اَسْتَغْفِرُ اللّهَ الَّذى لا اِلهَ اِلاّ هُوَ الْحَىُّ الْقَیُّومُ الرَّحْمنُ الرَّحیمُ
آمرزش خواهم از خدایى که معبودى جز او نیست زنده و پاینده وبخشاینده و مهربان
ذُوالْجَلالِ وَالاِْکْرامِ وَ اَسْئَلُهُ اَنْ یَتُوبَ عَلَىَّ تَوْبَةَ عَبْدٍ ذَلیلٍ خاضِعٍ
و داراى جلال و بزرگوارى است ، از او خواهم توبه ام را بپذیرد توبه بنده اى خوار فروتن
فَقیرٍ باَّئِسٍ مِسْکینٍ مُسْتَکینٍ مُسْتَجیرٍ لا یَمْلِکُ لِنَفْسِهِ نَفْعاً وَ لا
نیازمند پریشان بینوا درمانده پناهنده اى که مالک هیچیک از سود و
ضَرّاً وَ لا مَوْتاً وَ لا حَیوةً وَ لا نُشُوراً پس مى گوئى :
زیان و مرگ و زندگى و رستاخیزى براى خود نیست
اَللّهُمَّ اِنّى اَعُوذُ بِکَ مِنْ نَفْسٍ لا تَشْبَعُ وَ مِنْ قَلْبٍ لا یَخْشَعُ وَمِنْ عِلْمٍ لا یَنْفَعُ وِ مِنْ
بار خدایا به تو پناه مى برم از نفسى که (از خواهش ) سیر نشود و از دلى که خشوع ندارد و از دانشى که سود ندهد و از
صَلوةٍ لا تُرْفَعُ وَ مِنْ دُعاَّءٍ لا یُسْمَعُ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ الْیُسْرَ بَعْدَ
نمازى که بالا نرود و از دعایى که شنیده نشود خدایا از تو خواستارم آسانى پس از
الْعُسْرِ وَ الْفَرَجَ بَعْدَ الْکَرْبِ وَ الرَّخاَّءَ بَعْدَ الشِّدَّةِ اَللّهُمَّ ما بِنا مِنْ
دشوارى را و گشایش پس از گرفتارى و فراوانى پس از سختى بار خدایا هر نعمتى که ما داریم از
نِعْمَةٍ فَمِنْکَ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ اَسْتَغْفِرُکَ وَ اَتُوبُ اَلِیْکَ
آن تو است که معبودى جز تو نیست از تو آمرزش خواهم و بسوى تو بازگشت کنم
و
از حضرت صادق علیه السلام منقولست که هر که استغفار کند بعد از نماز
عصر هفتاد مرتبه بیامرزد حق تعالى از او هفتصد گناه و روایت شده از حضرت
امام محمد
تقى علیه السلام که هر که بخواند اِنّا اَنْزَلْناهُ فى لَیْلَةِ القَدْرِ
را بعد
از عصر ده مرتبه بگذرد براى او در روز قیامت مثل عملهاى خلایق در این روز
و مستحب
است خواندن دعاى عشرات در هر صباح و مساء و افضل اوقات آن بعد از عصر
روز جمعه
است و آن دعا بعد از این مذکور خواهد شد.
در زیارت حضرت رسول خدا و فاطمه زهراء و ائمّه بقیع صلواتُ الله علیهم اجمعین در مدینه طیّبه :
بدانکه مستحبّ مؤکّد است در حقّ قاطبه مردم بخصوص حُجّاج ، مشرّف شدن به زیارت روضه مطهّره و آستانه منوّره فخر عالمیان حضرت سیّد المرسلین محمّد بن عبداللّه صلوات اللّه و سلامه علیه و آله و ترک زیارت آن حضرت باعث آن مى شود که جَفا شود در حق او در روز قیامت و شیخ شهید فرموده که اگر مردم ترک زیارت آن حضرت کنند بر امام است که ایشان را مجبور کند به رفتن به زیارت آن حضرت زیرا که ترک زیارت آن حضرت موجب جفاىِ محرّمست .
شیخ صدوق از حضرت صادق علیه السلام روایت کرده که فرمود هرگاه اَحَدى از شما حجّ کند باید که حَجَّشْ را ختم کند به زیارت ما زیرا که این از تمامى حجّ است و نیز روایت کرده از حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام که فرمود تمام کنید حجّ خود را به زیارت حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِیهِ وَاله که ترک زیارت آن حضرت بعد از حجّ جفا و خلاف اَدَبَست و شما را امر به این کرده اند و بروید به زیارت قبرى چند که حق تعالى لازم گردانیده است بر شما حقّ آنها و زیارت آنها را و روزى از حق تعالى طلب کنید نزد آن قبرها .
و نیز از ابوالصَّلْت هَرَوى روایت کرده که گفت به خدمت حضرت امام رضاعلیه السلام عرض کرد که چه مى فرمائى یابن رسول الله در حدیثى که اهل آن روایت مى کنند که مؤ منین در بهشت زیارت مى کنند پروردگارشان را از منازل خود کنایه از آنکه معنى حدیث اگر درست باشد چیست با آنکه متضمّن است چیزى را که بحسب ظاهر با اعتقاد حق درست نمى آید .
