شیخ ابن فهد در عُدَّة الدّاعى از حضرت امام رضا علیه السلام نقل کرده که هر که بگوید در عقب نماز صبح این کلام را حاجتى طلب نکند مگر آنکه آسان شود براى او و کفایت کند حقّ تعالى آنچه را که مهمّ او است :
بِسْمِ اللّهِ وَ صَلَّى اللّهُ عَلى مُحَمَّدٍ وآلِهِ وَ اُفَوِّضُ
به نام خدا و درود خدا بر محمد و آلش باد و واگذارم
اَمْرى اِلَى اللّهِ اِنَّ اللّهَ بَصیرٌ بِالْعِبادِ فَوَقاهُ اللّهُ سَیِّئاتِ ما مَکَرُوا لا
کارم را به خدا که براستى خدا به کار بندگان بینا است ((پس خدا از نیرنگهاى بد نگاهش داشت ))
اِلهَ إلاّ اَنْتَ سُبْحانَکَ اِنّى کُنْتُ مِنَ الظّالِمینَ فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَ نَجَّیْناهُ
معبودى جز تو نیست ((منزهى تو که من از ستمکارانم پس ما دعایش مستجاب کردیم و از
مِنَ الْغَمِّ وَ کَذلِکَ نُنْجِى الْمُؤْمِنینَ حَسْبُنَا اللّهُ وَ نِعْمَ الْوَکیلُ فَاْنَقَلَبُوا
غم و اندوه نجاتش دادیم این چنین مؤ منان را نجات دهیم )) ((خدا ما را بس است و چه نیکو وکیلى است پس با
بِنِعْمَةٍ مِنَ اللّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ یَمْسَسْهُمْ سُوءٌ ما شاَّءَ اللّهُ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ
نعمت خدا و فزونى که دیگر بدى به آنها نرسید بازگشتند)) آنچه خدا خواهد، نیست جنبش و نه نیرویى
اِلاّ بِالله ما شاَّءَ اللّهُ لا ما شاَّءَ النّاسُ ما شاَّءَ اللّهُ وَ اِنْ کَرِهَ النّاسُ
مگر بوسیله خدا آنچه خدا خواهد مى شود نه آنچه مردم خواهند آنچه خدا خواهد مى شود اگر چه مردم
حَسْبِىَ الرَّبُّ مِنَ الْمَرْبُوبینَ حَسْبِىَ الْخالِقُ مِنَ الْمَخْلُوقینَ حَسْبِىَ
ناخوش دارند بس است مرا پروردگار از (بندگان ) پروریده شده ، بس است مرا آفریدگار از آفریدگان بس است
الرّازِقُ مِنَ الْمَرْزُوقینَ حَسْبِىَ اللّهُ رَبُّ الْعالَمینَ حَسْبى مَنْ هُوَ
مرا روزى ده از روزى خوران بس است مرا خدا پروردگار جهانیان بس است مرا آنکه او
حَسْبى حَسْبى مَنْ لَمْ یَزَلْ حَسْبى حَسْبى مَنْ کانَ مُذْ کُنْتُ لَمْ یَزَلْ
بس است مرا، بس است مرا آنکه همیشه مرا بس است بس است مرا آنکه از وقتى بودم همیشه بسم بوده
حَسْبى حَسْبِىَ اللّهُ لا اِلهَ اِلاّ هُوَ عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ وَ هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظیمِ
بس است مرا خدا معبودى جز او نیست بر او توکل کنم و او است پروردگار عرش با عظمت
در بلدالا مین از حضرت رسول صلى الله علیه و آله روایت کرده است که هر که هر روز ده مرتبه بگوید:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ لاحَوْلَ
بنام خداى بخشاینده مهربان جنبش
وَلاقُوَّةَ اِلاّ بِاللَّهِ الْعَلِىِّ الْعَظیمِ
