَةِ
و بزرگوارى و بر مردگان مؤ منین و مؤ منات به آمرزش و رحمت
وَ عَلى مُسافِرِى الْمُؤْمِنینَ وَالْمُؤْمِناتِ بِالرَّدِّ اِلى اَوْطانِهِمْ سالِمینَ
و بر مسافرین مؤ منین و مؤ منات به بازگشتن بسوى وطنهاى خویش به سلامتى و
غانِمینَ بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ وَ صَلَّى اللّهُ عَلى سَیِّدِنا مُحَمَّدٍ
بهره مندى به رحمتت اى مهربانترین مهربانان و درود فرستد خداوند بر آقاى ما محمد
خاتَمِ النَّبِیّینَ وَ عِتْرَتِهِ الطّاهِرینَ وَ سَلَّمَ تَسْلیماً کَثیراً
خاتم پیمبران و عترت پاکیزه اش و سلام فرستد بسیار
و شیخ بن فهد گفته که مستحبّ است بعد از دعاء سمات بگوئى :
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ بِحُرْمَةِ هذَا
خدایا از تو مى خواهم به حرمت این
الدُّعاَّءِ وَ بِمافاتَ مِنْهُ مِنَ الاْسْماَّءِ وَ بِما یَشْتَمِلُ عَلَیْهِ مِنَ التَّفْسیرِ
دعا و به آنچه از نامهایت که در آن ذکر نشده و به آنچه دربردارد از تفسیر
وَالتَّدْبیرِ الَّذى لایُحیطُ بِهِ اِلاّ اَنْتَ اَنْ تَفْعَلَ بى کَذا وَ کَذا
و تدبیرى که کسى جز تو بر آن احاطه ندارد که درباره من چنین و چنان کنى
و بجاى کذا و کذا حاجت خود را بخواهد.
یا مَنْ اِسْمُهُ دَوآءٌ وَ ذِکْرُهُ شِفآءٌ یا مَنْ یَجْعَلُ الشِّفاءَ فیما یَشاءُ مِنَ الاَْشْیاءِ صَلِّ
اى که نامش دوا و ذکرش شفا است اى که بنهد شفا را در هر چیزى که خواهد درود فرست
عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مَحُمَّدٍ وَ اجْعَلْ شِفائى مِنْ هذَا الدّاءِ فىِ اسْمِکَ هذا
بر محمّد و آل محمّد و بنه شفاى مرا از این درد در این نامت
پس مى نویسى ده مرتبه یا اَللَّهُ ده مرتبه یا رَبِّ ده مرتبه یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ
از حضرت امام صادق علیه السلام منقولست که هرگاه ترسیدى از امرى پس بگو:
اَللّهُمَّ اِنَّکَ لایَکْفى مِنْکَ اَحَدٌ وَ اَنْتَ تَکْفى مِنْ کُلِّ اَحَدٍ مِنْ خَلْقِکَ فَاکْفِنى کَذا
خدایا تو چنانى که کفایت نکند از تو هیچکس ولى تو هریک از آفریدگانت را کفایت کنى پس کفایت کن از من چنین
وَ کَذا
و چنان را
و
در حدیث دیگر فرمود مى گوئى :
یا کافِیاً مِنْ کُلِّ شَىْءٍ وَلایَکْفى مِنْکَ شَىْءٌ
اى کفایت کننده از هر چیز و چیزى نیست که از تو کفایت کند
فِى السَّمواتِ وَالاَْرْضِ اِکْفِنى ما اَهَمَّنى مِنْ اَمْرِ الدُّنْیا وَالاْ خِرَةِ وَ صَلِّ عَلى
در آسمانها و زمین کفایت کن آنچه مرا به اندوه انداخته از کار دنیا و آخرتم و درود فرست بر
مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ
محمّد و آلش
اَسْتَغْفِرُاللَّهَ الَّذى لا اِلهَ اِلاّ هُوَ الْحَىُّ
آمرزش خواهم از خدایى که معبودى جز او نیست زنده
الْقَیُّومُ الرَّحْمنُ الرَّحیمُ بَدیعُ السَّمواتِ وَالاَْرْضِ مِنْ جَمیعِ ظُلْمى وَ جُرْمى
و پاینده و بخشاینده و مهربان پدیدآرنده آسمانها و زمین (آمرزش ) از تمام ستمکارى و جنایت
وَ اِسْرافى عَلى نَفْسى وَ اَتُوبُ اِلَیْهِ
و زیاده روى بر خود و بسویش توبه کنم
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ بِرَحْمَتِکَ الَّتى وَسِعَتْ کُلَّ شَىْءٍ وَ بِقُوَّتِکَ الَّتى قَهَرْتَ بِها کُلَّشَىْءٍ
خدایا من از تو مى خواهم بحق آن رحمتت که همه چیز را فرا گرفته و به آن نیرویت که همه چیز را بوسیله آن مقهور خویش کردى
وَ خَضَعَ لَها کُلُّ شَىْءٍ وَ ذَلَّ لَها کُلُّ شَىْءٍ وَ بِجَبَرُوتِکَ الَّتى غَلَبْتَ بِها
و همه چیز در برابر آن خاضع و همه در پیش آن خوار است و به جبروت تو که بوسیله آن چیره گشتى
کُلَّ شَىْءٍ وَ بِعِزَّتِکَ الَّتى لا یَقُومُ لَها شَىْءٌ وَ بِعَظَمَتِکَ الَّتى مَلاَتْ کُلَّ
بر هر چیز و به عزتت که چیزى در برابرش نه ایستد و به آن عظمت و بزرگیت که پرکرده هر
شَىْءٍ وَ بِسُلْطانِکَ الَّذى عَلا کُلَّشَىْءٍ وَ بِوَجْهِکَ الْباقى بَعْدَ فَناَّءِ
چیز را و به آن سلطنت و پادشاهیت که بر هر چیز برترى گرفته و به ذات پاکت که پس از نابودى
کُلِّشَىْءٍ وَ بِأَسْمائِکَ الَّتى مَلاَتْ اَرْکانَ کُلِّشَىْءٍ وَ بِعِلْمِکَ الَّذى اَحاطَ
هر چیز باقى است و به نامهاى مقدست که اساس هر موجودى را پرکرده و به آن علم و دانشت که احاطه یافته
بِکُلِّشَىْءٍ وَ بِنُورِ وَجْهِکَ الَّذى اَضاَّءَ لَهُ کُلُّشىْءٍ یا نُورُ یا قُدُّوسُ یا
