یا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُ الْمَکارِهِ وَیا مَنْ یُفْثَاءُ بِهِ حَدُّ الشَّداَّئِدِ وَیا مَنْ
اى که گشوده شود بوسیله او گره گرفتاریها و اى که شکسته شود بوسیله او تندى سختیها و اى که از
یُلْتَمَسُ مِنْهُ المَخْرَجُ اِلى رَوْحِ الْفَرَجِ ذَلَّتْ لِقُدْرَتِکَ الصِّعابُ
او خواهش شود براى رهایى یافتن (از غمهاو آمدن ) بسوى فضاى روح بخش گشایش ، کارهاى دشوار در برابر قدرتت آسان
وَتَسَبَّبَتْ بِلُطْفِکَ الاْسْبابُ وَجَرى بِقُدْرَتِکَ الْقَضاَّءُ وَمَضَتْ عَلى
گشته و اسباب و وسایل به سبب لطف تو فراهم گشته و قضا و قدر به قدرتت جارى گشته و همه چیز برطبق
اِرادَتِکَ الاْشْیاَّءُ فَهِىَ بِمَشِیَّتِکَ دُونَ قَوْلِکَ مُؤْتَمِرَةٌ وَبِاِرادَتِکَ دُونَ
اراده تو گذشته است پس تمام چیزها به محض اراده تو بدون اینکه نیازى به گفتن باشد مطیع و فرمانبردارند و به محض
نَهْیِکَ مُنْزَجِرَةٌ اَنْتَ الْمَدْعُوُّ لِلْمُهِمّاتِ واَنْتَ الْمَفْزَعُ فى المُلِمّاتِ
اراده ات بدون احتیاج به نهى و بازداشتن بازداشته اند تویى که براى رفع دشواریها خوانندت و تویى پناهگاه در سختیها
لایَنْدَفِعُ مِنْها اِلاّ ما دَفَعْتَ وَلا یَنْکَشِفُ مِنْها اِلاّ ما کَشَفْتَ وَقَدْ نَزَلَ
دور نشود از آن سختیها مگر آنچه را که تو دور کنى و برطرف نگردد چیزى از آنها مگر آنچه را تو برطرف کنى و براستى
بى یا رَبِّ ما قَدْ تَکَاءَّدَنى ثِقْلُهُ وَاَلَمَّ بى ما قَدْ بَهَظَنى حَمْلُهُ
اى پروردگار من چیزى بر من رسیده که سنگینى آن مرا به زحمت انداخته و وارد شده بر من آنچه به دوش کشیدنش وامانده ام
وَبِقُدْرَتِکَ اَوْرَدْتَهُ عَلَىَّ وَبِسُلْطانِکَ وَجَّهْتَهُ اِلَىَّ فَلا مُصْدِرَ لِما
کرده و البته به نیروى خودت آنرا بر من وارد کردى و به سلطنت و قدرت خویش آنرا متوجه من کردى پس آنچه را تو
اَوْرَدْتَ وَلا صارِفَ لِما وَجَّهْتَ وَلا فاتِحَ لِما اَغْلَقْتَ وَلا مُغْلِقَ لِما
فرستادى بازگرداننده برایش نیست و آنچه راتو متوجه ساخته اى برگرداننده ندارد و آنچه را تو بسته اى گشاینده نداردوآنچه را
فَتَحْتَ وَلا مُیَسِّرَ لِما عَسَّرْتَ وَلا ناصِرَ لِمَنْ خَذَلْتَ فَصَلِّ عَلى
توگشودى کسش نتواند بست و آنچه را تو دشوار سازى آسان کننده ندارد و آن کس را که تو خوارکنى یاور برایش نیست پس درود فرست
مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَاْفْتَحْ لى یا رَبِّ بابَ الْفَرَجِ بِطَولِکَ وَاکْسِرْ عَنّى
بر محمد و آلش و بگشا به فضل خود پروردگارا بر من در گشایش را و قدرت تسلطى را که اندوه و غم
سُلْطانَ الْهَمِّ بِحَوْلِکَ وَاَنِلْنى حُسْنَ النَّظَرِ فیما شَکَوْتُ وَاَذِقْنى
