روایت شده که حضرت فاطمه عَلیهَاالسَّلام دو رکعت نماز مى کرد که جبرئیل علیه السلام تعلیم او کرده بود در رکعت اوّل بعدازسوره حمد صدمرتبه سوره قَدْرْ و در رکعت دویّم بعد از حمد صد مرتبه سوره توحید مى خواند و چون سلام مى گفت این دعا را مى خواند :
سُبحانَ ذِى الْعِزِّ الشّامِخِ الْمُنیفِ سُبْحانَ ذِى الْجَلالِ الْباذِخِ الْعَظیمِ سُبحانَ ذِى الْمُلْکِ
منزه است (خداى ) صاحب عزت بسیار بلند و مرتفع منزه است (خداى ) صاحب جلال والاى بزرگ ، منزه است (خداى ) صاحب فرمانروایى
الْفاخِرِ الْقَدیمِ سُبحانَ مَنْ لَبِسَ الْبَهْجَةَ وَ الْجَمالَ سُبحانَ مَنْ تَرَدّى
فاخر قدیم منزه است کسى که در بردارد خرّمى و زیبایى را منزه است آنکه به رداى
بِالنُّورِ وَ الْوَقارِ سُبحانَ مَنْ یَرى اَثَرَ النَّمْلِ فى الصَّفا سُبحانَ مَنْ
نور و وقار خود را آراسته منزه است آنکه جاى پاى مور را در روى سنگ صاف ببیند منزه است آنکه
یَرى وَقْعَ الطَّیْرِ فِى الْهَواءِ سُبحانَ مَنْ هُوَ هکَذا لا هکَذا غَیْرُهُ
گذرگاه پرنده را در هوا ببیند منزه است آنکه او این چنین است و دیگرى
چنین نیست
و سیّد گفته است که در روایت دیگر وارد شده است که بعدازاین نماز تسبیح مشهور حضرت فاطمه عَلیهَاالسَّلام راکه بعداز هرنماز خوانده مى شود بخواند و بعد از آن صد مرتبه صلوات برمحمّد وآل محمّد بفرستد، و شیخ در مصباح المتهجّدین فرموده نماز حضرت فاطمه عَلیهَاالسَّلام دو رکعت است در رکعت اوّل حمد و صد مرتبه قَدْر و در دویّم حمد و صد مرتبه توحید و چون سلام داد تسبیح زهراءعَلیهَاالسَّلام بخواند. پس بگوید سُبْحَانَ ذِى الْعِزِّ الشّامِخِ تا آخر تسبیح که ذکر شد پس فرموده و سزاوار است کسى که این نماز را بجا مى آورد چون از تسبیح فارغ شود زانوها و ذراعها را برهنه نماید و بچسباند همه مواضِع سجود خود را بزمین بدون حاجز و حایلى و حاجت بخواهد و دعا کند آنچه مى خواهد و بگوید درهمان حال سجده :
یا مَنْ لَیْسَ غَیْرَهُ
اى کسى که جز او
رُبُّ یُدْعى یا مَنْ لَیْسَ فَوْقَهُ اِلهٌ یُخْشى یا مَنْ لَیْسَ دُونَهُ مَلِکٌ
پروردگارى نیست که خوانده شود و فوق او معبودى نیست که از او بترسند اى آنکه جز او پادشاهى نیست
یُتَّقى یا مَنْ لَیْسَ لَهُ وَزیْرٌ یُؤْتى یا مَنْ لَیْسَ لَهُ حاجِبٌ یُرْشى یا
که از او بپرهیزند اى کسى که وزیرى برایش نیست که به نزدش روند اى آنکه پرده دارى ندارد تا به او رشوه دهند اى
مَنْ لَیْسَ لَهُ بَوّابٌ یُغْشى یا مَنْ لا یَزْدادُ عَلى کَثْرَةِ السُؤالِ اِلاّ کَرَماً
کسى که دربانى ندارد که بپوشانندش اى آنکه در برابر بسیارى سؤ ال نیفزاید جز به کرم وجود خود
وَ جُوداً وَعَلى کَثْرَةِ الذُّنُوبِ اِلاّ عَفْواً وَ صَفْحاً صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ
و بر بسیارى گناه (بندگان ) جز به گذشت و چشم پوشى درود فرست بر محمد و
آلِ مُحَمَّدٍ وَ افْعَلْ بى کَذا وَ کَذا
آل محمد و به من چنین و چنان کن
و بجاى این کلمه حاجات خود را از خدا بخواهد