پس حضرت جواب او را فرمودند به این طریق که اى اَبَاالصَّلت حق تعالى پیغمبرش محمّد صَلَّى اللَّهِ عَلِیهِ وَ اله را افضل گردانید از جمیع خلقش از پیغمبران و ملائکه و طاعت او را طاعت خود و بیعت با او را بیعت با خود شمرد و زیارت او را زیارت خود شمرده چنانچه فرموده :
مَنْ یُطِعِ الرَّسُولَ فَقَدْ اَطاعَاللّهَ و فرموده :
هر که اطاعت کند از رسول به تحقیق که خدا را اطاعت کرده
اِنَّ الَّذینَ یُبایِعُونَکَ اِنَّما یُبایِعُونَاللّهَ یَدُاللّهِ فَوْقَ اَیْدیهِمْ
براستى کسانى که با تو بیعت کرده اند همانا با خدا بیعت کرده اند و دست خدا بالاتر از دستهاى ایشان است
و حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِیهِ وَ اله فرموده که هر که مرا زیارت کند در حال حیات یا بعد از فوت من چنان است که حق تعالى را زیارت کرده باشد الخ .
و حمیرى در قُرْبُ الاِسْناد از حضرت صادق علیه السلام روایت کرده که فرمود که رسول خداصَلَّى اللَّهِ عَلِیهِ وَاله فرموده هر که مرا زیارت کند در حیات من یا بعد از فوت من ، شفیع او گردم در روز قیامت و در حدیثى است که حضرت صادق علیه السلام روز عیدى در مدینه بود پس رفت به زیارت حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِیهِ وَ اله و بر آن حضرت سلام کرد و فرمود که ما بر اهل همه شهرها فضیلت داریم خواه مَکّه و خواه غیر مکّه به سبب زیارت و سَلام ما بر رسول خداصَلَّى اللَّهِ عَلِیهِ وَاله .
و شیخ طوسى رَحَمهُ اللّهُ در تهذیب از یزید بن عبدالملک روایت کرده و او از پدرش از جدّش که گفت به خدمت حضرت فاطمه سلام اللّه علیها مشرّف شدم پس آن حضرت ابتدا فرمود به سلام بر من پس از من پرسید که براى چه آمده اى عرض کردم از براى طلب برکت و ثواب فرمود که خبر داد مرا پدرم و اینک حاضر است که هر که بر او و بر من سه روز سلام کند حق تعالى بهشت را از براى او واجب گرداند گفتم در حیات او و شما فرمود بلى و همچنین بعد از موت ما .
علامه مجلسى رَحَمهُ اللّهُ فرموده که در حدیث معتبر از عبداللّه بن عباس منقول است که حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِیهِ وَ اله فرمود که هر که امام حسن علیه السلام را در بقیع زیارت کند قَدمش بر صراط ثابت باشد در روزى که قدمها از آن لغزد و در مقنعه از حضرت صادق علیه السلام روایت شده که فرمود هر که مرا زیارت کند گناهانش آمرزیده شود و فقیر و پریشان نمیرد و شیخ طوسى رَحَمهُ اللّهُ در تهذیب از حضرت امام حسن عسکرى علیه السلام روایت کرده که هر که زیارت کند امام جعفر صادق علیه السلام و پدرش حضرت باقرعلیه السلام را درد چشم نکشد و بیمارى و دردى به او نرسد و مبتلا نمیرد .
و ابن قولویه در کامل حدیث طولانى از هشام بن سالم از حضرت صادق علیه السلام روایت کرده که از جمله فقرات او این است که مردى به خدمت حضرت صادق علیه السلام شرفیاب شد و عرض کرد که آیا زیارت باید کرد پدرت را فرمود بلى عرض کرد چه چیز است از براى آنکه زیارت کند او را فرمود که بهشت از براى او است اگر اعتقاد به امامت او داشته باشد و متابعت او کند عرض کرد کسى که اعراض کند اززیارت او چه خواهد داشت فرمود حسرت خواهد داشت در یوم الحسرة که روز قیامت است ((الخ )) واحادیث دراین باب بسیار است و ما را همین مقدار کافى و وافى است .
