زیارت عاشوراء معروفه است که خوانده مى شود از نزدیک و دور و شرح آن چنانکه شیخ ابوجعفر طوسى در مصباح ذکر فرموده چنین است روایت کرده محمّد بن اسمعیل بن بزیع از صالح بن عقبه از پدرش از حضرت امام محمد باقر علیه السلام که فرمود هر که زیارت کند حسین بن على علیهماالسلام را در روز دهم محرّم تا آنکه نزد قبر آن حضرت گریان شود ملاقات کند خدا را در روز قیامت با ثواب دو هزار حجّ و دو هزار عمره و دو هزار جهاد که ثواب آنها مثل ثواب کسى باشد که حجّ و عمره و جهاد کند در خدمت رسول خدا صلى الله علیه و آله و ائمه طاهرین علیهم السلام راوى گفت : گفتم فدایت شوم چه ثواب است از براى کسى که بوده باشد در شهرهاى دور از کربلا و ممکن نباشد او را رفتن بسوى قبر آن حضرت در مثل این روز فرمود هرگاه چنین باشد بیرون رود بسوى صحرا یا بالا رود بر بام بلندى در خانه خود و اشاره کند بسوى آن حضرت بسلام و جهد کند در نفرین کردن بر قاتلین آن حضرت و بعد از آن دو رکعت نماز کند و بکند این کار را در اوایل روز پیش از زوال آفتاب پس ندبه کند بر حسین علیه السلام و بگرید بر او و امر کند کسانى را که در خانه اش هستند هرگاه از ایشان تقیّه نمى کند به گریستن بر آن حضرت و برپا دارد در خانه خود مصیبتى به اظهار کردن جزع بر آن حضرت و تعزیت بگویند یکدیگر را به مصیبت ایشان به حسین علیه السلام و من ضامنم براى ایشان بر خدا هرگاه بیاورند این عمل را جمیع آن ثوابها را گفتم فداى تو شوم ضامن مى شوى این ثوابها را براى ایشان و کفیل مى شوى این ثوابها را فرمود که بلى من ضامنم و کفیلم از براى کسى که این عمل را بجا آورد گفتم که چگونه یکدیگر را تعزیت بگویند فرمود که مى گویند :
((اَعْظَمَ
اللَّهُ اُجُورَنا بِمُصابِنا بِالْحُسَیْنِ عَلَیْهِ السَّلام وَجَعَلَنا
وَاِیّاکُمْ مِنَ الطّالِبینَ بِثارِهِ مَعَ وَلِیِّهِ الاِْمامِ الْمَهْدِىِّ
مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِمُ السَّلامُ))
یعنى
بزرگ فرماید خداوند
اجرهاى ما را به مصیبت ما به حسین علیه السلام و قرار دهد ما و شما را
از خواهندگان
خون او با ولىّ او امام مهدى از آل محمد علیهم السلام
و اگر بتوانى که بیرون نروى آن روز را در پى حاجتى چنان کن زیرا که آن روز نحسى است که برآورده نمى شود در آن حاجت مؤمن و اگر برآورده شود مبارک نخواهد بود از براى او و نخواهد دید در آن خیرى و رشدى و ذخیره نکند البتّه هیچیک از شما براى منزلش در آن روز چیزى را پس هرکه ذخیره کند در آن روز چیزى را برکت نخواهد دید در آن چیزى که ذخیره نموده و مبارک نخواهد بود از براى او در اهلش که ذخیره براى آنها نهاده پس هرگاه بجا آورند این عمل را بنویسد حق تعالى براى ایشان ثواب هزار حجّ و هزار عمره و هزار جهاد که همه را با رسول خدا صلى الله علیه و آله کرده باشد و از براى اوست مزد و ثواب مصیبت هر پیغمبرى و رسولى و وصىّ و صدّیق و شهیدى که مرده باشد یا کشته شده باشد از زمانى که خلق فرموده حق تعالى دنیا را تا زمانى که به پاى شود قیامت صالح بن عُقْبَه و سیف بن عمیره گفته اند که گفت علقمه بن محمّد حضرمى که گفتم به حضرت باقر علیه السلام که تعلیم بفرما مرا دعایى که بخوانم آن را در این روز هرگاه زیارت کنم آن جناب را از نزدیک و دعایى که بخوانم آنرا هرگاه زیارت نکنم او را از نزدیک و بخواهم اشاره کنم به سلام بسوى او از شهرهاى دور و از خانه ام فرمود به من اى علقمه هرگاه تو بجا آوردى آن دو رکعت نماز را بعد از آنکه اشاره کنى بسوى آن حضرت بسلام پس بگو در وقت اشاره به آن حضرت بعد از گفتن تکبیر این قول را (یعنى زیارت آتیه را) پس به درستى که تو هرگاه گفتى این قول را به تحقیق که دعا کرده اى به آن چیزى که دعا مى کند به آن زائران آن حضرت از ملائکه وبنویسد خداوند ازبراى تو صدهزار هزار درجه وبوده باشى مثل کسى که شهید شده باشد با امام حسین علیه السلام تامشارکت کنى ایشان را در درجات ایشان وشناخته نشوى مگر در جمله شهیدانى که شهیدشده اند باآن حضرت ونوشته شود براى تو ثواب زیارت هر پیغمبرى و رسولى و ثواب هر که زیارت کرده حسین علیه السلام را از روزى که شهید شده است سلام خدا بر آن حضرت و بر اهل بیتش مى گویى:
علقمه گفت که فرمود حضرت باقرعلیه السلام که اگر بتوانى که زیارت کنى آن حضرت را در هر روز به این زیارت در خانه خود بکن که خواهد بود براى تو جمیع این ثوابها .