به هر چیز و به نور ذاتت که روشن شد در پرتوش هر چیز اى نور حقیقى و اى منزه از هر عیب اى
اَوَّلَ الاْوَّلِینَ وَ یا اخِرَ الاْ خِرینَ اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِىَ الذُّنُوبَ الَّتى تَهْتِکُ
آغاز موجودات اولین و اى پایان آخرین خدایا بیامرز برایم آن گناهانى را که پرده ها را
الْعِصَمَ اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِىَ الذُّنُوبَ الَّتى تُنْزِلُ النِّقَمَ اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِىَ
بدرد خدایا بیامرز برایم آن گناهانى را که عقاب و کیفرها را فرو ریزد خدایا بیامرز برایم آن
الذُّنُوبَ الَّتى تُغَیِّرُ النِّعَمَ اَللّهُمَّ اغْفِرْ لىَ الذُّنُوبَ الَّتى تَحْبِسُ
گناهانى را که نعمت ها را تغییر دهد خدایا بیامرز برایم آن گناهانى را که از (اجابت )
الدُّعاَّءَ اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِىَ الذُّنُوبَ الَّتى تُنْزِلُ الْبَلاَّءَ اَللّهُمَّ اغْفِرْلى
دعا جلوگیرى کند خدایا بیامرز برایم آن گناهانى را که بلا نازل کند خدایا بیامرز برایم
کُلَّ ذَنْبٍ اَذْنَبْتُهُ وَ کُلَّ خَطَّیئَةٍ اَخْطَاْتُها اَللّهُمَّ اِنّى اَتَقَرَّبُ اِلَیْکَ
هر گناهى که کرده ام و هر خطایى که از من سر زده خدایا من به سوى تو تقرب جویم
بِذِکْرِکَ وَ اَسْتَشْفِعُ بِکَ اِلى نَفْسِکَ وَ اَسْئَلُکَ بِجُودِکَ اَنْ تُدْنِیَنى مِنْ
بوسیله ذکر تو و شفیع آورم بدرگاهت خودت را و به جود و کرمت از تو مى خواهم که مرا به مقام
قُرْبِکَ وَ اَنْ تُوزِعَنى شُکْرَکَ وَ اَنْ تُلْهِمَنى ذِکْرَکَ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ
قرب خویش نزدیک سازى و شکر و سپاسگذاریت را بر من روزى کنى و ذکر خود را به من الهام کنى خدایا از تو
سُؤ الَ خاضِعٍ مُتَذَلِّلٍ خاشِعٍ اَنْ تُسامِحَنى وَ تَرْحَمَنى وَ تَجْعَلَنى
درخواست مى کنم درخواست شخص فروتن خوار ترسان که بر من آسان گیرى و به من رحم کنى و مرا به آنچه
بِقَِسْمِکَ راضِیاً قانِعاً وَ فى جَمیعِ الاْحْوالِ مُتَواضِعاً اَللّهُمَّ وَ اَسْئَلُکَ
برایم قسمت کرده اى راضى و قانعم سازى و در تمام حالات فروتنم کنى خدایا از تو درخواست کنم
سُؤالَ مَنِ اشْتَدَّتْ فاقَتُهُ وَ اَنْزَلَ بِکَ عِنْدَ الشَّدآئِدِ حاجَتَهُ وَ عَظُمَ
درخواست کسى که سخت فقیر و بى چیز شده و خواسته اش را هنگام سختیها پیش تو آورده و امیدش بدانچه
فیما عِنْدَکَ رَغْبَتُهُ اَللّهُمَّ عَظُمَ سُلْطانُکَ وَ عَلا مَکانُکَ وَ خَفِىَ
نزد تو است بسیار بزرگ است خدایا سلطنت و پادشاهیت بس بزرگ و مقامت بسى بلند است
مَکْرُکَ وَ ظَهَرَ اَمْرُکَ وَ غَلَبَ قَهْرُکَ وَ جَرَتْ قُدْرَتُکَ وَ لا یُمْکِنُ الْفِرارُ
مکر و تدبیرت در کارها پنهان و امر و فرمانت آشکار است قهرت غالب و قدرت و نیرویت نافذ است و گریز از
مِنْ حُکُومَتِکَ اَللّهُمَّ لا اَجِدُ لِذُنُوبى غافِراً وَ لا لِقَبائِحى ساتِراً وَ لا
تحت حکومت تو ممکن نیست خدایا نیابم براى گناهانم آمرزنده اى و نه براى کارهاى زشتم پرده پوشى و نه
لِشَىْءٍ مِنْ عَمَلِىَ الْقَبیحِ بِالْحَسَنِ مُبَدِّلاً غَیْرَکَ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ
کسى را که عمل زشت مرا به کار نیک تبدیل کند جز تو، نیست معبودى جز تو
سُبْحانَکَ وَ بِحَمْدِکَ ظَلَمْتُ نَفْسى وَ تَجَرَّأتُ بِجَهْلى وَ سَکَنْتُ اِلى
منزهى تو و به حمد تو مشغولم من به خویشتن ستم کردم و در اثر نادانیم دلیرى کردم و به اینکه همیشه از
قَدیمِ ذِکْرِکَ لى وَ مَنِّکَ عَلَىَّ اَللّهُمَّ مَوْلاىَ کَمْ مِنْ قَبیحٍ سَتَرْتَهُ وَ کَمْ
قدیم به یاد من بوده وبر من لطف و بخشش داشتى آسوده خاطر نشستم اى خدا اى مولاى من چه بسیار زشتیها که از من پوشاندى و
مِنْ فادِحٍ مِنَ الْبَلاَّءِ اَقَلْتَهُ وَ کَمْ مِنْ عِثارٍ وَقَیْتَهُ وَ کَمْ مِنْ مَکْرُوهٍ
چه بسیار بلاهاى سنگین که از من بازگرداندى و چه بسیار لغزشها که از آن نگهم داشتى و چه بسیار ناراحتیها
دَفَعْتَهُ وَ کَمْ مِنْ ثَناَّءٍ جَمیلٍ لَسْتُ اَهْلاً لَهُ نَشَرْتَهُ اَللّهُمَّ عَظُمَ بَلاَّئى
که از من دور کردى و چه بسیار مدح و ثناى خوبى که من شایسته اش نبودم و تو آن را منتشر ساختى خدایا بلاى من
وَ اَفْرَطَ بى سُوَّءُ حالى وَ قَصُرَتْ بى اَعْمالى وَ قَعَدَتْ بى اَغْلالى