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا رَسُولَ
سلام بر تو اى رسول
اللّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا نَبِىَّ اللّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا مُحَمَّدَُ بْنَ عَبْدِ اللّهِ
خدا سلام بر تو اى پیغمبر خدا سلام بر تو اى محمد فرزند عبداللّه
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا خاتَِمَ النَّبِیّینَ اَشْهَدُ اَنَّکَ قَدْ بَلَّغْتَ الرِّسالَةَ وَاَقَمْتَ
سلام بر تو اى خاتم پیمبران گواهى دهم که تو رسالت را رساندى و
الصَّلوةَ وَ اتَیْتَ الزَّکوةَ وَاَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَیْتَ عَنِ الْمُنْکَرِ
نماز را برپا داشتى و زکات دادى و امر کردى به معروف و نهى کردى از کار بد
وَعَبَدْتَ اللّهَ مُخْلِصاً حَتّى اَتیکَ الْیَقینُ فَصَلَواتُ اللّهِ عَلَیْکَ وَرَحْمَتُهُ
و عبادت کردى خدا را از روى اخلاص تا مرگ به سراغت آمد پس درودهاى خدا بر تو باد و رحمتش
وَعَلى اَهْلِ بَیْتِکَ الطّاهِرینَ
و بر خاندان پاکیزه ات
پس بایست نزد ستون پیش که از جانب راست قبر است رو به قبله که دوش چپ به جانب قبر باشد و دوش راست به جانب منبر که آن موضع رسول خداصلى الله علیه و آله است و بگو:
اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلا اللّهُ وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ
گواهى دهم که معبودى نیست جز خداى یگانه اى که شریک ندارد
وَاَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ وَاَشْهَدُ اَنَّکَ رَسُولُ اللّهِ وَاَنَّکَ
و گواهى دهم که محمد بنده و رسول او است و گواهى دهم که توئى رسول خدا و همانا
مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِاللّهِ وَاَشْهَدُ اَنَّکَ قَدْ بَلَّغْتَ رِسالاتِ رَبِّکَ وَنَصَحْتَ
توئى محمد بن عبداللّه و گواهى دهم که رسالت پروردگارت را رساندى و براى
لاُِمَّتِکَ وَجاهَدْتَ فى سَبیلِ اللّهِ وَعَبَدْتَ اللّهَ حَتّى اَتیکَ الْیَقینُ
امتت خیرخواهى کردى و در راه خدا جهاد کردى و خدا را پرستش کردى تا مرگت فرا رسید
بِالْحِکْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَاَدَّیْتَ الَّذى عَلَیْکَ مِنَ الْحَقِّ وَاَنَّکَ
بوسیله حکمت و پند نیک و آنچه را از حق به عهده داشتى ادا کردى و براستى تو
قَدْ رَؤُفْتَ بِالْمُؤْمِنینَ وَغَلُظْتَ عَلَى الْکافِرینَ فَبَلَّغَ اللّهُ بِکَ اَفْضَلَ
نسبت به مؤ منان مهربان و نسبت به کافران سخت گیر بودى خدایت به بهترین
شَرَفِ مَحَلِّ الْمُکَرَّمینَ اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذىِ اِسْتَنْقَذَنا بِکَ مِنَ الشِّرْکِ
شرافت جایگاه گرامیان برساند ستایش خدائى را است که ما را بوسیله جناب تو از شرک
وَالضَّلالَةِ اَللّهُمَّ فَاجْعَلْ صَلَواتِکَ وَصَلَواتِ مَلاَّئِکَتِکَ الْمُقَرَّبینَ
و گمراهى نجات بخشید خدایا پس درودهاى خود و درودهاى فرشتگان مقربت
وَاَنْبِیاَّئِکَ الْمُرْسَلینَ وَعِبادِکَ الصّالِحینَ وَاَهْلِ السَّمواتِ
و پیمبران مرسلت و بندگان شایسته ات و ساکنان آسمانها
وَالاْرَضینَ وَمَنْ سَبَّحَ لَکَ یا رَبَّ الْعالَمینَ مِنَ الاْوَّلینَ وَالاْ خِرینَ
و زمینها و هر که را براى تو اى پروردگار جهانیان تسبیح گویند از اولین و آخرین
عَلى مُحَمَّدٍ عَبْدِکَ وَرَسُولِکَ وَنَبِیِّکَ وَاَمینِکَ وَنَجِیِّکَ وَحَبیبِکَ
همه را یکجا قرار ده براى محمد بنده و رسولت و پیامبرت و امین (بر وحیت ) و همرازت و حبیبت
وَصَفِیِّکَ وَخآصَّتِکَ وَ صَفْوَتِکَ وَخِیَرَتِکَ مِنْ خَلْقِکَ اَللّهُمَّ اَعْطِهِ
و دوست خالص و مخصوصت و برگزیده و منتخب تو از میان خلقت خدایا به محمد درجه
الدَّرَجَةَ الرَّفیعَةَ وَ اتِهِ الْوَسیلَةَ مِنَ الْجَّنَةِ وَابْعَثْهُ مَقاماً مَحْمُوداً
بلندى عطا فرما و مقام وسیله را در بهشت به او بده و به مقام پسندیده اى او را برگزین
یَغْبِطُهُ بِهِ الاْوَّلُونَ وَالاْ خِرُونَ اَللّهُمَّ اِنَّکَ قُلْتَ وَلَوْ اَنَّهُمْ اِذْ ظَلَمُوا
