نماز شب اول هر ماه:
در شب اوّل دو رکعت نماز کند در هر رکعت بعد از حمد سوره انعام بخواند
و از حق تعالى سؤ ال کند که او را از هر ترسى و دردى ایمن گرداند و نبیند
در آن ماه امرى را که مکروه او باشد
نماز روز اول هر ماه:
در روز اوّل دو رکعت نماز کند در رکعت اوّل بعد از حمد سى مرتبه قُلْ هُوَاللّهُ و در رکعت دوّم بعد از حمد سى مرتبه اِنّا اَنْزَلْناهُ بخواند و بعد از نماز تصدّقى کند چون چنین کند سلامتى خود را در آن ماه از حق تعالى بخرد و از بعضى روایات نقل است که بعد از نماز بخواند:
روز بیست و هشتم سنه یازدهم روز وفات حضرت خاتم الا نبیاء صَلَوات اللّهِ عَلَیْهِ وَ الِهِ است و روز وفات روز دوشنبه بوده بالاتفاق و در وقت وفات سنین عمر مبارکش به شصت و سه رسیده بود چهل سال از سنّ شریفش گذشته بود که وحى بر حضرتش نازل شد و بعد از آن سیزده سال در مکّه مردم را دعوت به خداپرستى نمود و پنجاه و سه سال داشت که به مدینه هجرت فرمود و در سال دهم هجرت وفات فرمود و امیرالمؤ منین علیه السلام متوجّه غسل و حنوط آن حضرت شد و بعد از تغسیل و تکفین بر آن جناب نماز گذارد پس دسته دسته اصحاب آمدند و بدون امام بر آن حضرت نماز گذاردند و حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام آن جناب را در حجره طاهره در همان محلى که از دنیا رفته بود مدفون ساخت از انس بن مالک روایت است که چون از دفن پیغمبر صَلَّى اللَّهِ عَلِیهِ وَاله فارغ شدیم حضرت فاطمه عَلیهَا السَّلام سوى من آمد و گفت اى انس چگونه نفس شما همراهى کرد که خاک بصورت پیغمبر صَلَّى اللَّهِ عَلِیهِ وَاله بریزید پس گریست و فرمود:
[یا اَبَتاهُاَجابَ رَبّا دَعاهُ |
یا اَبَتاهُ مِنْ رَبِّهِ ما اَدْناهُ] |
پدرجان پاسخ دادى پروردگارت را که تو را خواند |
پدر جان چقدر به پروردگار خود نزدیکى |
الخ و لَنِعْمَ ماقیلَ |
تا به آخر و چه خوب گفته : |
اى دو جهان زیر زمین از چه اى |
خاک نه اى خاک نشین از چه اى |
و به روایت معتبر است که آن مُخدّره مشتى از خاک پاک آن قبر مطهّر گرفت و بر دیدگان گذاشت و گفت :
ماذا عَلَى الْمُشْتَمِّ تُرْبَةَ اَحْمَدٍ |
اَنْ لا یَشَمَّ مَدَى الزَّمانِ غَوالِیا |
کسى که قبر احمد را ببوید چه بکند؟ |
باید که تا پایان عمر22 عطرى را نبوید |
صُبَّتْ عَلىَّ مَصآئِبٌ لَوْ اَنَّها |
صُبَّتْ عَلَى الاْیّامِ صِرْنَ لَیالِیا |
فرو ریخت بر من مصیبتهایى که اگر آنها |
بر روز روشن ریخته بود شب تار مى گشت |
و شیخ یوسف شامى در دُرُّ النَّظیم نقل کرده که آنحضرت این اشعار را در مرثیه پدر فرموده :
قُلْ لِلْمُغیَّبِ تَحْتَ اَطْباقِ الثَّرى |
اِنْ کُنْتَ تَسْمَعُ صَرْخَتى وَنِدائیا |
بگو بدانکه در زیر توده هاى خاک پنهان شده |
که اگر تو فریاد و نداى مرا مى شنیدى |
صُبَّتْ عَلىَّ مَصآئِبٌ لَوْ اَنَّها |