بسى بزرگ است و بدى حالم از حد گذشته و اعمالم نارسا است و زنجیرهاى علایق مرا خانه نشین
وَ حَبَسَنى عَنْ نَفْعى بُعْدُ اَمَلى وَ خَدَعَتْنِى الدُّنْیا بِغُرُورِها وَ نَفْسى
و آرزوهاى دور و دراز مرا از رسیدن به منافعم بازداشته و دنیا با ظواهر فریبنده اش مرا گول زد و نفسم
بِجِنایَتِها وَ مِطالى یا سَیِّدى فَاَسْئَلُکَ بِعِزَّتِکَ اَنْ لا یَحْجُبَ عَنْکَ
بوسیله جنایتش و به مسامحه گذراندم اى آقاى من پس از تو مى خواهم به عزتت که بدى رفتار و کردار من
دُعاَّئى سُوَّءُ عَمَلى وَ فِعالى وَ لا تَفْضَحْنى بِخَفِىِّ مَا اطَّلَعْتَ عَلَیْهِ مِنْ
دعایم را از اجابتت جلوگیرى نکند و رسوا نکنى مرا به آنچه از اسرار پنهانى من
سِرّى وَلا تُعاجِلْنى بِالْعُقُوبَةِ عَلى ما عَمِلْتُهُ فى خَلَواتى مِنْ سُوَّءِ
اطلاع دارى و شتاب نکنى در عقوبتم براى رفتار بد و کارهاى بدى که در خلوت
فِعْلى وَ اِساَّئَتى وَ دَوامِ تَفْریطى وَ جَهالَتى وَ کَثْرَةِ شَهَواتى وَ غَفْلَتى
انجام دادم و ادامه دادنم به تقصیر و نادانى و زیادى شهوت رانى و بى خبریم
وَ کُنِ اللّهُمَّ بِعِزَّتِکَ لى فى کُلِّ الاْحْوالِ رَؤُفاً وَ عَلَىَّ فى جَمیعِ
و خدایا به عزتت سوگند که در تمام احوال نسبت به من مهربان باش و در تمام
الاُْمُورِ عَطُوفاً اِلهى وَرَبّى مَنْ لى غَیْرُکَ اَسْئَلُهُ کَشْفَ ضُرّى
امور بر من عطوفت فرما اى معبود من و اى پروردگار من جز تو که را دارم که رفع گرفتارى
وَالنَّظَرَ فى اَمْرى اِلهى وَ مَوْلاىَ اَجْرَیْتَ عَلَىَّ حُکْماً اِتَّبَعْتُ فیهِ
و توجه در کارم را از او درخواست کنم اى خداى من و اى مولاى من تو بر من حکمى را مقرر داشتى که در اجراى آن پیروى
هَوى نَفْسى وَ لَمْ اَحْتَرِسْ فیهِ مِنْ تَزْیینِ عَدُوّى فَغَرَّنى بِما اَهْوى
هواى نفسم را کردم و از فریبکارى دشمنم در این باره نهراسیدم پس او هم طبق دلخواه خویش
وَ اَسْعَدَهُ عَلى ذلِکَ الْقَضاَّءُ فَتَجاوَزْتُ بِما جَرى عَلَىَّ مِنْ ذلِکَ بَعْضَ
گولم زد و قضا (و قدر) هم با او کمک کرد و در اثر همین ماجراى شومى که بر سرم آمد نسبت به پاره اى
حُدُودِکَ وَ خالَفْتُ بَعْضَ اَوامِرِکَ فَلَکَ الْحَمْدُ عَلَىَّ فى جَمیعِ ذلِکَ
از حدود و احکامت تجاوز کردم و در برخى از دستوراتت راه مخالفت را پیمودم پس در تمام آنچه پیش آمده تو را ستایش
وَ لا حُجَّةَ لى فیما جَرى عَلَىَّ فیهِ قَضاَّؤُکَ وَ اَلْزَمَنى حُکْمُکَ
مى کنم و اکنون از حکمى که درباره کیفر من جارى گشته و قضا و آزمایش تو مرا بدان ملزم ساخته
وَ بَلاؤُکَ وَ قَدْ اَتَیْتُکَ یا اِلهى بَعْدَ تَقْصیرى وَ اِسْرافى عَلى نَفْسى
حجت و برهانى ندارم و اینک اى معبود من در حالى به درگاهت آمده ام که درباره ات کوتاهى کرده و بر خود زیاده روى
مُعْتَذِراً نادِماً مُنْکَسِراً مُسْتَقیلاً مُسْتَغْفِراً مُنیباً مُقِرّاً مُذْعِناً مُعْتَرِفاً لا
نموده و عذرخواه و پشیمان و دل شکسته و پوزش جو و آمرزش طلب و بازگشت کنان و به گناه خویش اقرار و اذعان و اعتراف
اَجِدُ مَفَرّاً مِمّا کانَ مِنّى وَ لا مَفْزَعاً اَتَوَجَّهُ اِلَیْهِ فى اَمْرى غَیْرَ قَبُولِکَ
دارم و راه گریزى از آنچه از من سر زده نیابم و پناهگاهى که بدان رو آورم در کار خویش ندارم جز اینکه
عُذْرى وَ اِدْخالِکَ اِیّاىَ فى سَعَةِ رَحْمَتِکَ اَللّهُمَّ فَاقْبَلْ عُذْرى
تو عذرم بپذیرى و مرا در فراخناى رحمتت درآورى پس اى خداى من عذرم بپذیر
وَارْحَمْ شِدَّةَ ضُرّى وَ فُکَّنى مِنْ شَدِّ وَ ثاقى یا رَبِّ ارْحَمْ ضَعْفَ
و بر سخت پریشانیم رحم کن و از بند سخت گناهانم رهائیم ده اى پروردگار من بر ناتوانى
بَدَنى وَ رِقَّةَ جِلْدى وَ دِقَّةَ عَظْمى یا مَنْ بَدَءَ خَلْقى وَ ذِکْرى وَ تَرْبِیَتى
بدنم و نازکى پوست تنم و باریکى استخوانم رحم کن اى کسى که آغاز کردى به آفرینش من و به یاد من و بپرورشم
وَ بِرّى وَ تَغْذِیَتى هَبْنى لاِبْتِدآءِ کَرَمِکَ وَ سالِفِ بِرِّکَ بى یا اِلهى
و به احسان و خوراک دادنم اکنون به همان بزرگوارى و کرم نخستت و سابقه احسانى که به من داشتى مرا ببخش اى
وَ سَیِّدى وَ رَبّى اَتُراکَ مُعَذِّبى بِنارِکَ بَعْدَ تَوْحیدِکَ وَ بَعْدَ مَا انْطَوى
معبود من و اى آقاى من و اى پروردگارم آیا تو به راستى چنانى که مرا به آتش عذاب کنى پس از اینکه
عَلَیْهِ قَلْبى مِنْ مَعْرِفَتِکَ وَ لَهِجَ بِهِ لِسانى مِنْ ذِکْرِکَ وَاعْتَقَدَهُ