و نیرویى نیست جز بوسیله خداى والاى بزرگ
از گناهان بیرون آید مانند روزى که از مادر متولّد شده و خدا دفع کند از او هفتاد نوع بلا را که از جمله آنها دیوانگى و خوره و پیسى و فالج بوده باشد و حق تعالى هفتاد هزار ملک موکّل گرداند که براى او استغفار نمایند و از حضرت صادق علیه السلام منقول است که هر که هر روز صد مرتبه بگوید ((لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلاّ بِاللّهِ)) تنگدستى و فقر او را درنیابد و هر که هر روز صد مرتبه بگوید:
سُبْحانَ اللَّهِ وَالْحَمْدُلِلَّهِ وَ لا اِلهَ اِلا اللَّهُ وَاللَّهُ اَکْبَرُ
منزه است خدا و ستایش از آن او است و معبودى جز او نیست و خدا بزرگتر است
حرام گرداند حق تعالى بدنش را بر آتش جهنّم
یا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُ الْمَکارِهِ وَیا مَنْ یُفْثَاءُ بِهِ حَدُّ الشَّداَّئِدِ وَیا مَنْ
اى که گشوده شود بوسیله او گره گرفتاریها و اى که شکسته شود بوسیله او تندى سختیها و اى که از
یُلْتَمَسُ مِنْهُ المَخْرَجُ اِلى رَوْحِ الْفَرَجِ ذَلَّتْ لِقُدْرَتِکَ الصِّعابُ
او خواهش شود براى رهایى یافتن (از غمهاو آمدن ) بسوى فضاى روح بخش گشایش ، کارهاى دشوار در برابر قدرتت آسان
وَتَسَبَّبَتْ بِلُطْفِکَ الاْسْبابُ وَجَرى بِقُدْرَتِکَ الْقَضاَّءُ وَمَضَتْ عَلى
گشته و اسباب و وسایل به سبب لطف تو فراهم گشته و قضا و قدر به قدرتت جارى گشته و همه چیز برطبق
اِرادَتِکَ الاْشْیاَّءُ فَهِىَ بِمَشِیَّتِکَ دُونَ قَوْلِکَ مُؤْتَمِرَةٌ وَبِاِرادَتِکَ دُونَ
اراده تو گذشته است پس تمام چیزها به محض اراده تو بدون اینکه نیازى به گفتن باشد مطیع و فرمانبردارند و به محض
نَهْیِکَ مُنْزَجِرَةٌ اَنْتَ الْمَدْعُوُّ لِلْمُهِمّاتِ واَنْتَ الْمَفْزَعُ فى المُلِمّاتِ
اراده ات بدون احتیاج به نهى و بازداشتن بازداشته اند تویى که براى رفع دشواریها خوانندت و تویى پناهگاه در سختیها
لایَنْدَفِعُ مِنْها اِلاّ ما دَفَعْتَ وَلا یَنْکَشِفُ مِنْها اِلاّ ما کَشَفْتَ وَقَدْ نَزَلَ
دور نشود از آن سختیها مگر آنچه را که تو دور کنى و برطرف نگردد چیزى از آنها مگر آنچه را تو برطرف کنى و براستى
بى یا رَبِّ ما قَدْ تَکَاءَّدَنى ثِقْلُهُ وَاَلَمَّ بى ما قَدْ بَهَظَنى حَمْلُهُ
اى پروردگار من چیزى بر من رسیده که سنگینى آن مرا به زحمت انداخته و وارد شده بر من آنچه به دوش کشیدنش وامانده ام
وَبِقُدْرَتِکَ اَوْرَدْتَهُ عَلَىَّ وَبِسُلْطانِکَ وَجَّهْتَهُ اِلَىَّ فَلا مُصْدِرَ لِما
کرده و البته به نیروى خودت آنرا بر من وارد کردى و به سلطنت و قدرت خویش آنرا متوجه من کردى پس آنچه را تو
اَوْرَدْتَ وَلا صارِفَ لِما وَجَّهْتَ وَلا فاتِحَ لِما اَغْلَقْتَ وَلا مُغْلِقَ لِما