صُبَّتْ عَلَى الاْیّامِ صِرْنَ لَیالِیا |
که فرو ریخته بر من مصیبتهایى و اگر آنها |
بر روز روشن فروریخته بود شب تار مى گشت |
قَدْ کُنْتُ ذاتَ حِمىً بِظِلِّ مُحَمَّدٍ |
لا اَخْشَ مِنْ ضَیْمٍ وَکانَ حِمالِیا |
براستى که من در سایه محمد پشتیبانى داشتم |
و ترسى از ظلم کسى نداشتم و او جورکش من بود |
فَالْیَوْمَ اَخْضَعُ لِلذَّلیلِ وَاَتَّقى |
ضَیْمى وَاَدْفَعُ ظالِمى بِرِدآئیا |
ولى امروز در برابر اشخاص خوار فروتن گشته واز ستم |
بر خود مى ترسم و ستمگرم را با جامه دور مى کنم |
فَاِذا بَکَتْ قُمْرِیَّةٌ فى لَیْلِها |
شَجَناً عَلى غُصْنٍ بَکَیْتُ صَباحِیا |
پس اگر مرغ قُمرى شبانگاه بگرید |
از روى اندوه بر شاخسارى من در روز بگریم |
فَلاََجْعَلَنَّ الْحُزْنَ بَعْدَکَ مُونِسى |
وَلاَجْعَلَنَّ الدَّمْعَ فیکَ وِشاحِیا |
قرار دهم اندوه را پس از تو مونس خود |
و دانه هاى اشک را بصورت گردن بندى درآورم |
روز آخر ماه سنه دویست و سه به قول شیخ طبرسى و ابن اثیر شهادت امام رضاعلیه السلام واقع شده به اَنگور مَسْمُوم سنّ مبارکش به پنجاه و پنج رسیده بود و قبر شریفش واقع شد در خانه حمید بن قحطبه در قریه سناباد از ارض طوس و در آن خانه است قبر رشید نیز.
پس آن بسیار است و ما در اینجا اکتفا مى کنیم بذکر چند عمل : اوّل بسیار گفتن سُبْحانَ اللّهِ وَاللّهُ اَکْبَرُ وَ لا اِلهَ اِلاّ اللّهُ و بسیار صلوات فرستادن همانا روایت شده که جمعه شبش نورانى است و روزش بسیار روشن پس بسیار بگوئید سُبْحانَ اللّهِ وَ اللّهُ اَکْبَرُ وَ لا اِلهَ اِلاّ اللّهُ و بسیار صلوات بفرستید بر محمّد و آل محمّدعَلیهمُ السلام و در روایت دیگر اَقَلّ صلوات در این شب صد مرتبه است و آنچه زیاده کنى بهتر است ، و از حضرت صادق علیه السلام مرویست که صلوات بر محمد و آل محمد در شب جمعه برابر است با هزار حسنه و محو مى کند هزار سیّئه را و بالا مى برد هزار درجه و مستحبّ است که بسیار صلوات بفرستند بر محمّد و آل محمّد صَلَواتُ اللّهِ عَلَیْهِمْ بعد از نماز عصر روز پنجشنبه تا آخر روز جمعه ، و بسند صحیح از حضرت صادق علیه السلام منقولست که چون عصر روز پنجشنبه مى شود ملائکه از آسمان به زیر مى آیند با قلمهاى طلا و صحیفه هاى نقره و نمى نویسند در پسین پنجشنبه و شب جمعه و روز جمعه تا آفتاب غروب کند بغیر از صلوات بر محمّد و آل محمّد، و شیخ طوسى فرموده که مستحبّ است در روز پنجشنبه صلوات فرستادن برپیغمبرصَلَّى اللَّهِ عَلِیهِ وَاله هزارمرتبه و مستحبّ است آنکه بگوید در آن :
اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ وَ اَهْلِکْ
خدایا درود فرست بر محمد و آلش و فرج ایشان را نزدیک گردان و
عَدُوَّهُمْ مِنَ الْجِنِّ وَ الاِنْسِ مِنَ الاْوَّلینَ وَ الاخِرینَ
دشمنانشان را از جن و انس از اولین و آخرین نابود کن