به یگانگیت اقرار دارم و دلم به نور معرفتت آباد گشته و زبانم به ذکر تو گویا شده
ضَمیرى مِنْ حُبِّکَ وَ بَعْدَ صِدْقِ اعْتِرافى وَ دُعاَّئى خاضِعاً لِرُبُوبِیَّتِکَ
و نهادم به دوستى تو پیوند شده و پس از اعتراف صادقانه و دعاى خاضعانه ام به مقام بنده پرورى و ربوبیتت ؟
هَیْهاتَ اَنْتَ اَکْرَمُ مِنْ اَنْ تُضَیِّعَ مَنْ رَبَّیْتَهُ اَوْ تُبْعِدَ مَنْ اَدْنَیْتَهُ اَوْ
بسیار دور است ! تو بزرگوارتر از آنى که از نظر دور دارى کسى را که خود پروریده اى یا دور گردانى کسى را
تُشَرِّدَ مَنْ اوَیْتَهُ اَوْ تُسَلِّمَ اِلَى الْبَلاءِ مَنْ کَفَیْتَهُ وَ رَحِمْتَهُ وَ لَیْتَ
که خود نزدیکش کرده یا تسلیم بلا و گرفتارى کنى کسى را که خود سرپرستى کرده و به لطف پروریده اى و کاش
شِعْرى یا سَیِّدى وَ اِلهى وَ مَوْلاىَ اَتُسَلِّطُ النّارَ عَلى وُجُوهٍ خَرَّتْ
مى دانستم اى آقا و معبود و مولایم آیا چیره مى کنى آتش دوزخ را بر چهره هایى که در برابر
لِعَظَمَتِکَ ساجِدَةً وَ عَلى اَلْسُنٍ نَطَقَتْ بِتَوْحیدِکَ صادِقَةً وَ بِشُکْرِکَ
عظمتت به سجده افتاده و بر زبانهایى که صادقانه به یگانگیت گویا شده و سپاسگزارانه به شکرت باز
مادِحَةً وَ عَلى قُلُوبٍ اعْتَرَفَتْ بِاِلهِیَّتِکَ مُحَقِّقَةً وَ عَلى ضَماَّئِرَ حَوَتْ
شده و بر دلهایى که از روى یقین به خدائیت اعتراف کرده اند و بر نهادهایى که
مِنَ الْعِلْمِ بِکَ حَتّى صارَتْ خاشِعَةً وَ عَلى جَوارِحَ سَعَتْ اِلى اَوْطانِ
علم و معرفتت آنها را فرا گرفته تا به جایى که در برابرت خاشع گشته و بر اعضاء و جوارحى که مشتاقانه به پرستشگاهایت
تَعَبُّدِکَ طاَّئِعَةً وَ اَشارَتْ بِاسْتِغْفارِکَ مُذْعِنَةً ما هکَذَا الظَّنُّ بِکَ وَ لا
شتافته و با حال اقرار به گناه جویاى آمرزش تو هستند چنین گمانى به تو نیست و
اُخْبِرْنا بِفَضْلِکَ عَنْکَ یا کَریمُ یا رَبِّ وَ اَنْتَ تَعْلَمُ ضَعْفى عَنْ قَلیلٍ
از فضل تو چنین خبرى به ما نرسیده اى خداى کریم اى پروردگار من و تو ناتوانى مرا در مقابل اندکى
مِنْ بَلاَّءِ الدُّنْیا وَ عُقُوباتِها وَ ما یَجْرى فیها مِنَ الْمَکارِهِ عَلى اَهْلِها
از بلاى دنیا و کیفرهاى ناچیز آن و ناملایماتى که معمولاً بر اهل آن مى رسد مى دانى در صورتى که
عَلى اَنَّ ذلِکَ بَلاَّءٌ وَ مَکْرُوهٌ قَلیلٌ مَکْثُهُ یَسیرٌ بَقاَّئُهُ قَصیرٌ مُدَّتُهُ
این بلا و ناراحتى دوامش کم است و دورانش اندک و مدتش کوتاه است
فَکَیْفَ احْتِمالى لِبَلاَّءِ الاْخِرَةِ وَ جَلیلِ وُقُوعِ الْمَکارِهِ فیها وَهُوَ بَلاَّءٌ
پس چگونه تاب تحمل بلاى آخرت و آن ناملایمات بزرگ را در آنجا دارم در صورتى که آن بلا
تَطُولُ مُدَّتُهُ وَ یَدُومُ مَقامُهُ وَ لا یُخَفَّفُ عَنْ اَهْلِهِ لاِنَّهُ لا یَکُونُ اِلاّ
مدتش طولانى و دوامش همیشگى است و تخفیفى براى مبتلایان به آن نیست زیرا آن بلا از
عَنْ غَضَبِکَ وَاْنتِقامِکَ وَ سَخَطِکَ وَ هذا ما لا تَقُومُ لَهُ السَّمواتُ
خشم و انتقام و غضب تو سرچشمه گرفته و آن هم چیزى است که آسمانها
وَالاَْرْضُ یا سَیِّدِى فَکَیْفَ لى وَ اَنَا عَبْدُکَ الضَّعیفُ الذَّلیلُ
و زمین تاب تحمل آن را ندارند اى آقاى من تا چه رسد به من بنده ناتوان خوار
الْحَقیرُ الْمِسْکینُ الْمُسْتَکینُ یا اِلهى وَ رَبّى وَ سَیِّدِى وَ مَوْلاىَ
ناچیز مستمند بیچاره ! اى معبود و پروردگار و آقا و مولاى من آیا
لاِىِّ الاُْمُورِ اِلَیْکَ اَشْکُو وَ لِما مِنْها اَضِجُّ وَ اَبْکى لاِلیمِ الْعَذابِ
براى کدامیک از گرفتاریهایم به تو شکایت کنم و براى کدامیک از آنها شیون و گریه کنم ؟ آیا براى عذاب دردناک
وَ شِدَّتِهِ اَمْ لِطُولِ الْبَلاَّءِ وَ مُدَّتِهِ فَلَئِنْ صَیَّرْتَنى لِلْعُقُوباتِ مَعَ
و سخت یا براى بلاى طولانى و مدید پس اگر بنا شود مرا بخاطر کیفرهایم در زمره
اَعْدآئِکَ وَ جَمَعْتَ بَیْنى وَ بَیْنَ اَهْلِ بَلاَّئِکَ وَ فَرَّقْتَ بَیْنى وَ بَیْنَ
دشمنانت اندازى و مرا با گرفتاران در بلا و عذابت در یکجا گردآورى و میان من و
اَحِبّاَّئِکَ وَ اَوْلیاَّئِکَ فَهَبْنى یا اِلهى وَ سَیِّدِى وَ مَوْلاىَ وَ رَبّى
دوستانت جدایى اندازى گیرم که اى معبود و آقا و مولا و پروردگارم من بر عذاب تو
صَبَرْتُ عَلى عَذابِکَ فَکَیْفَ اَصْبِرُ عَلى فِراقِکَ وَ هَبْنى صَبَرْتُ عَلى