فرستادى بازگرداننده برایش نیست و آنچه راتو متوجه ساخته اى برگرداننده ندارد و آنچه را تو بسته اى گشاینده نداردوآنچه را
فَتَحْتَ وَلا مُیَسِّرَ لِما عَسَّرْتَ وَلا ناصِرَ لِمَنْ خَذَلْتَ فَصَلِّ عَلى
توگشودى کسش نتواند بست و آنچه را تو دشوار سازى آسان کننده ندارد و آن کس را که تو خوارکنى یاور برایش نیست پس درود فرست
مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَاْفْتَحْ لى یا رَبِّ بابَ الْفَرَجِ بِطَولِکَ وَاکْسِرْ عَنّى
بر محمد و آلش و بگشا به فضل خود پروردگارا بر من در گشایش را و قدرت تسلطى را که اندوه و غم
سُلْطانَ الْهَمِّ بِحَوْلِکَ وَاَنِلْنى حُسْنَ النَّظَرِ فیما شَکَوْتُ وَاَذِقْنى
بر من پیدا کرده به نیروى خود درهم شکن و خوش بینى خودت را در آنچه شکوه کردم به من عنایت کن
حَلاوَةَ الصُّنْعِ فیما سَاَلْتُ وَهَبْ لى مِنْ لَدُنْکَ رَحْمَةً وَفَرَجاً هَنیئاً
و شیرینى رفتارت را درباره خواسته ام به من بچشان و از نزد خویش رحمت و گشایش گوارایى به من ببخش
وَاجْعَلْ لى مِنْ عِنْدِکَ مَخْرَجاً وَحِیّاً وَلا تَشْغَلْنى بِالاِْهتِمامِ عَنْ
و هم از نزد خود راه چاره فورى برایم قرار ده و سرگرمم مکن به اهمیت دادن به گرفتاریهاى دنیا از
تَعاهُدِ فُرُوضِکَ وَاسْتِعْمالِ سُنَّتِکَ فَقَدْ ضِقْتُ لِما نَزَلَ بى یا رَبِّ
انجام واجبات و بکار بستن سنتها و دستوراتت زیرا که براستى اى پروردگار من
ذَرْعاً وَامْتَلاَتُ بِحَمْلِ ما حَدَثَ عَلىَّ هَمّاً وَاَنْتَ الْقادِرُ عَلى کَشْفِ
سینه ام از این پیش آمدى که برایم کرده تنگ شده و براى تحمل این حادثه سر تا پایم را اندوه گرفته و تو بر دفع آنچه بدان
ما مُنیتُ بِهِ وَدَفْعِ ما وَقَعْتُ فیهِ فَافْعَلْ بى ذلِکَ وَاِنْ لَمْ اَسْتَوْجِبْهُ
گرفتارم شده ام و برطرف کردن آنچه بدان درافتاده ام توانایى پس تو این کار را درباره من بکن اگرچه من سزاوار این محبت
مِنْکَ یا ذَا الْعَرْشِ الْعَظیمِ وَذَاالْمَنِّ الْکَریمِ فَاَنْتَ قادِرٌ یا اَرْحَمَ
تو نیستم اى صاحب عرش عظیم و دارنده نعمت بزرگ زیرا که تو توانایى اى مهربانترین
الرّاحِمینَ آمینَ رَبَّ الْعالَمینَ
مهربانها آمین رب العالمین
اَللّهُمَّ اِنّى اَطَعْتُکَ فى اَحَبِّ
خدایا همانا من در محبوبترین
الاْشْیاَّءِ اِلَیْکَ وَهُوَ التَّوْحیدُ وَلَمْ اَعْصِکَ فى اَبْغَضِ الاْشْیاَّءِ اِلَیْکَ وَهُوَ
چیزها در نزد تو که عبارت از توحید و یگانگیت بود از تو پیروى کردم و در مبغوض ترین چیزها در نزدت که عبارت از
الْکُفْرُ فَاغْفِرْ لى ما بَیْنَهُما یا مَنْ اِلَیْهِ مَفَرّى آمِنّى مِمّا فَزِعْتُ مِنْهُ
کفر بتو بود نافرمانیت نکردم پس آنچه دراین میان است ازگناهانم بیامرز اى که بسوى اوست گریزگاه من مرااز آنچه به خاطر
اِلَیْکَ اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِىَ الْکَثیرَ مِنْ مَعاصیکَ وَاقْبَلْ مِنِّى الْیَسیرَ مِنْ
