به نام خداى بخشاینده مهربان
به نام خداى بخشاینده مهربان
به نام خداى بخشاینده مهربان
به نام خداى بخشاینده مهربان
به نام خداى بخشاینده مهربان
به نام خداى بخشاینده مهربان
به نام خداى بخشاینده مهربان
به نام خداى بخشاینده مهربان
به نام خداى بخشاینده مهربان
اَللّهُمَّ اَلْهِمْنا طاعَتَکَ وَجَنِّبْنا مَعْصِیَتَکَ وَیَسِّرْ لَنا بُلُوغَ ما نَتَمَنّى مِنْ
خدایا طاعتت را بر ما الهام کن و از نافرمانیت ما را دور کن و آسان کن بر ما راه رسیدن بدانچه
اِبْتِغاَّءِ رِضْوانِکَ وَاَحْلِلْنا بُحْبُوحَةَ جِنانِکَ وَاقْشَعْ عَنْ بَصاَّئِرِنا
آرزومندیم از تحصیل آنچه موجب خوشنودى تو است و ما را در وسط بهشتهایت جاى ده و پراکنده ساز از پیش دیدگان ما
سَحابَ الاِْرْتِیابِ وَاکْشِفْ عَنْ قُلُوبِنا اَغْشِیَةَ الْمِرْیَةِ وَالْحِجابِ
ابرهاى شک و شبهه را و بردار از دلهاى ما پرده هاى تردید و تاریکى را
وَاَزْهِقِ الْباطِلَ عَنْ ضَماَّئِرِنا وَاَثْبِتِ الْحَقَّ فى سَراَّئِرِنا فَاِنَّ
و دور کن باطل را از نهاد ما و پابرجا کن حق را در درون ما زیرا این
الشُّکوُکَ وَالظُّنُونَ لَواقِحُ الْفِتَنِ وَمُکَدِّرَةٌ لِصَفْوِ الْمَنایِحِ وَالْمِنَنِ
شک و تردیدها و گمانها فتنه انگیز و تیره کننده عطاها و بخششهاى زلال و صافى است خدایا
اَللّهُمَّ احْمِلْنا فى سُفُنِ نَجاتِکَ وَمَتِّعْنا بِلَذیذِ مُناجاتِکَ وَاَوْرِدْنا
خدایا ما را در کشتى هاى نجاتت جاى ده و از لذت مناجاتت بهره مند ساز و ما را بر لب دریاچه هاى
حِیاضَ حُبِّکَ وَاَذِقْنا حَلاوَةَ وُدِّکَ وَ قُرْبِکَ وَاجْعَلْ جِهادَنا فیکَ و
محبتت وارد کن و شیرینى دوستى و مقام قربت را به ما بچشان و جهد و کوشش ما را در راه خودت و
هَمَّنا فى طاعَتِکَ وَاَخْلِصْ نِیّاتِنا فى مُعامَلَتِکَ فَاِنّا بِکَ وَلَکَ وَلا
همت مان را در طاعت خودت قرار ده و نیتهاى ما را در مورد کارهایى که برایت انجام دهیم خالص گردان زیرا ما با تو و
وَسیلَةَ لَنا اِلَیْکَ اِلاّ اَنْتَ اِلهى اِجْعَلْنى مِنَ الْمُصْطَفَیْنَ الاْخْیارِ
از آن توئیم و وسیله اى به درگاهت نداریم جز خودت خدایا مرا از برگزیدگان نیکوکار قرارم ده
وَاَلْحِقْنى بِالصّالِحینَ الاْبْرارِ السّابِقینَ اِلىَ الْمَکْرُماتِ الْمُسارِعینَ
و به شایستگان نیک رفتارم ملحق کن آنان که به کارهاى نیک پیشى جسته و به سوى خیرات
اِلىَ الْخَیْراتِ الْعامِلینَ لِلْباقِیاتِ الصّالِحاتِ السّاعینَ اِلى رَفیعِ
شتابان بوده و براى باقیات صالحات کار مى کنند و به رسیدن به درجات عالى و بلند کوشایند
الدَّرَجاتِ اِنَّکَ عَلى کُلِّشَىْءٍ قَدیرٌ وَبِالاِْجابَةِ جَدیرٌ بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ
که براستى تو بر هر چیز توانایى و به اجابت خواسته ام سزاوار به رحمتت اى مهربانترین مهربانان
به نام خداى بخشاینده مهربان
اِلهى اَذْهَلَنى عَنْ اِقامَةِ شُکْرِکَ تَتابُعُ طَوْلِکَ وَاَعْجَزَنى عَنْ
خدایا بخشش پى در پى تو انجام دادن سپاسگزاریت را از یاد من برد و ریزش فضل و احسانت مرا از
اِحْصاَّءِ ثَناَّئِکَ فَیْضُ فَضْلِکَ وَشَغَلَنى عَنْ ذِکْرِ مَحامِدِکَ تَرادُفُ
شمردن ثنا و ستایشت عاجز کرد و پشت سر هم آمدن نیکیهایت مرا از ذکر ستودنیهایت بازداشت و پیاپى
عَواَّئِدِکَ وَاَعْیانى عَنْ نَشْرِ عَوارِفِکَ تَوالى اَیادیکَ وَهذا مَقامُ مَنِ
رسیدن نعمتهایت مرا از نشر دادن نیکوئیهایت درمانده کرد و اینجا که من هستم جاى کسى است که