صبر کنم اما چگونه بر دورى از تو طاقت آورم و گیرم که اى معبود من
حَرِّ نارِکَ فَکَیْفَ اَصْبِرُ عَنِ النَّظَرِ اِلى کَرامَتِکَ اَمْ کَیْفَ اَسْکُنُ فِى
حرارت آتشت را تحمل کنم اما چگونه چشم پوشیدن از بزرگواریت را بر خود هموار سازم یا چگونه در میان
النّارِ وَ رَجاَّئى عَفْوُکَ فَبِعِزَّتِکَ یا سَیِّدى وَ مَوْلاىَ اُقْسِمُ صادِقاً لَئِنْ
آتش بمانم با اینکه امید عفو تو را دارم پس به عزتت سوگند اى آقا و مولاى من براستى سوگند مى خورم که اگر
تَرَکْتَنى ناطِقاً لاَضِجَّنَّ اِلَیْکَ بَیْنَ اَهْلِها ضَجیجَ الاْ مِلینَ وَ لاَصْرُخَنَّ
زبانم را در آنجا بازبگذارى حتماً در میان دوزخیان شیون را بسویت سر دهم شیون اشخاص آرزومند
اِلَیْکَ صُراخَ الْمَسْتَصْرِخینَ وَ لاََبْکِیَنَّ عَلَیْکَ بُکاَّءَ الْفاقِدینَ
و مسلماً چون فریادرس خواهان به درگاهت فریاد برآرم و قطعاً مانند عزیز گمگشتگان
وَ لاَُنادِیَنَّکَ اَیْنَ کُنْتَ یا وَلِىَّ الْمُؤْمِنینَ یا غایَةَ امالِ الْعارِفینَ یا
بر دورى تو گریه و زارى کنم و با صداى بلند تو را مى خوانم و مى گویم کجایى اى یار و نگهدار مؤ منان اى منتهاى آرمان عارفان اى
غِیاثَ الْمُسْتَغیثینَ یا حَبیبَ قُلُوبِ الصّادِقینَ وَ یا اِلهَ الْعالَمینَ
فریادرس درماندگان اى محبوب دل راستگویان و اى حیران کننده عالمیان
اَفَتُراکَ سُبْحانَکَ یا اِلهى وَ بِحَمْدِکَ تَسْمَعُ فیها صَوْتَ عَبْدٍ مُسْلِمٍ
آیا براستى چنان مى بینى اى منزه و معبودم که به ستایشت مشغولم که بشنوى در آن آتش صداى بنده مسلمانى
سُجِنَ فیها بِمُخالَفَتِهِ وَ ذاقَ طَعْمَ عَذابِها بِمَعْصِیَتِهِ وَ حُبِسَ بَیْنَ
را که در اثر مخالفتش در آنجا زندانى شده و مزه عذاب آتش را به خاطر نافرمانیش چشیده و در میان
اَطْباقِها بِجُرْمِهِ وَ جَریرَتِهِ وَ هُوَ یَضِجُّ اِلَیْکَ ضَجیجَ مُؤَمِّلٍ لِرَحْمَتِکَ
طبقات دوزخ به واسطه جرم و جنایتش گرفتار شده و در آن حال به درگاهت شیون کند شیون شخصى که آرزومند رحمت
وَ یُنادیکَ بِلِسانِ اَهْلِ تَوْحیدِکَ وَ یَتَوَسَّلُ اِلَیْکَ بِرُبُوبِیَّتِکَ یا مَوْلاىَ
تو است و به زبان یگانه پرستان تو را فریاد زند و به بنده پروریت متوسل گردد اى مولاى من
فَکَیْفَ یَبْقى فِى الْعَذابِ وَ هُوَ یَرْجُوا ما سَلَفَ مِنْ حِلْمِکَ اَمْ کَیْفَ
پس چگونه در عذاب بماند با اینکه به بردبارى سابقه دارت چشم امید دارد یا چگونه
تُؤْلِمُهُ النّارُ وَ هُوَ یَأمُلُ فَضْلَکَ وَ رَحْمَتَکَ اَمْ کَیْفَ یُحْرِقُهُ لَهیبُها
آتش او را بیازارد با اینکه آرزوى فضل و رحمت تو را دارد یا چگونه شعله آتش او را بسوزاند
وَ اَنْتَ تَسْمَعُ صَوْتَهُ وَ تَرى مَکانَهُ اَمْ کَیْفَ یَشْتَمِلُ عَلَیْهِ زَفیرُها
با اینکه تو صدایش را بشنوى و جایش را ببینى یا چگونه شراره هاى آتش او را دربرگیرد
وَ اَنْتَ تَعْلَمُ ضَعْفَهُ اَمْ کَیْفَ یَتَقَلْقَلُ بَیْنَ اَطْباقِها وَ اَنْتَ تَعْلَمُ صِدْقَهُ اَمْ
با اینکه تو ناتوانیش دانى یا چگونه در میان طبقات آتش دست و پا زند با اینکه تو صدق و راستگوئیش را دانى یا
کَیْفَ تَزْجُرُهُ زَبانِیَتُها وَ هُوَ یُنادیکَ یا رَبَّهُ اَمْ کَیْفَ یَرْجُو فَضْلَکَ فى
چگونه موکلان دوزخ او را با تندى برانند با اینکه تو را به پروردگارى بخواند یا چگونه ممکن است که امید فضل تو را در
عِتْقِهِ مِنْها فَتَتْرُکُهُ فیها هَیْهاتَ ما ذلِکَ الظَّنُ بِکَ وَ لاَالْمَعْرُوفُ مِنْ
آزادى خویش داشته باشد ولى تو او را به حال خود واگذارى چه بسیار از تو دور است و چنین گمانى به تو نیست و
فَضْلِکَ وَ لا مُشْبِهٌ لِما عامَلْتَ بِهِ الْمُوَحِّدینَ مِنْ بِرِّکَ وَ اِحْسانِکَ
فضل تو اینسان معروف نیست و نه شباهت با رفتار تو نسبت به یگانه پرستان دارد با آن نیکى و احسانت
فَبِالْیَقینِ اَقْطَعُ لَوْ لا ما حَکَمْتَ بِهِ مِنْ تَعْذیبِ جاحِدیکَ وَ قَضَیْتَ
که نسبت بدانها دارى و من بطور قطع مى دانم که اگر فرمان تو در معذب ساختن منکرانت صادر نشده بود و حکم
بِهِ مِنْ اِخْلادِ مُعانِدیکَ لَجَعَلْتَ النّارَ کُلَّها بَرْداً وَ سَلاماً وَ ما کانَ
تو به همیشه ماندن در عذاب براى دشمنانت در کار نبود حتماً آتش دوزخ را هر چه بود به تمامى سرد و سالم مى کردى و
لاِحَدٍ فیها مَقَرّاً وَ لا مُقاماً لکِنَّکَ تَقَدَّسَتْ اَسْماَّؤُکَ اَقْسَمْتَ اَنْ