آن بسویت پناه آوردم امان بخش خدایا بیامرز گناهان بسیارم را و بپذیر از من
طاعَتِکَ یا عُدَّتى دُونَ الْعُدَدِ وَیا رَجاَّئى وَالْمُعْتَمَدَ وَیا کَهْفى
طاعت اندکم را اى ذخیره در مقابل سایر ذخیره ها و اى مایه امید و تکیه گاه من و اى پناهگاه
وَالسَّنَدَ وَیا واحِدُ یا اَحَدُ یا قُلْ هُوَ اللّهُ اَحَدٌ اَللّهُ الصَّمَدُ لَمْ یَلِدْ وَلَمْ
ونگهبانم و اى یگانه اى یکتا اى آنکه دروصف خود به پیغمبرت گفتى بگو او خداى یکتا است خدا بى نیاز است ، نزاید و نه
یُولَدْ وَلَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً اَحَدٌ اَسْئَلُکَ بِحَقِّ مَنِ اصْطَفَیْتَهُمْ مِنْ خَلْقِکَ
زاییده شده و نیست برایش همتا و مانندى هیچکس از تو مى خواهم به حق آنانکه از میان خلق خود آنها را برگزیدى
وَلَمْ تَجْعَلْ فى خَلْقِکَ مِثْلَهُمْ اَحَداً اَنْتُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَتَفْعَلَ
و در خلق خود هیچکس را مانند ایشان نکردى که درود فرستى بر محمد و آل او و درباره من انجام دهى
بى ما اَنْتَ اَهْلُهُ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ بِالْوَحْدانِیَّةِ الْکُبْرى وَالْمُحَمَّدِیَّةِ
آنچه را تو شایسته آنى خدایا از تو خواهم به حق مقام وحدانیت و یکتایى بزرگ خودت و به مقام محمدى
الْبَیْضاَّءِ وَالْعَلَوِیَّةِ الْعُلْیا وَبِجَمیعِ مَا احْتَجَجْتَ بِهِ عَلى عِبادِکَ
آن مقام تابنده و به مقام علوى آن مقام والا و به تمام حجتهاى خود بر بندگانت
وَبِالاِْسْمِ الَّذِى حَجَبْتَهُ عَنْخَلْقِکَ فَلَمْ یَخْرُجْ مِنْکَ اِلاّ اِلَیْکَ صَلِّعَلى
و به حق آن نامى که از خلق خود پنهان داشتى که اظهار نشود از تو مگر بخودت که درود فرستى بر
مُحَمِّدٍ وَآلِهِ وَاجْعَلْ لى مِنْ اَمْرى فَرَجاً وَمَخْرَجا وَارْزُقْنى مِنْحَیْثُ
محمد و آل محمد و براى من در کارم گشایش و راه نجاتى قرار دهى و به من روزى دهى از آنجا که
اَحْتَسِبُ وَمِنْ حَیْثُ لااَحْتَسِبُ اِنَّکَ تَرْزُقُ مَنْ تَشاَّءُ بِغَیْرِ حِسابٍ
گمان دارم و از آنجا که گمان ندارم که تو روزى دهى هر که را بخواهى بى حساب
پس حاجت خود را بطلب
از حضرت امام صادق علیه السلام منقولست که هرگاه ترسیدى از امرى پس بگو:
اَللّهُمَّ اِنَّکَ لایَکْفى مِنْکَ اَحَدٌ وَ اَنْتَ تَکْفى مِنْ کُلِّ اَحَدٍ مِنْ خَلْقِکَ فَاکْفِنى کَذا
خدایا تو چنانى که کفایت نکند از تو هیچکس ولى تو هریک از آفریدگانت را کفایت کنى پس کفایت کن از من چنین
وَ کَذا
و چنان را
و
در حدیث دیگر فرمود مى گوئى :
یا کافِیاً مِنْ کُلِّ شَىْءٍ وَلایَکْفى مِنْکَ شَىْءٌ
اى کفایت کننده از هر چیز و چیزى نیست که از تو کفایت کند
فِى السَّمواتِ وَالاَْرْضِ اِکْفِنى ما اَهَمَّنى مِنْ اَمْرِ الدُّنْیا وَالاْ خِرَةِ وَ صَلِّ عَلى