که غبطه خورند به او اولین و آخرین خدایا تو فرمودى ((و اگر ایشان در آن هنگام که به خود ستم کردند
اَنْفُسَهُمْ جآؤُکَ فَاسْتَغْفَرُوا اللّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللّهَ
به نزد تو آیند و از خدا آمرزش خواهند و پیغمبر هم براى ایشان آمرزش بخواهد همانا بیابند خداى را
تَوّاباً رَحیماً وَاِنّى اَتَیْتُکَ مُسْتَغْفِرًا تآئِباً مِنْ ذُنُوبى وَاِنّى اَتَوَجَّهُ بِکَ
بسیار توبه پذیر و مهربان )) و من آمرزشخواهانه به درگاهت آمده و توبه از گناهانم کردم و من بوسیله تو
اِلَى اللّهِ رَبّى وَرَبِّکَ لِیَغْفِرَ لى ذُنُوبى
رو به خدائى کرده ام که پروردگار من و تو است تا بیامرزد گناهانم را
و اگر تو را حاجتى باشد بگردان قبر مطهّر را در پشت کتف خود و رو به قبله کن و دستها را بردار و حاجت خود را بطلب بدرستى که سزاوار است که برآورده شود اِنْشاءَاللّهُ تَعالى و ابن قولویه به سند معتبر روایت کرده از محمّد بن مسعود که گفت دیدم حضرت صادق علیه السلام را که به نزد قبر حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِیهِ وَاله آمد ودست مبارک خود را بر قبر گذاشت و گفت :
اَسْئَلُ اللّهَ الَّذِى اجْتَباکَ وَاخْتارَکَ وَهَداکَ
مى خواهم از خدائى که تو را برگزید و انتخابت فرمود و راهنمائیت کرده
وَهَدى بِکَ اَنْ یُصَلِّىَ عَلَیْکَ
و بوسیله ات دیگران را هدایت فرمود که بر تو درود فرستد
پس فرمود:
اِنَّ اللّهَ وَمَلاَّئِکَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَى النَّبِىِّ یا اَیُّهَا الَّذینَ امَنُوا صَلّوُا عَلَیْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلیما
همانا خدا و فرشتگانش درود فرستند بر پیغمبر اى کسانى که ایمان آورده اید درود فرستید بر او و تحیت فرستید تحیتى کامل
شیخ در مصباح فرموده که چون فارغ شدى از دعاء در نزد قبر شریف پس برو به نزد منبر و دست بر آن بمال و بگیر دُو قبّه پائین منبر را که مثل انار مى ماند و به مال صورت و چشمهاى خود را به آن پس بدرستى که در آن شفاى چشم است و بایست نزد منبر و حمد و ثناى الهى بجا آور و حاجت خود را بطلب پس بدرستى که رسول خداصَلَّى اللَّهِ عَلِیهِ وَاله فرمود که مابین قبر و منبر من باغى است از باغهاى بهشت و منبر من بر درى است از درهاى بهشت پس مى روى به مقام نبى صَلَّى اللَّهِ عَلِیهِ وَاله و نماز مى کنى در آنجا آنچه خواهى و نماز بسیار کن در مسجد پیغمبرصَلَّى اللَّهِ عَلِیهِ وَاله پس بدرستى که نماز در آن معادل با هزار نماز است و هرگاه داخل مسجد مى شوى یا بیرون مى روى صلوات بفرست بر آن حضرت و نماز گذار در خانه فاطمه صَلَواتُاللّه عَلَیها و برو در مقام جبرئیل علیه السلام و آن در زیر ناودان است پس بدرستى که محلّ ایستادن جبرئیل علیه السلام در وقت اذن دخول خواستن از پیغمبرصلى الله علیه و آله آنجا بوده و بگو:
اَسْئَلُکَ اَىْ جَوادُ اَىْ کَریمُ اَىْ قَریبُ اَىْ بَعیدُ
از تو خواهم اى بخشنده اى بزرگوار اى نزدیک اى دور
اَنْ تَرُدَّ عَلَىَّ نِعْمَتَکَ
که برگردانى بر من نعمتت را
به نام خداى بخشاینده مهربان
بِسْمِ اللّهِ کَلِمَةُ الْمُعْتَصِمینَ وَ مَقالَةُِ الْمُتَحَرِّزینَ وَ اَعُوذُ بِاللّهِ تَعالى
بنام خدا سخن پناهندگان و گفتار پناه جویان و پناه مى برم به خداى تعالى
مِنْ جَوْرِ الْجاَّئِرینَ وَ کَیْدِ الْحاسِدینَ وَ بَغْىِ الظّالِمینَ وَ اَحْمَدُهُ
از جور ستمکاران و بداندیشى حسودان و ستم بیدادگران و مى ستایمش
فَوْقَ حَمْدِ الْحامِدینَ اَللّهُمَّ اَنْتَ الْواحِدُ بِلا شَریکٍ وَ الْمَلِکُ بِلا
فوق ستایش ستایش کنندگان خدایا تویى یگانه بى شریک و پادشاه بى نیاز (که پادشاهى را دیگرى به او
تَمْلیکٍ لا تُضادُّ فى حُکْمِکَ وَ لا تُنازَعُ فى مُلْکِکَ اَسْئَلُکَ اَنْ تُصَلِّىَ
تملیک نکرده ) در برابر فرمان تو ضدیت نشود و در پادشاهیت کشمکشى روى ندهد از تو مى خواهم که درود فرستى