بر من پیدا کرده به نیروى خود درهم شکن و خوش بینى خودت را در آنچه شکوه کردم به من عنایت کن
حَلاوَةَ الصُّنْعِ فیما سَاَلْتُ وَهَبْ لى مِنْ لَدُنْکَ رَحْمَةً وَفَرَجاً هَنیئاً
و شیرینى رفتارت را درباره خواسته ام به من بچشان و از نزد خویش رحمت و گشایش گوارایى به من ببخش
وَاجْعَلْ لى مِنْ عِنْدِکَ مَخْرَجاً وَحِیّاً وَلا تَشْغَلْنى بِالاِْهتِمامِ عَنْ
و هم از نزد خود راه چاره فورى برایم قرار ده و سرگرمم مکن به اهمیت دادن به گرفتاریهاى دنیا از
تَعاهُدِ فُرُوضِکَ وَاسْتِعْمالِ سُنَّتِکَ فَقَدْ ضِقْتُ لِما نَزَلَ بى یا رَبِّ
انجام واجبات و بکار بستن سنتها و دستوراتت زیرا که براستى اى پروردگار من
ذَرْعاً وَامْتَلاَتُ بِحَمْلِ ما حَدَثَ عَلىَّ هَمّاً وَاَنْتَ الْقادِرُ عَلى کَشْفِ
سینه ام از این پیش آمدى که برایم کرده تنگ شده و براى تحمل این حادثه سر تا پایم را اندوه گرفته و تو بر دفع آنچه بدان
ما مُنیتُ بِهِ وَدَفْعِ ما وَقَعْتُ فیهِ فَافْعَلْ بى ذلِکَ وَاِنْ لَمْ اَسْتَوْجِبْهُ
گرفتارم شده ام و برطرف کردن آنچه بدان درافتاده ام توانایى پس تو این کار را درباره من بکن اگرچه من سزاوار این محبت
مِنْکَ یا ذَا الْعَرْشِ الْعَظیمِ وَذَاالْمَنِّ الْکَریمِ فَاَنْتَ قادِرٌ یا اَرْحَمَ
تو نیستم اى صاحب عرش عظیم و دارنده نعمت بزرگ زیرا که تو توانایى اى مهربانترین
الرّاحِمینَ آمینَ رَبَّ الْعالَمینَ
مهربانها آمین رب العالمین
از حضرت امام صادق علیه السلام منقولست که هرگاه ترسیدى از امرى پس بگو:
اَللّهُمَّ اِنَّکَ لایَکْفى مِنْکَ اَحَدٌ وَ اَنْتَ تَکْفى مِنْ کُلِّ اَحَدٍ مِنْ خَلْقِکَ فَاکْفِنى کَذا
خدایا تو چنانى که کفایت نکند از تو هیچکس ولى تو هریک از آفریدگانت را کفایت کنى پس کفایت کن از من چنین
وَ کَذا
و چنان را
و
در حدیث دیگر فرمود مى گوئى :
یا کافِیاً مِنْ کُلِّ شَىْءٍ وَلایَکْفى مِنْکَ شَىْءٌ
اى کفایت کننده از هر چیز و چیزى نیست که از تو کفایت کند
فِى السَّمواتِ وَالاَْرْضِ اِکْفِنى ما اَهَمَّنى مِنْ اَمْرِ الدُّنْیا وَالاْ خِرَةِ وَ صَلِّ عَلى
در آسمانها و زمین کفایت کن آنچه مرا به اندوه انداخته از کار دنیا و آخرتم و درود فرست بر
مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ
محمّد و آلش
یا اَبْصَرَ النّاظِرینَ وَ یا اَسْمَعَ السّامِعینَ وَ یا اَسْرَعَ الْحاسِبینَ وَ یا اَرْحَمَ
اى بیناترین بینایان و اى شنواترین شنوایان و اى تندترین حسابگران و اى مهربانترین
الرّاحِمینَ
مهربانان
بگو این کلمات را هفتاد مرتبه و در هر مرتبه که گفتى حاجت خود را با آن ذکر کن