در آسمانها و زمین کفایت کن آنچه مرا به اندوه انداخته از کار دنیا و آخرتم و درود فرست بر
مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ
محمّد و آلش
اَسْتَغْفِرُاللَّهَ الَّذى لا اِلهَ اِلاّ هُوَ الْحَىُّ
آمرزش خواهم از خدایى که معبودى جز او نیست زنده
الْقَیُّومُ الرَّحْمنُ الرَّحیمُ بَدیعُ السَّمواتِ وَالاَْرْضِ مِنْ جَمیعِ ظُلْمى وَ جُرْمى
و پاینده و بخشاینده و مهربان پدیدآرنده آسمانها و زمین (آمرزش ) از تمام ستمکارى و جنایت
وَ اِسْرافى عَلى نَفْسى وَ اَتُوبُ اِلَیْهِ
و زیاده روى بر خود و بسویش توبه کنم
یا اَبْصَرَ النّاظِرینَ وَ یا اَسْمَعَ السّامِعینَ وَ یا اَسْرَعَ الْحاسِبینَ وَ یا اَرْحَمَ
اى بیناترین بینایان و اى شنواترین شنوایان و اى تندترین حسابگران و اى مهربانترین
الرّاحِمینَ
مهربانان
بگو این کلمات را هفتاد مرتبه و در هر مرتبه که گفتى حاجت خود را با آن ذکر کن
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ یا
بنام خداى بخشاینده مهربان اى
مَنْ اَظْهَرَ الْجَمیلَ وَ سَتَرَ الْقَبیحَ وَ لَمْ یَهْتِکِ السِّتْرَ عَنّى یا کَریمَ الْعَفْوِ یا حَسَنَ
که آشکار کند زیبا را و بپوشاند زشت را و ندرد پرده مرا اى بزرگوار گذشت اى نیکو
التَّجاوُزِ یا واسِعَ الْمَغْفِرَةِ وَ یا باسِطَ الْیَدَیْنِ بِالرَّحْمَةِ یا صاحِبَ کُلِّ نَجْوى
درگذر اى فراخ آمرزش و اى گشاده هر دو دست به رحمت و مهر اى همراه هر راز
وَ یا مُنْتَهى کُلِّ شَکْوى یا کَریمَ الصَّفْحِ یا عَظیمَ الْمَنِّ یا مُبْتَدِءَ کُلِّ نِعْمَةٍ قَبْلَ
و اى مرجع هر شکایت اى بزرگوار چشم پوش اى بزرگ منت اى آغازنده هر نعمت پیش از
اسْتِحْقاقِها یا رَبّاهُ یا سَیِّداهُ یا مَوْلَیاهُ یا غایَتاهُ یا غِیاثاهُ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ
شایستگى آن اى پروردگار اى آقا اى سرور اى منتهاى آرزو اى فریادرس درود فرست بر محمّد و
آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَسْئَلُکَ اَنْ لاتَجْعَلنى فِى النّارِ
آل محمّد و از تو خواهم که قرارم ندهى در آتش
آنگاه مى طلبى از حق تعالى هر چه بخواهى
اِلهى کَیْفَ اَدْعُوکَ وَاَنَا اَنَا وَکَیْفَ اَقْطَعُ رَجاَّئى
خدایا چه سان بخوانمت با اینکه من همان من (گنهکار) هستم و چه سان امیدم را از تو ببرم با
مِنْکَ وَاَنْتَ اَنْتَ اِلهى اِذا لَمْ اَسْئَلْکَ فَتُعْطِیَنى فَمَنْ ذَاالَّذى اَسْئَلُهُ
اینکه تو همان تویى (که با همه مهربانى ) خدایا من اگر از تو نخواهم که به من بدهى پس کیست آن کسى که از او بخواهم
فَیُعْطینى اِلهى اِذا لَمْ اَدْعُوکَ فَتَسْتَجیبَ لى فَمَنْ ذَاالَّذى اَدْعُوْهُ
تا به من بدهد خدایا اگر تو را نخوانمت که دعایم را مستجاب کنى پس کیست آنکس که بخوانمش