عَلى مُحَمَّدٍ عَبْدِکَ وَ رَسُولِکَ وَ اَنْ تُوزِعَنى مِنْ شُکْرِ نُعْماکَ ما
بر محمد بنده و رسولت و به من طریقه سپاسگزارى نعمتهایت را چنان
تَبْلُغُ بى غایَةَ رِضاکَ وَ اَنْ تُعینَنى عَلى طاعَتِکَ وَلُزُومِ عِبادَتِکَ
بیاموزى که مرا به سرحد خشنودیت برساند و کمکم دهى بر طاعت خود و پیوستگى عبادت خویش
وَاسْتِحْقاقِ مَثُوبَتِکَ بِلُطْفِ عِنایَتِکَ وَ تَرْحَمَنى بِصَدّى عَنْ
و استحقاق پاداشت بوسیله لطف و عنایتت و به من ترحم کنى به اینکه تا زنده ام
مَعاصیکَ ما اَحْیَیْتَنى وَ تُوَفِّقَنى لِما یَنْفَعُنى ما اَبْقَیْتَنى وَ اَنْ تَشْرَحَ
از گناهان بازم دارى و تا زمانى که در این جهان نگاهم دارى موفقم دارى به آنچه سودم رساند و بوسیله
بِکِتابِکَ صَدْرى وَ تَحُطَّ بِتِلاوَتِهِ وِزْرى وَ تَمْنَحَنِى السَّلامَةَ فى
کتاب خود (قرآن ) سینه ام بگشایى و با خواندن آن جرم و گناهم بریزى و سلامت در
دینى وَ نَفْسى وَ لاتُوحِشَ بى اَهْلَ اُنْسى وَ تُتِمَّ اِحْسانَکَ فیما بَقِىَ
دین و جانم عطا کنى و همدمانم را براى من وحشتناک مکن و احسانت را در مابقى
مِنْ عُمْرى کَما اَحْسَنْتَ فیما مَضى مِنْهُ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ
عمر درباره من به اتمام رسان چنانچه در گذشته احسان کردى اى مهربانترین مهربانها
در تعقیبات مختصه بگو درتعقیب نماز ظهر کما فى المتهجّد :
لا اِلهَ اِلا اللّهُ الْعَظیمُ الْحَلیمُ لا اِلهَ اِلا
نیست معبودى جز خداى بزرگ بردبار، نیست معبودى جز
اللّهُ رَبُّ الْعَرْشِ الْکَریمُ اَلْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعالَمینَ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ
خدا پروردگار عرش ، ستایش خاص خدا پروردگار جهانیان است بار خدایا از تو مى خواهم
مُوجِباتِ رَحْمَتِکَ وَ عَزاَّئِمَ مَغْفِرَتِکَ وَ الْغَنیمَةَ مِنْ کُلِّ بِرٍّ وَ السَّلامَةَ
آنچه باعث رحمت و وسائل حتمى مغفرت تو است و بهره اى از هر نیکى و سلامتى
مِنْ کُلِّ اِثْمٍ اَللّهُمَّ لا تَدَعْ لى ذَنْباً اِلاّ غَفَرْتَهُ وَلا هَمّاً اِلاّ فَرَّجْتَهُ وَ لا
از هر گناهى بار خدایا هیچ گناهى برایم مگذار جز آنکه آن را بیامرزى و هیچ اندوهى جز اینکه برطرف کنى و هیچ
سُقْماً اِلاّ شَفَیْتَهُ وَ لا عَیْباً اِلاّ سَتَرْتَهُ وَ لا رِزْقاً اِلاّ بَسَطْتَهُ وَ لا خَوْفاً
دردى جز آنکه شفا دهى و هیچ عیبى جز آنکه بپوشانى و هیچ رزقى جز آنکه فراوانش کنى و هیچ ترسى
اِلاّ امَنْتَهُ وَ لا سُوَّءً اِلاّ صَرَفْتَهُ وَ لا حاجَةً هِىَ لَکَ رِضاً وَلِىَ فیها
جز آنکه امانش بخشى و هیچ بدى جز آنکه بگردانیش و هیچ حاجتى که در آن خوشنودى تو و
صَلاحٌ اِلاّ قَضَیْتَها یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ امینَ رَبَّ الْعالَمینَ و مى گوئى ده مرتبه :
صلاح کار من باشد جز آنکه برآورده اش کنى اى مهربانترین مهربانان اجابت فرما اى پروردگار جهانیان
بِاللّهِ اعْتَصَمْتُ وَ بِاللّهِ اَثِقُ وَ عَلَى اللّهِ اَتَوَکَّلُ پس مى گوئى :
با توسل به خدا (از گناه) خوددارى کنم و به خدا اعتماد کنم و بر او توکل کنم
اَللّهُمَّ اِنْ عَظُمَتْ ذُنُوبى فَاَنْتَ اَعْظَمُ وَ اِنْ کَبُرَ تَفْریطى فَاَنْتَ اَکْبَرُ وَ اِنْ دامَ
بار خدایا اگر گناهانم بزرگ است پس تو بزرگتر از آنهایى و اگر کوتاهیم زیاد است باز هم تو بزرگترى و اگر بخل من ادامه
بُخْلى فَاَنْتَ اَجْوَدُ اَللّهُمَّ اغْفِرْ لى عَظیمَ ذُنُوبى بِعَظیمِ عَفْوِکَ وَ کَثیرَ
دارد پس تو سخى ترى بار خدایا بزرگى گناهانم را به بزرگى عفو خود ببخش و زیاد
تَفْریطى بِظاهِرِ کَرَمِکَ وَ اقْمَعْ بُخْلى بِفَضْلِ جُودِکَ اَللّهُمَّ ما بِنا مِنْ
کوتاهى کردنم را به کرم آشکارت بیامرز و بخل مرا به زیادى بخششت ریشه کن ساز خدایا هر نعمتى
نِعْمَةٍ فَمِنْکَ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ اَسْتَغْفِرُکَ وَ اَتُوبُ اِلَیْکَ
که داریم از تو است معبودى جز تو نیست از تو آمرزش خواهم و به سوى تو بازگردم .
