سیّد بن طاوس (ره ) بسند معتبر از حضرت امام رضاعلیه السلام روایت کرده است که از آن حضرت سؤ ال کردند از نماز حضرت جعفر طیّار (ره ) حضرت فرمود که چرا غافلى از نماز حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِیهِ وَ اله شاید حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِیهِ وَ اله نماز جعفر را نکرده باشد و شاید جعفر نماز آن حضرت را کرده باشد راوى عرض کرد پس تعلیم کن آن نماز را بمن حضرت فرمود که دو رکعت نماز مى کنى در هر رکعت یکمرتبه فاتحه و پانزده مرتبه سوره اِنّا اَنْزَلْناهُ . مى خوانى پس در رکوع و بعد از سر برداشتن و در سجده اوّل و بعد از سر برداشتن و در سجده دویّم و بعد از سربرداشتن در هر یک پانزده مرتبه سوره قَدْرْ را مى خوانى پس تشهّد مى خوانى و سلام مى گوئى و چون فارغ شوى میان تو و خدا گناهى نمى ماند مگر آنکه آمرزیده شده است و هر حاجت که بطلبى رواست و بعداز آن این دعا را مى خوانى :
لا اِلهَ اِلا اللّهُ رَبُّنا وَ رَبُّ آباَّئِنَا الاَوَّلینَ
معبودى نیست جز خدا پروردگار ما و پروردگار پدران پیشین ما
لا اِلهَ اِلا اللّهُ اِلهاً واحِداً وَ نَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ لا اِلهَ اِلا اللّهُ لا نَعْبُدُ
معبودى نیست جز خدا معبود یگانه و ما تسلیم اوئیم معبودى نیست جز خدا و نپرستیم
اِلاّ اِیّاهُ مُخْلِصینَ لَهُ الدِّینَ وَ لَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ لا اِلهَ اِلا اللّهُ وَحْدَهُ
جز او را و دینمان خالص براى او است اگرچه ناخوش دارند مشرکان معبودى نیست جز خداى یگانه
وَحْدَهُ وَحْدَهُ اَنْجَزَ وَعْدَهُ وَ نَصَرَ عَبْدَهُ وَ اَعَزَّ جُنْدَهُ وَ هَزَمَ الاَحْزابَ
یکتاى یکتا که به وعده اش وفا کرد و بنده اش را یارى نمود و سپاه خویش را عزیز گردانید و احزاب (دشمن ) را به تنهایى
وَحْدَهُ فَلَهُ الْمُلْکُ وَ لَهُ الْحَمْدُ وَ هُوَ عَلى کُلِّ شَى ءٍ قَدیرٌ اَللّهُمَّ اَنْتَ
منهزم ساخت پس سلطنت خاص او است و ستایش از آن اوست و او است بر هر کارى توانا خدایا تویى
نُورُ السَّمواتِ وَ الاَرْضِ وَ مَنْ فیهِنَّ فَلَکَ الْحَمْدُ وَ اَنْتَ قَیّامُ
روشنى بخش آسمانها و زمین و آنچه در آنها است پس ستایش خاص تو است و تویى برپا دارنده
السَّمواتِ وَ الاَرْضِ وَ مَنْ فیهِنَّ فَلَکَ الْحَمْدُ وَ اَنْتَ الْحَقُّ وَ وَعْدُکَ
آسمانها و زمین و آنچه در آنها است پس (باز هم ) ستایش خاص تو است و تو خود حقى و وعده ات
الْحَقُّ وَ قَوْلُکَ حَقُّ وَ اِنْجازُکَ حَقُّ وَ الْجَنَّةُ حَقُّ وَ النّارُ حَقُّ اَللّهُمَّ
حق است و گفتارت حق است و وفاى تو حق است و بهشت حق است و دوزخ حق است خدایا
لَکَ اَسْلَمْتُ وَ بِکَ آمَنْتُ وَ عَلَیْکَ تَوَکَّلْتُ وَ بِکَ خاصَمْتُ وَ اِلَیْکَ
در برابرت تسلیمم و به تو ایمان دارم و بر تو توکل کنم و به امید تو با خصم روبرو
حاکَمْتُ یا رَبِّ یا رَبِّ یا ربِّ اِغْفِرْلى ما قَدَّمْتُ وَ اَخَّرْتُ وَ
شوم و به سوى تو قضاوت را آورم پروردگارا پروردگارا پروردگارا بیامرز برایم گناهانى که از پیش کردم و از این پس کنم و
اَسْرَرْتُ وَ اَعْلَنْتُ اَنْتَ اِلهى لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ
آنچه آشکار کردم و آنچه در پنهان کردم معبودا خدایى جز تو نیست درود فرست بر محمد و آلش
مُحَمَّدٍ وَ اغْفِرْ لى وَ ارْحَمْنى وَ تُبْ عَلَىَّ اِنَّکَ اَنْتَ التَّوابُ الرَّحیمُ
و بیامرز مرا و به من رحم کن و توبه ام بپذیر که براستى تویى توبه
پذیر مهربان
علاّمه مجلسى رَه گفته که این نماز از نمازهاى مشهوره است و عامّه و خاصّه در کتب خود روایت کرده اند و بعضى این را از نمازهاى روز جمعه شمرده اند و از روایت اختصاصى معلوم نمى شود و ظاهرا در سایر ایّام هم توان کرد.