فَیَسْتَجیبُ لى اِلهى اِذا لَمْ اَتَضرَّعْ اِلَیْکَ فَتَرْحَمُنى فَمَنْ ذَاالَّذى
تا دعایم را مستجاب کند خدایا اگر به درگاه تو زارى نکنم که به من رحم کنى پس کیست که
اَتَضرَّعُ اِلَیْهِ فَیَرْحَمُنى اِلهى فَکَما فَلَقْتَ الْبَحْرَ لِمُوسى عَلَیْهِ
به درگاهش زارى کنم تا به من رحم کند خدایا همچنانکه شکافتى دریا را براى موسى علیه
السَّلامُ وَنَجَّیْتَهُ اَسْئَلُکَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ واَنْتُنَجِّیَنى مِمّا
السلام و او را نجات دادى از تو مى خواهم که درود فرستى بر محمد و آل محمد و مرا از آنچه
اَنَا فیهِ وَتُفَرِّجَ عَنّى فَرَجاً عاجِلاً غَیْرَ آجِلٍ بِفَضْلِکَ وَرَحْمَتِکَ یا
در آن گرفتارم نجات بخشى و گشایش فورى به من عطا کنى نه گشایش مدت دار، به فضل و رحمتت اى
اَرْحَمَ الرّاحِمینَ
مهربانترین مهربانان
اِلهى عَظُمَ الْبَلاَّءُ وَبَرِحَ الْخَفاَّءُ وَانْکَشَفَ الْغِطاَّءُ وَانْقَطَعَ الرَّجاَّءُ
خدایا بلاء عظیم گشته و درون آشکار شد و پرده از کارها برداشته شد و امید قطع شد
وَضاقَتِ الاْرْضُ وَمُنِعَتِ السَّماَّءُ واَنْتَ الْمُسْتَعانُ وَاِلَیْکَ
و زمین تنگ شد و از ریزش رحمت آسمان جلوگیرى شد و تویى یاور و شکوه بسوى تو است
الْمُشْتَکى وَعَلَیْکَ الْمُعَوَّلُ فِى الشِّدَّةِ وَالرَّخاَّءِ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى
و اعتماد و تکیه ما چه در سختى و چه در آسانى بر تو است خدایا درود فرست بر
مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ اُولِى الاْمْرِ الَّذینَ فَرَضْتَ عَلَیْنا طاعَتَهُمْ
محمد و آل محمد آن زمامدارانى که پیرویشان را بر ما واجب کردى و بدین سبب مقام
وَعَرَّفْتَنا بِذلِکَ مَنْزِلَتَهُمْ فَفَرِّجْ عَنا بِحَقِّهِمْ فَرَجاً عاجِلا قَریباً کَلَمْحِ
و منزلتشان را به ما شناساندى به حق ایشان به ما گشایشى ده فورى و نزدیک مانند
الْبَصَرِ اَوْ هُوَ اَقْرَبُ یا مُحَمَّدُ یا عَلِىُّ یا عَلِىُّ یا مُحَمَّدُ اِکْفِیانى
چشم بر هم زدن یا نزدیکتر اى محمد اى على اى على اى محمد مرا کفایت کنید
فَاِنَّکُما کافِیانِ وَانْصُرانى فَاِنَّکُما ناصِرانِ یا مَوْلانا یا صاحِبَ
که شمایید کفایت کننده ام و مرا یارى کنید که شمایید یاور من اى سرور ما اى صاحب
الزَّمانِ الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ اَدْرِکْنى اَدْرِکْنى اَدْرِکْنى السّاعَةَ
الزمان فریاد، فریاد، فریاد، دریاب مرا دریاب مرا دریاب مرا همین ساعت
السّاعَةَ السّاعَةَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ بِحَقِّ
همین ساعت هم اکنون زود زود زود اى خدا اى مهربانترین مهربانان به حق
مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الطّاهِرینَ
محمد و آل پاکیزه اش