اَللّهُمَّ اِنّى اَطَعْتُکَ فى اَحَبِّ
خدایا همانا من در محبوبترین
الاْشْیاَّءِ اِلَیْکَ وَهُوَ التَّوْحیدُ وَلَمْ اَعْصِکَ فى اَبْغَضِ الاْشْیاَّءِ اِلَیْکَ وَهُوَ
چیزها در نزد تو که عبارت از توحید و یگانگیت بود از تو پیروى کردم و در مبغوض ترین چیزها در نزدت که عبارت از
الْکُفْرُ فَاغْفِرْ لى ما بَیْنَهُما یا مَنْ اِلَیْهِ مَفَرّى آمِنّى مِمّا فَزِعْتُ مِنْهُ
کفر بتو بود نافرمانیت نکردم پس آنچه دراین میان است ازگناهانم بیامرز اى که بسوى اوست گریزگاه من مرااز آنچه به خاطر
اِلَیْکَ اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِىَ الْکَثیرَ مِنْ مَعاصیکَ وَاقْبَلْ مِنِّى الْیَسیرَ مِنْ
آن بسویت پناه آوردم امان بخش خدایا بیامرز گناهان بسیارم را و بپذیر از من
طاعَتِکَ یا عُدَّتى دُونَ الْعُدَدِ وَیا رَجاَّئى وَالْمُعْتَمَدَ وَیا کَهْفى
طاعت اندکم را اى ذخیره در مقابل سایر ذخیره ها و اى مایه امید و تکیه گاه من و اى پناهگاه
وَالسَّنَدَ وَیا واحِدُ یا اَحَدُ یا قُلْ هُوَ اللّهُ اَحَدٌ اَللّهُ الصَّمَدُ لَمْ یَلِدْ وَلَمْ
ونگهبانم و اى یگانه اى یکتا اى آنکه دروصف خود به پیغمبرت گفتى بگو او خداى یکتا است خدا بى نیاز است ، نزاید و نه
یُولَدْ وَلَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً اَحَدٌ اَسْئَلُکَ بِحَقِّ مَنِ اصْطَفَیْتَهُمْ مِنْ خَلْقِکَ
زاییده شده و نیست برایش همتا و مانندى هیچکس از تو مى خواهم به حق آنانکه از میان خلق خود آنها را برگزیدى
وَلَمْ تَجْعَلْ فى خَلْقِکَ مِثْلَهُمْ اَحَداً اَنْتُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَتَفْعَلَ
و در خلق خود هیچکس را مانند ایشان نکردى که درود فرستى بر محمد و آل او و درباره من انجام دهى
بى ما اَنْتَ اَهْلُهُ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ بِالْوَحْدانِیَّةِ الْکُبْرى وَالْمُحَمَّدِیَّةِ
آنچه را تو شایسته آنى خدایا از تو خواهم به حق مقام وحدانیت و یکتایى بزرگ خودت و به مقام محمدى
الْبَیْضاَّءِ وَالْعَلَوِیَّةِ الْعُلْیا وَبِجَمیعِ مَا احْتَجَجْتَ بِهِ عَلى عِبادِکَ
آن مقام تابنده و به مقام علوى آن مقام والا و به تمام حجتهاى خود بر بندگانت
وَبِالاِْسْمِ الَّذِى حَجَبْتَهُ عَنْخَلْقِکَ فَلَمْ یَخْرُجْ مِنْکَ اِلاّ اِلَیْکَ صَلِّعَلى
و به حق آن نامى که از خلق خود پنهان داشتى که اظهار نشود از تو مگر بخودت که درود فرستى بر
مُحَمِّدٍ وَآلِهِ وَاجْعَلْ لى مِنْ اَمْرى فَرَجاً وَمَخْرَجا وَارْزُقْنى مِنْحَیْثُ
محمد و آل محمد و براى من در کارم گشایش و راه نجاتى قرار دهى و به من روزى دهى از آنجا که
اَحْتَسِبُ وَمِنْ حَیْثُ لااَحْتَسِبُ اِنَّکَ تَرْزُقُ مَنْ تَشاَّءُ بِغَیْرِ حِسابٍ
گمان دارم و از آنجا که گمان ندارم که تو روزى دهى هر که را بخواهى بى حساب
پس حاجت خود را بطلب
بنام خداى بخشاینده مهربان
بِسْمِ اللّهِ النُّورِ بِسْمِ اللّهِ نُورِ النُّورِ بِسْمِ اللّهِ نُورٌ عَلى نُورٍ بِسْمِ اللّهِ
بنام خدا نور (عالم ) بنام خدا نور نور (جهان هستى ) بنام خدا که نورى است فوق نور بنام خدایى
الَّذى هُوَ مُدَبِّرُ الاُْمُورِ بِسْمِ اللّهِ الَّذى خَلَقَ النُّورَ مِنَْ النُّورِ اَلْحَمْدُ لِلّهِ
که تدبیرکننده کارهاست بنام خدایى که نور (عالم ) را از نور (خود) آفرید ستایش خاص خدایى است
الَّذى خَلَقَ النُّورَ مِنَ النُّورِ وَاَنْزَلَ النُّورَ عَلىَ الطُّورِ فى کِتابٍ