اعْتَرَفَ بِسُبُوغِ النَّعْماَّءِ وَقابَلَها بِالتَّقْصیرِ وَشَهِدَ عَلى نَفْسِهِ
اعتراف به وفور نعمتهاى تو و در مقابل آنها به کوتاهى کردن خود دارد و به اهمال کارى و تلف کردن
بِالاِْهْمالِ وَالتَّضْییعِ وَاَنْتَ الرَّؤُفُ الرَّحیمُ الْبَّرُ الْکَریمُ الَّذى لا
عمر خویش گواهى دهد و تو اى خداى با عطوفت و مهربان و نیکوکار و بزرگوارى که روآورندگان بسویت را نومید
یُخَیِّبُ قاصِدیهِ وَلا یَطْرُدُ عَنْ فِناَّئِهِ امِلیهِ بِساحَتِکَ تَحُطُّ رِحالُ
نسازى و آرزومندات را از درگاهت نرانى ، امیدواران به آستانه تو بار امید خود را بیندازند
الرّاجینَ وَبِعَرْصَتِکَ تَقِفُ امالُ الْمُسْتَرْفِدینَ فَلا تُقابِلْ امالَنا
و آرزوهاى عطاخواهان به میدان وسیع کرم تو توقف کنند پس اى خدا تو آرزوهاى ما را
بِالتَّخْییبِ وَالاْیاسِ وَلا تُلْبِسْنا سِرْبالَ الْقُنُوطِ وَالاِْبْلاسِ اِلهى
با نومیدى و یاءس روبرو مگردان و جامه ناامیدى و دل شکستگى بر ما مپوشان خدایا
تَصاغَرَ عِنْدَ تَعاظُمِ الاَّئِکَ شُکْرى وَتَض اَّئَلَ فى جَنْبِ اِکْر امِکَ اِیّ اىَ
در برابر نعمتهاى بزرگت سپاسگزارى من کوچک است و در جنب اکرام و بزرگوارى تو ثنا و
ثَناَّئى وَنَشْرى جَلَّلَتْنى نِعَمُکَ مِنْ اَنْوارِ الاْیمانِ حُلَلاً وَضَرَبَتْ
ستایش من خُرد و ناقابل است نعمتهاى تو زیورهایى از انوار ایمان بر من پوشانده و ریزه کاریهاى
عَلَىَّ لَطاَّئِفُ بِرّکَ مِنَ الْعِزِّ کِلَلاً وَقَلَّدَتْنى مِنَنُکَ قَلاَّئِدَ لا تُحَلُّ
نیکیت خیمه هایى از عزت برسرم زده و احسانهایت گردن بنده هایى به گردنم انداخته که باز نشود
وَطَوَّقَتْنى اَطْواقاً لا تُفَلُّ فَاَّلاَّئُکَ جَمَّةٌ ضَعُفَ لِسانى عَنْ اِحْصاَّئِها
و طوقهایى بدان آویخته که نگسلد، نعمتهاى بسیار تو زبان مرا از شمردنش ناتوان کرده
وَنَعْماَّؤُکَ کَثیرَةٌ قَصُرَ فَهْمى عَنْ اِدْراکِها فَضْلاً عَنِ اسْتِقْصاَّئِها
و بخششهاى فراوانت خِرد و فهم مر از ادراکش کوتاه کرده تا چه رسد به پى بردن به پایانش و با این
فَکَیْفَ لى بِتَحْصیلِ الشُّکْرِ وَشُکْرى اِیّاکَ یَفْتَقِرُ اِلى شُکْرٍ فَکُلَّما
ترتیب من چگونه مى توانم تو را سپاسگزارى کنم و همان سپاسگزارى من تازه احتیاج به سپاسگزارى دیگرى دارد و هرگاه
قُلْتُ لَکَ الْحَمْدُ وَجَبَ عَلَىَّ لِذلِکَ اَنْ اَقُولَ لَکَ الْحَمْدُ اِلهى فَکَما
بگویم ستایش مخصوص تو است براى همین جمله لازم است دوباره بگویم ستایش مخصوص تو است خدایا چنانچه
غَذَّیْتَنا بِلُطْفِکَ وَرَبَّیْتَنا بِصُنْعِکَ فَتَمِّمْ عَلَیْنا سَوابِغَ النِّعَمِ وَادْفَعْ عَنّا
به لطف خویش ما را خوراک دادى و به پرورش خود پروریدى پس نعمتهاى فراوانت را بر ما کامل کن و ناگواریهاى
مَکارِهَ النِّقَمِ وَآتِنا مِنْ حُظُوظِ الدّارَیْنِ اَرْفَعَها وَاَجَلَّها عاجِلاً
سخت و بد را از ما دور کن و عطا کن به ما از بهره هاى دو جهان برترو بهترش را چه اکنون
وَآجِلاً وَلَکَ الْحَمْدُ عَلى حُسْنِ بَلاَّئِکَ وَسُبُوغِ نَعْم اَّئِکَ حَمْداً یُوافِقُ
و چه در آینده و ستایش تو را است براى آزمایش نیکویت و نعمتهاى فراوانت ستایشى که برابر
رِضاکَ وَیَمْتَرِى الْعَظیمَ مِنْ بِرِّکَ وَنَداکَ یا عَظیمُ یا کَریمُ بِرَحْمَتِکَ
خوشنودیت باشد و احسان و بخشش بزرگ تو را به سوى ما جلب کند اى بزرگ و اى بزرگوار به رحمتت
یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ
اى مهربانترین مهربانان