هیچکس در آن منزل و ماءوا نداشت ولى تو اى خدایى که تمام نامهایت مقدس است سوگند یاد کرده اى که دوزخ
تَمْلاَها مِنَ الْکافِرینَ مِنَ الْجِنَّةِ وَالنّاسِ اَجْمَعینَ وَ اَنْ تُخَلِّدَ فیهَا
را از کافران از پریان و آدمیان پرکنى و دشمنانت را براى همیشه در آن جا دهى و تو که
الْمُعانِدینَ وَ اَنْتَ جَلَّ ثَناؤُکَ قُلْتَ مُبْتَدِئاً وَ تَطَوَّلْتَ بِالاِْنْعامِ مُتَکَرِّماً
حمد ثنایت برجسته است در ابتداء بدون سابقه فرمودى و به این انعام از روى بزرگوارى تفضل کردى
اَفَمَنْ کانَ مُؤْمِناً کَمَنْ کانَ فاسِقاً لا یَسْتَوُونَ اِلهى وَ سَیِّدى
(که فرمودى ) ((آیا کسى که مؤ من است مانند کسى است که فاسق است ؟ نه یکسان نیستند)) اى معبود من و اى آقاى
فَاَسْئَلُکَ بِالْقُدْرَةِ الَّتى قَدَّرْتَها وَ بِالْقَضِیَّةِ الَّتى حَتَمْتَها وَ حَکَمْتَها
من بحق آن نیرویى که مقدرش کردى و به فرمانى که مسلمش کردى و صادر فرمودى
وَ غَلَبْتَ مَنْ عَلَیْهِ اَجْرَیْتَها اَنْ تَهَبَ لى فى هذِهِ اللَّیْلَةِ وَ فى هذِهِ
و بر هر کس آن را اجرا کردى مسلط گشتى از تو مى خواهم که ببخشى بر من در این شب و در این
السّاعَةِ کُلَّ جُرْمٍ اَجْرَمْتُهُ وَ کُلَّ ذَنْبٍ اَذْنَبْتُهُ وَ کُلَّ قَبِیحٍ اَسْرَرْتُهُ وَ کُلَّ
ساعت هر جرمى را که مرتکب شده ام و هر گناهى را که از من سرزده و هر کار زشتى را که پنهان کرده ام و هر
جَهْلٍ عَمِلْتُهُ کَتَمْتُهُ اَوْ اَعْلَنْتُهُ اَخْفَیْتُهُ اَوْ اَظْهَرْتُهُ وَ کُلَّ سَیِّئَةٍ اَمَرْتَ
نادانى که کردم چه کتمان کردم و چه آشکار چه پنهان کردم و چه در عیان و هر کار بدى را که به نویسندگان
بِاِثْباتِهَا الْکِرامَ الْکاتِبینَ الَّذینَ وَکَّلْتَهُمْ بِحِفْظِ ما یَکُونُ مِنّى
گرامیت دستور یادداشت کردنش را دادى همان نویسندگانى که آنها را موکل بر ثبت اعمال من کردى و آنها را
وَ جَعَلْتَهُمْ شُهُوداً عَلَىَّ مَعَ جَوارِحى وَ کُنْتَ اَنْتَ الرَّقیبَ عَلَىَّ مِنْ
به ضمیمه اعضاء و جوارحم گواه بر من کردى و اضافه بر آنها خودت نیز مراقب من بودى و
وَراَّئِهِمْ وَالشّاهِدَ لِما خَفِىَ عَنْهُمْ وَ بِرَحْمَتِکَ اَخْفَیْتَهُ وَ بِفَضْلِکَ
گواه اعمالى بودى که از ایشان پنهان مى ماند و البته به واسطه رحمتت بود که آنها را پنهان داشتى و از روى فضل خود
سَتَرْتَهُ وَ اَنْ تُوَفِّرَ حَظّى مِنْ کُلِّ خَیْرٍ اَنْزَلْتَهُ اَوْ اِحْسانٍ فَضَّلْتَهُ اَوْ بِرٍّ
پوشاندى و نیز خواهم که بهره ام را وافر و سرشار گردانى از هر خیرى که فرو ریزى یا احسانى که بفرمائى یا نیکیهایى که
نَشَرْتَهُ اَوْ رِزْقٍ بَسَطْتَهُ اَوْ ذَنْبٍ تَغْفِرُهُ اَوْ خَطَاءٍ تَسْتُرُهُ یا رَبِّ یا رَبِّ
پخش کنى یا رزقى که بگسترانى یا گناهى که بیامرزى یا خطایى که بپوشانى پروردگارا پروردگارا
یا رَبِّ یا اِلهى وَ سَیِّدى وَ مَوْلاىَ وَ مالِکَ رِقّى یا مَنْ بِیَدِهِ
پروردگارا اى معبود من اى آقا و مولایم و اى مالک من اى کسى که اختیارم بدست
ناصِیَتى یا عَلیماً بِضُرّى وَ مَسْکَنَتى یا خَبیراً بِفَقْرى وَ فاقَتى
او است اى داناى بر پریشانى و بى نوائیم اى آگه از بى چیزى و نداریم
یا رَبِّ یا رَبِّ یا رَبِّ اَسْئَلُکَ بِحَقِّکَ وَ قُدْسِکَ وَ اَعْظَمِ صِفاتِکَ
پروردگارا، پروردگارا پروردگارا از تو مى خواهم به حق خودت و به ذات مقدست و به بزرگترین صفات
وَ اَسْماَّئِکَ اَنْ تَجْعَلَ اَوْقاتى مِنَ اللَّیْلِ وَالنَّهارِ بِذِکْرِکَ مَعْمُورَةً
و اسمائت که اوقاتم را در شب و روز به یاد خودت معمور و آباد گردانى
وَ بِخِدْمَتِکَ مَوْصُولَةً وَ اَعْمالى عِنْدَکَ مَقْبُولَةً حَتّى تَکُونَ اَعْمالى
و به خدمتت پیوسته دارى و اعمالم را مقبول درگاهت گردانى تا اعمال
وَ اَوْرادى کُلُّها وِرْداً واحِداً وَ حالى فى خِدْمَتِکَ سَرْمَداً یا سَیِّدى یا
و گفتارم همه یک جهت براى تو باشد و حالم همیشه در خدمت تو مصروف گردد اى آقاى من اى
مَنْ عَلَیْهِ مُعَوَّلى یا مَنْ اِلَیْهِ شَکَوْتُ اَحْوالى یا رَبِّ یا رَبِّ یا رَبِّ
کسى که تکیه گاهم او است اى کسى که شکایت احوال خویش به درگاه او برم پروردگارا پروردگارا پروردگارا
قَوِّ عَلى خِدْمَتِکَ جَوارِحى وَاشْدُدْ عَلَى الْعَزیمَةِ جَوانِحى وَ هَبْ لِىَ
نیرو ده بر انجام خدمتت اعضاى مرا و دلم را براى عزیمت به سویت محکم گردان و به من