که آفرید نور را از نور و نازل فرمود نور را بر کوه طور در میان نامه
مَسْطُورٍ فى رَقٍّ مَنْشُورٍ بِقَدَرٍ مَقْدُورٍ عَلى نَبِی مَحْبُورٍ اَلْحَمْدُ لِلّهِ
نوشته شده و ورقه اى گشوده به اندازه معین بر پیامبرى دانشمند، ستایش خاص خدایى است
الَّذى هُوَ بِالْعِزِّ مَذْکُورٌ وَبِالْفَخْرِ مَشْهُورٌ وَعَلَى السَّرّاَّءِ وَالضَّرّاَّءِ
که او به عزت و شوکت یاد شده و به فخر مشهور است و در هر حال در خوشى و ناخوشى
مَشْکُورٌ وَ صَلَّى اللّهُ عَلى سَیِّدِنا مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الطّاهِرینَ
سپاسگزارى شده و درود خدا بر آقاى ما محمد و آل پاکیزه اش باد
سلمان گفت چون از حضرت فاطمه عَلیهَاالسَّلام آموختم آنرا بخدا قسم به بیشتر از هزار نفر از اهل مکّه و مدینه که مبتلا به تب بودند آموختم پس همه شفا یافتند به اذن خداى تعالى
زیارت عاشوراء معروفه است که خوانده مى شود از نزدیک و دور و شرح آن چنانکه شیخ ابوجعفر طوسى در مصباح ذکر فرموده چنین است روایت کرده محمّد بن اسمعیل بن بزیع از صالح بن عقبه از پدرش از حضرت امام محمد باقر علیه السلام که فرمود هر که زیارت کند حسین بن على علیهماالسلام را در روز دهم محرّم تا آنکه نزد قبر آن حضرت گریان شود ملاقات کند خدا را در روز قیامت با ثواب دو هزار حجّ و دو هزار عمره و دو هزار جهاد که ثواب آنها مثل ثواب کسى باشد که حجّ و عمره و جهاد کند در خدمت رسول خدا صلى الله علیه و آله و ائمه طاهرین علیهم السلام راوى گفت : گفتم فدایت شوم چه ثواب است از براى کسى که بوده باشد در شهرهاى دور از کربلا و ممکن نباشد او را رفتن بسوى قبر آن حضرت در مثل این روز فرمود هرگاه چنین باشد بیرون رود بسوى صحرا یا بالا رود بر بام بلندى در خانه خود و اشاره کند بسوى آن حضرت بسلام و جهد کند در نفرین کردن بر قاتلین آن حضرت و بعد از آن دو رکعت نماز کند و بکند این کار را در اوایل روز پیش از زوال آفتاب پس ندبه کند بر حسین علیه السلام و بگرید بر او و امر کند کسانى را که در خانه اش هستند هرگاه از ایشان تقیّه نمى کند به گریستن بر آن حضرت و برپا دارد در خانه خود مصیبتى به اظهار کردن جزع بر آن حضرت و تعزیت بگویند یکدیگر را به مصیبت ایشان به حسین علیه السلام و من ضامنم براى ایشان بر خدا هرگاه بیاورند این عمل را جمیع آن ثوابها را گفتم فداى تو شوم ضامن مى شوى این ثوابها را براى ایشان و کفیل مى شوى این ثوابها را فرمود که بلى من ضامنم و کفیلم از براى کسى که این عمل را بجا آورد گفتم که چگونه یکدیگر را تعزیت بگویند فرمود که مى گویند :
((اَعْظَمَ
اللَّهُ اُجُورَنا بِمُصابِنا بِالْحُسَیْنِ عَلَیْهِ السَّلام وَجَعَلَنا
وَاِیّاکُمْ مِنَ الطّالِبینَ بِثارِهِ مَعَ وَلِیِّهِ الاِْمامِ الْمَهْدِىِّ
مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِمُ السَّلامُ))
یعنى
بزرگ فرماید خداوند
اجرهاى ما را به مصیبت ما به حسین علیه السلام و قرار دهد ما و شما را
از خواهندگان
خون او با ولىّ او امام مهدى از آل محمد علیهم السلام