و گفتن این صلوات صد مرتبه از بعد عصر پنجشنبه تا آخر روز جمعه فضیلت بسیار دارد و نیز شیخ فرموده مستحبّ است که در آخر روز پنجشنبه استغفار کنند به این نحو:
دوّم: آنکه در شب جمعه این سوره ها را بخواند که از براى هر یک فواید و ثواب بسیار روایت شده بنى اسرائیل ، کهف ، سه طسیَّن ، الَّم سجده ، یَّس ، صَّ، اَحْقاف ، واقِعَة ، حَّم سجده ، حَّم دُخان ، طُور، اِقْتَرَبَتْ، جُمعه و اگر فرصت ندارد اختیار کند واقعه و سوره هاى قبل آنرا زیرا که روایت شده از حضرت صادق علیه السلام که هر که در هر شب جمعه سوره بنى اسرائیل بخواند نمیرد تا بخدمت حضرت قائم علیه السلام برسد و از اصحاب آن حضرت باشد و فرمود که هر که سوره کهف را در هر شب جمعه بخواند نمیرد مگر شهید و حقّ تعالى او را در روز قیامت با شهداء محشور گرداند و با ایشان باز دارد و فرمود که هر که هر سه طَّسین را در شب جمعه بخواند از دوستان خدا باشد و در امان و حمایت حقّ تعالى باشد و فقر و تنگدستى در دنیا به او نرسد و در آخرت خدا از بهشت آنقدر به او عطا کند که او راضى گردد و زیاده از رضا به او کرامت فرماید و صد زن از حوریان بهشت به او تزویج نماید و فرمود که هر که سوره الَّم سجده در هر شب جمعه بخواند حقّ تعالى در قیامت نامه او را بدست راست او دهد و او را بر اعمال او حساب نکند و از رفقاء محمّد و آل اوعَلیهمُ السلام باشد، و بسند معتبر از حضرت باقرعلیه السلام منقول است که هر که سوره صَّ را در شب جمعه بخواند از خیر دنیا و عقبى آنقدر به او عطا کنند که نداده باشند مگر به پیغمبر مرسلى یا ملک مقرّبى و داخل بهشت گردانند او را با هر که خواهد از اهل خانه او حتى خادمى که او را خدمت کرده است اگر چه داخل عیال او نباشد و در حدّ شفاعت کردن او نباشد، و از حضرت صادق علیه السلام منقولست که هر که در شب جمعه یا روز جمعه سوره اَحْقافْ را بخواند در دنیا به او ترسى و بیمى نرسد و در آخرت از فزع و ترس روز قیامت ایمن باشد، وفرمود که هرکه هرشب جمعه سوره واقعه را بخواند خدا او را دوست دارد و او را محبوب گرداند و در دنیا بدحالى و تنگدستى نبیند و هیچ آفت از آفات دنیا به او نرسد و از رفقاء حضرت امیرالمؤ منین علیه السلام باشد واین سوره مخصوص امیرالمؤ منین است و روایت است که هر که بخواند سوره جمعه را در هر شب جمعه خواهد بود کفّاره مابین جمعه تا جمعه دیگر، وهمین فضیلت وارد شده از براى کسى که سوره کهف را درهر شب جمعه بخواند وهمچنین براى کسیکه آنرا بعد از ظهر وعصر روز جمعه بخواند، و بدان که نمازهاى بسیار در شب جمعه وارد شده از آنجمله نماز حضرت امیرالمؤ منین علیه السلام ودیگر دو رکعت نماز در هر رکعت حمد و پانزده مرتبه اِذا زُلْزِلَتْ، روایت شده که هر که این نماز را بجا آورد ایمن کند خدا او را از عذاب قبر و از هولهاى روز قیامت.