الْجِدَّ فى خَشْیَتِکَ وَالدَّوامَ فِى الاِْتِّصالِ بِخِدْمَتِکَ حَتّى اَسْرَحَ اِلَیْکَ
کوشش در ترس و خشیتت و مداومت در پیوستن به خدمتت عطا فرما تا تن و جان را
فى مَیادینِ السّابِقینَ وَ اُسْرِعَ اِلَیْکَ فِى الْبارِزینَ وَ اَشْتاقَ اِلى
در میدانهاى پیشتازان بسویت برانم و در زمره شتابندگان بسویت بشتابم و در صف مشتاقان اشتیاق
قُرْبِکَ فِى الْمُشْتاقینَ وَ اَدْنُوَ مِنْکَ دُنُوَّ الْمُخْلِصینَ وَ اَخافَکَ مَخافَةَ
تقربت را جویم و چون نزدیک شدن مخلصان به تو نزدیک گردم و چون یقین کنندگان از تو بترسم
الْمُوقِنینَ وَ اَجْتَمِعَ فى جِوارِکَ مَعَ الْمُؤْمِنینَ اَللّهُمَّ وَ مَنْ اَرادَنى
و در جوار رحمتت با مؤ منان در یکجا گرد آیم خدایا هر که بد مرا خواهد
بِسُوَّءٍ فَاَرِدْهُ وَ مَنْ کادَنى فَکِدْهُ وَاجْعَلْنى مِنْ اَحْسَنِ عَبیدِکَ نَصیباً
بدش را بخواه و هر که به من مکر کند به مکر خویش دچارش کن و نصیبم را پیش خود بهتر از دیگر بندگانت قرار ده
عِنْدَکَ وَ اَقْرَبِهِمْ مَنْزِلَةً مِنْکَ وَ اَخَصِّهِمْ زُلْفَةً لَدَیْکَ فَاِنَّهُ لا یُنالُ ذلِکَ
و منزلتم را نزد خود نزدیکتر از ایشان کن و رتبه ام را در پیشگاهت مخصوص تر از دیگران گردان که براستى
اِلاّ بِفَضْلِکَ وَ جُدْلى بِجُودِکَ وَاعْطِفْ عَلَىَّ بِمَجْدِکَ وَاحْفَظْنى
جز به فضل تو کسى به این مقام نرسد و به جود و بخشش خود به من جود کن و به مجد و بزرگوارى خود بر من توجه فرما
بِرَحْمَتِکَ وَاجْعَلْ لِسانى بِذِکْرِکَ لَهِجاً وَ قَلْبى بِحُبِّکَ مُتَیَّماً وَ مُنَّ
و به رحمت خود مرا نگهدار و قرار ده زبانم را به ذکرت گویا و دلم را به دوستیت بى قرار و شیدا و با اجابت
عَلَىَّ بِحُسْنِ اِجابَتِکَ وَ اَقِلْنى عَثْرَتى وَاغْفِرْ زَلَّتى فَاِنَّکَ قَضَیْتَ
نیکت بر من منت بنه و لغزشم را نادیده گیر و گناهم را بیامرز زیرا که تو خود بندگانت را
عَلى عِبادِکَ بِعِبادَتِکَ وَ اَمَرْتَهُمْ بِدُعاَّئِکَ وَ ضَمِنْتَ لَهُمُ الاِْجابَةَ
به پرستش خویش فرمان دادى و به دعا کردن به درگاهت ماءمور ساختى و اجابت دعایشان را ضمانت کردى
فَاِلَیْکَ یا رَبِّ نَصَبْتُ وَجْهى وَ اِلَیْکَ یا رَبِّ مَدَدْتُ یَدى فَبِعِزَّتِکَ
پس اى پروردگار من به سوى تو روى خود بداشتم و به درگاه تو اى پروردگارم دست حاجت دراز کردم پس به عزتت
اسْتَجِبْ لى دُعاَّئى وَ بَلِّغْنى مُناىَ وَ لا تَقْطَعْ مِنْ فَضْلِکَ رَجاَّئى
دعایم را مستجاب فرما و به آرزویم برسان و امیدم را از فضل خویش قطع منما
وَاکْفِنى شَرَّ الْجِنِّ وَالاِْنْسِ مِنْ اَعْدآئى یا سَریعَ الرِّضا اِغْفِرْ لِمَنْ لا
و شر دشمنانم را از جن و انس کفایت فرما اى خداى زودگذر بیامرز کسى را که جز
یَمْلِکُ اِلا الدُّعاَّءَ فَاِنَّکَ فَعّالٌ لِما تَشاَّءُ یا مَنِ اسْمُهُ دَوآءٌ وَ ذِکْرُهُ
دعا چیزى ندارد که براستى تو هر چه را بخواهى انجام دهى اى کسى که نامش دوا است و یادش
شِفاَّءٌ وَ طاعَتُهُ غِنىً اِرْحَمْ مَنْ رَأسُ مالِهِ الرَّجاَّءُ وَ سِلاحُهُ الْبُکاَّءُ یا
شفاء است و طاعتش توانگرى است ترحم فرما بر کسى که سرمایه اش امید و ساز و برگش گریه و زارى است اى
سابِغَ النِّعَمِ یا دافِعَ النِّقَمِ یا نُورَ الْمُسْتَوْحِشینَ فِى الظُّلَمِ یا عالِماً
تمام دهنده نعمتها و اى برطرف کننده گرفتاریها اى روشنى وحشت زدگان در تاریکیها اى داناى
لا یُعَلَّمُ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَافْعَلْ بى ما اَنْتَ اَهْلُهُ وَ صَلَّى
بى معلم درود فرست بر محمد و آل محمد و انجام ده درباره من آنچه را که تو شایسته آنى و درود
اللّهُ عَلى رَسُولِهِ وَالاْئِمَّةِ الْمَیامینَ مِنْ الِهِ وَ سَلَّمَ تَسْلیماً کَثیراً
خدا بر پیامبر و پیشوایان با برکت از خاندانش و سلام فراوان
یا اَبْصَرَ النّاظِرینَ وَ یا اَسْمَعَ السّامِعینَ وَ یا اَسْرَعَ الْحاسِبینَ وَ یا اَرْحَمَ
اى بیناترین بینایان و اى شنواترین شنوایان و اى تندترین حسابگران و اى مهربانترین
الرّاحِمینَ
مهربانان
بگو این کلمات را هفتاد مرتبه و در هر مرتبه که گفتى حاجت خود را با آن ذکر کن
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ یا
بنام خداى بخشاینده مهربان اى
مَنْ اَظْهَرَ الْجَمیلَ وَ سَتَرَ الْقَبیحَ وَ لَمْ یَهْتِکِ السِّتْرَ عَنّى یا کَریمَ الْعَفْوِ یا حَسَنَ
که آشکار کند زیبا را و بپوشاند زشت را و ندرد پرده مرا اى بزرگوار گذشت اى نیکو