و اگر بتوانى که بیرون نروى آن روز را در پى حاجتى چنان کن زیرا که آن روز نحسى است که برآورده نمى شود در آن حاجت مؤمن و اگر برآورده شود مبارک نخواهد بود از براى او و نخواهد دید در آن خیرى و رشدى و ذخیره نکند البتّه هیچیک از شما براى منزلش در آن روز چیزى را پس هرکه ذخیره کند در آن روز چیزى را برکت نخواهد دید در آن چیزى که ذخیره نموده و مبارک نخواهد بود از براى او در اهلش که ذخیره براى آنها نهاده پس هرگاه بجا آورند این عمل را بنویسد حق تعالى براى ایشان ثواب هزار حجّ و هزار عمره و هزار جهاد که همه را با رسول خدا صلى الله علیه و آله کرده باشد و از براى اوست مزد و ثواب مصیبت هر پیغمبرى و رسولى و وصىّ و صدّیق و شهیدى که مرده باشد یا کشته شده باشد از زمانى که خلق فرموده حق تعالى دنیا را تا زمانى که به پاى شود قیامت صالح بن عُقْبَه و سیف بن عمیره گفته اند که گفت علقمه بن محمّد حضرمى که گفتم به حضرت باقر علیه السلام که تعلیم بفرما مرا دعایى که بخوانم آن را در این روز هرگاه زیارت کنم آن جناب را از نزدیک و دعایى که بخوانم آنرا هرگاه زیارت نکنم او را از نزدیک و بخواهم اشاره کنم به سلام بسوى او از شهرهاى دور و از خانه ام فرمود به من اى علقمه هرگاه تو بجا آوردى آن دو رکعت نماز را بعد از آنکه اشاره کنى بسوى آن حضرت بسلام پس بگو در وقت اشاره به آن حضرت بعد از گفتن تکبیر این قول را (یعنى زیارت آتیه را) پس به درستى که تو هرگاه گفتى این قول را به تحقیق که دعا کرده اى به آن چیزى که دعا مى کند به آن زائران آن حضرت از ملائکه وبنویسد خداوند ازبراى تو صدهزار هزار درجه وبوده باشى مثل کسى که شهید شده باشد با امام حسین علیه السلام تامشارکت کنى ایشان را در درجات ایشان وشناخته نشوى مگر در جمله شهیدانى که شهیدشده اند باآن حضرت ونوشته شود براى تو ثواب زیارت هر پیغمبرى و رسولى و ثواب هر که زیارت کرده حسین علیه السلام را از روزى که شهید شده است سلام خدا بر آن حضرت و بر اهل بیتش مى گویى:
علقمه گفت که فرمود حضرت باقرعلیه السلام که اگر بتوانى که زیارت کنى آن حضرت را در هر روز به این زیارت در خانه خود بکن که خواهد بود براى تو جمیع این ثوابها .
وَ ما کانَ لِنَفْسٍ اَنْ تَمُوتَ اِلاّ بِاِذْنِ اللَّهِ کِتاباً مُؤَجَّلاً وَ مَنْ یُرِدْ ثَوابَ الدُّنْیا
هیچ کس نخواهد مُرد جز به اذن خدا سرنوشتى است مدّت دار و هر که پاداش دنیا را خواهد از آنش دهیم
نُؤْتِهِ مِنْها وَ مَنْ یُرِدْ ثَوابَ الا خِرَةِ نُؤْتِهِ مِنْها وَ سَنَجْزِى الشّاکِرینَ
و هرکه پاداش آخرت خواهد از آنش دهیم و سپاسگزاران را پاداش دهیم
پس هفت مرتبه اِنّا اَنْزَلْناهُ بخواند انشاءاللَّهُ عافیت یابد
اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ
خدایا درود فرست بر محمد و آل
مُحَمَّدٍ اَللّهُمَّ اِنَّ رَسُولَکَ الصّادِقَ الْمُصَدَّقَ صَلَواتُکَ عَلَیْهِ وَآلِهِ قالَ اِنَّکَ
محمد خدایا این مطلب را پیامبر راستگوى تصدیق شده که درود تو بر او و آلش باد فرمود که همانا
قُلْتَ ما تَرَدَّدْتُ فى شَىْءٍ اَ نَا فاعِلُهُ کَتَرَدُّدى فى قَبْضِ رُوحِ عَبْدِىَ الْمُؤْمِنِ
تو فرموده اى من در کارى که مى کنم مردّد نشدم مانند مردّد شدنم در گرفتن روح بنده مؤ منم
یَکْرَهُ الْمَوْتَ وَاَکْرَهُ مَسآئَتَهُ اَللّهُمَّ فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَعَجَّلْ
او مرگ را خوش ندارد و من هم ناراحتى او را خدایا پس درود فرست بر محمد و آل محمد و شتاب کن
لِوَلِیِّکَ الْفَرَجَ وَالْعافِیَةَ وَالنَّصْرَ وَلا تَسُؤْنى فى نَفْسى وَلا فى اَحَدٍ مِنْ اَحِبَّتى
در فرج ولىّ خود و عافیت و یاریش و بد حالم مکن درباره خودم و نه درباره یکى از دوستانم
و اگر خواهى یک یک از دوستان خود را نام ببر و بگو: ((وَ لافى فُلانٍ وَ لا فى فُلانٍ)) راوى گفت : چون بر این دعا مداومت کردم چندان عمر یافته ام که از زندگانى ملول شده ام و این دعا بسیار معتبر است و در جمیع کتب دعا نقل شده است .