سوّم: آنکه در رکعت اوّل نماز مغرب وعشاء سوره جمعه بخواند و در دویّم مغرب توحید و در دوّم عشاء اَعْلى بخواند
چهارم: آنکه ترک کند خواندن شعر را زیرا که در حدیث صحیح از حضرت صادق علیه السلام منقول است که مکروه است روایت شعر براى روزه دار و مُحرِم و در حرم و در روز جمعه و در شبها راوى گفت هر چند شعر حقّى باشد فرمود هر چند شعر حقّ باشد، و در حدیث معتبر از حضرت صادق علیه السلام منقول است که حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِیهِ وَ اله فرمود که هر که یک شعر بخواند در شب جمعه یا در روز جمعه در آنشب و در آنروز بهره اى از ثواب بغیر آن نداشته باشد، و به روایت معتبر دیگر در آن شب و آن روز نمازش مقبول نگردد
پنجم: دعاء در حقّ مؤ منین بسیار کند چنانکه حضرت زهراءعَلیهَاالسَّلام مینموده و اگر از براى ده نفر از برادران مؤ من که مرده باشند طلب آمرزش کند روایت شده که بهشت براى او واجب گردد
ششم: آنکه بخواند دعاهاى وارده درآنرا وآنها بسیاراست وما بذکر قلیلى ازآنها اکتفامى نمائیم بسند صحیح از حضرت صادق علیه السلام منقول است که هر که در شب جمعه در سجده آخر نافله شام هفت مرتبه این دعا را بخواند چون فارغ شود آمرزیده شده باشد و اگر در هر شب چنین کند بهتر است و دعا این است :
و از حضرت رسول صلى الله علیه و آله منقولست که هر که هفت مرتبه این دعا را بخواند در شب جمعه یا روز جمعه اگر در آنشب یا آن روز بمیرد داخل بهشت شود و دعا این است:
و شیخ طوسى و سید و کفعمى و سیّد بن باقى گفته اندکه مستحبّ است در شب جمعه و روز آن و شب عرفه و روز آن این دعا بخوانند و ما دعا را از مصباح شیخ نقل مى کنیم و دعا این است :
هفتم: آنکه بخواند دعاى کمیل را که در فصل بعد مذکور خواهد شد انشاءالله تعالى.
هشتم: آنکه بخواند دعاى:
که در شب عرفه نیز خوانده مى شود و بیاید انشاء الله تعالى.
نهم: آنکه ده مرتبه بگوید:
و این ذکر شریف در شب عید فطر نیز خوانده مى شود. دهم: انار تناول کند چنانکه حضرت صادق علیه السلام درهر شب جمعه میل مى فرمود و اگر در وقت خوابیدن بخورد شاید بهتر باشد چه آنکه روایت شده که هر که در وقت خوابیدن انار بخورد ایمن خواهد بود در نفس خود تا صبح کند و سزاوار است که هرگاه انار بخورد دستمالى در زیر آن پهن کند که دانه اش را ضبط کند و بعد از آن بخورد و در انار خود دیگرى را شریک نکند شیخ جعفر بن احمد قمى (ره ) در کتاب عروس از حضرت صادق علیه السلام روایت کرده است که هر که ما بین دو رکعت نافله صبح و فریضه صبح صد مرتبه بگوید سُبْحانَ رَبِّىَ الْعَظیمِ وَبِحَمْدِهِ اَسْتَغْفِرُ اللّهَ رَبّى وَ اَتُوبُ اِلَیْهِ حقّ تعالى در بهشت مسکنى براى او بنا کند و شیخ و سیّد و دیگران این دعا را ذکر کرده اند و گفته اند که مستحبّ است که در سحر شب جمعه این دعا را بخوانند:
و چون صبح روز جمعه طالع شود این دعا بخواند:
و روایت شده که هر که در روز جمعه پیش از نماز صبح سه مرتبه بگوید اَسْتَغْفِرُ اللّهَ الَّذى لا اِلهَ اِلاّ هُوَ الْحَىُّ الْقَیُّومُ وَ اَتُوبُ اِلَیْهِ گناهانش آمرزیده شود اگر چه بیشتر از کف دریا باشد.