التَّجاوُزِ یا واسِعَ الْمَغْفِرَةِ وَ یا باسِطَ الْیَدَیْنِ بِالرَّحْمَةِ یا صاحِبَ کُلِّ نَجْوى
درگذر اى فراخ آمرزش و اى گشاده هر دو دست به رحمت و مهر اى همراه هر راز
وَ یا مُنْتَهى کُلِّ شَکْوى یا کَریمَ الصَّفْحِ یا عَظیمَ الْمَنِّ یا مُبْتَدِءَ کُلِّ نِعْمَةٍ قَبْلَ
و اى مرجع هر شکایت اى بزرگوار چشم پوش اى بزرگ منت اى آغازنده هر نعمت پیش از
اسْتِحْقاقِها یا رَبّاهُ یا سَیِّداهُ یا مَوْلَیاهُ یا غایَتاهُ یا غِیاثاهُ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ
شایستگى آن اى پروردگار اى آقا اى سرور اى منتهاى آرزو اى فریادرس درود فرست بر محمّد و
آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَسْئَلُکَ اَنْ لاتَجْعَلنى فِى النّارِ
آل محمّد و از تو خواهم که قرارم ندهى در آتش
آنگاه مى طلبى از حق تعالى هر چه بخواهى
اِلهى کَیْفَ اَدْعُوکَ وَاَنَا اَنَا وَکَیْفَ اَقْطَعُ رَجاَّئى
خدایا چه سان بخوانمت با اینکه من همان من (گنهکار) هستم و چه سان امیدم را از تو ببرم با
مِنْکَ وَاَنْتَ اَنْتَ اِلهى اِذا لَمْ اَسْئَلْکَ فَتُعْطِیَنى فَمَنْ ذَاالَّذى اَسْئَلُهُ
اینکه تو همان تویى (که با همه مهربانى ) خدایا من اگر از تو نخواهم که به من بدهى پس کیست آن کسى که از او بخواهم
فَیُعْطینى اِلهى اِذا لَمْ اَدْعُوکَ فَتَسْتَجیبَ لى فَمَنْ ذَاالَّذى اَدْعُوْهُ
تا به من بدهد خدایا اگر تو را نخوانمت که دعایم را مستجاب کنى پس کیست آنکس که بخوانمش
فَیَسْتَجیبُ لى اِلهى اِذا لَمْ اَتَضرَّعْ اِلَیْکَ فَتَرْحَمُنى فَمَنْ ذَاالَّذى
تا دعایم را مستجاب کند خدایا اگر به درگاه تو زارى نکنم که به من رحم کنى پس کیست که
اَتَضرَّعُ اِلَیْهِ فَیَرْحَمُنى اِلهى فَکَما فَلَقْتَ الْبَحْرَ لِمُوسى عَلَیْهِ
به درگاهش زارى کنم تا به من رحم کند خدایا همچنانکه شکافتى دریا را براى موسى علیه
السَّلامُ وَنَجَّیْتَهُ اَسْئَلُکَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ واَنْتُنَجِّیَنى مِمّا
السلام و او را نجات دادى از تو مى خواهم که درود فرستى بر محمد و آل محمد و مرا از آنچه
اَنَا فیهِ وَتُفَرِّجَ عَنّى فَرَجاً عاجِلاً غَیْرَ آجِلٍ بِفَضْلِکَ وَرَحْمَتِکَ یا
در آن گرفتارم نجات بخشى و گشایش فورى به من عطا کنى نه گشایش مدت دار، به فضل و رحمتت اى
اَرْحَمَ الرّاحِمینَ
مهربانترین مهربانان
اِلهى عَظُمَ الْبَلاَّءُ وَبَرِحَ الْخَفاَّءُ وَانْکَشَفَ الْغِطاَّءُ وَانْقَطَعَ الرَّجاَّءُ
خدایا بلاء عظیم گشته و درون آشکار شد و پرده از کارها برداشته شد و امید قطع شد
وَضاقَتِ الاْرْضُ وَمُنِعَتِ السَّماَّءُ واَنْتَ الْمُسْتَعانُ وَاِلَیْکَ
و زمین تنگ شد و از ریزش رحمت آسمان جلوگیرى شد و تویى یاور و شکوه بسوى تو است
الْمُشْتَکى وَعَلَیْکَ الْمُعَوَّلُ فِى الشِّدَّةِ وَالرَّخاَّءِ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى
و اعتماد و تکیه ما چه در سختى و چه در آسانى بر تو است خدایا درود فرست بر
مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ اُولِى الاْمْرِ الَّذینَ فَرَضْتَ عَلَیْنا طاعَتَهُمْ
محمد و آل محمد آن زمامدارانى که پیرویشان را بر ما واجب کردى و بدین سبب مقام
وَعَرَّفْتَنا بِذلِکَ مَنْزِلَتَهُمْ فَفَرِّجْ عَنا بِحَقِّهِمْ فَرَجاً عاجِلا قَریباً کَلَمْحِ
و منزلتشان را به ما شناساندى به حق ایشان به ما گشایشى ده فورى و نزدیک مانند
الْبَصَرِ اَوْ هُوَ اَقْرَبُ یا مُحَمَّدُ یا عَلِىُّ یا عَلِىُّ یا مُحَمَّدُ اِکْفِیانى
چشم بر هم زدن یا نزدیکتر اى محمد اى على اى على اى محمد مرا کفایت کنید
فَاِنَّکُما کافِیانِ وَانْصُرانى فَاِنَّکُما ناصِرانِ یا مَوْلانا یا صاحِبَ
که شمایید کفایت کننده ام و مرا یارى کنید که شمایید یاور من اى سرور ما اى صاحب
الزَّمانِ الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ اَدْرِکْنى اَدْرِکْنى اَدْرِکْنى السّاعَةَ
الزمان فریاد، فریاد، فریاد، دریاب مرا دریاب مرا دریاب مرا همین ساعت
السّاعَةَ السّاعَةَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ بِحَقِّ
همین ساعت هم اکنون زود زود زود اى خدا اى مهربانترین مهربانان به حق
مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الطّاهِرینَ
محمد و آل پاکیزه اش