بنام خداى بخشاینده مهربان
اَلْحَمْدُ لِلّهِ وَ الْحَمْدُ حَقُّهُ کَما یَسْتَحِقُّهُ حَمْداً کَثیراً وَ اَعُوذُ بِهِ مِنْ شَرِّ
ستایش خاص خدا است و حق اوست آنچنانکه شایسته و لایق اوست بسیار، و پناه برم به خدا از بدى شر
نَفْسى اِنَّ النَّفْسَ لاَمّارَةٌ بِالسُّوَّءِ اِلاّ ما رَحِمَ رَبّى وَ اَعُوذُ بِهِ مِنْ شَرِّ
نفس خود که همانا نفس وادار کننده به بدى است مگر آن را که پروردگار رحم کند و پناه برم به او از شر
الشَّیْطانِ الَّذى یَزیدُنى ذَنْباً اِلى ذَنْبى وَ اَحْتَرِزُ بِهِ مِنْ کُلِّ جَبّارٍ
شیطان که (پیوسته ) گناهى بر گناهم بیفزاید و بوسیله او پناه گیرم از شر هر گردنکش
فاجِرٍ وَ سُلْطانٍ جاَّئِرٍ وَ عَدُوٍّ قاهِرٍ اَللّهُمَّ اجْعَلْنى مِنْ جُنْدِکَ فَاِنَّ
تبه کار و حکمران ستمکار و دشمن قهارى خدایا مرا از لشکر خود قرار ده زیرا
جُنْدَکَ هُمُ الْغالِبُونَ وَ اجْعَلْنى مِنْ حِزْبِکَ فَاِنَّ حِزْبَکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ وَ
سپاه تو فقط پیروزند و از حزب خویش قرارم ده زیرا حزب تو فقط رستگارند و
اجْعَلْنى مِنْ اَوْلِیاَّئِکَ فَاِنَّ اَوْلِیاَّئَکَ لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ
از اولیاء خود قرارم ده زیرا اولیاء تو هستند که خوف و ترسى برایشان نیست و حزن و اندوهى ندارند
اَللّهُمَّ اَصْلِحْ لى دینى فَاِنَّهُ عِصْمَةُ اَمْرى وَ اَصْلِحْ لى آخِرَتى فَاِنَّها
خدایا دینم را اصلاح کن که دین نگهدار کار من است و آخرتم را اصلاح کن که
دارُ مَقَرّى وَ اِلَیْها مِنْ مُجاوَرَةِ اللِّئامِ مَفَرّى وَ اجْعَلِ الْحَیوةَ زِیادَةً
خانه پایدار من آنجا است و از مجاورت لئیمان گریزگاهم بدانجا است ، و زندگى را براى من مایه فزونى
لى فى کُلِّ خَیْرٍ وَ الْوَفاةَ راحَةً لى مِنْ کُلِّ شَرٍّ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى
در هر کار خیرى قرار ده و مرگ را آسودگى از هر شرى برایم مقرر فرما. خدا درود فرست بر
مُحَمَّدٍ خاتَمِ النَّبِیّینَ وَ تَمامِ عِدَّةِ الْمُرْسَلینَ وَ عَلى آلِهِ الطَّیِّبینَ
محمد خاتم پیمبران و کامل کننده شماره رسولان و بر آل پاک و
الطّاهِرینَ وَاَصْحابِهِ الْمُنْتَجَبینَ وَ هَبْ لى فِى الثُّلَثاَّءِ ثَلاثاً لا تَدَعْ
پاکیزه اش و اصحاب برگزیده اش و در روز سه شنبه سه چیز به من عطا کن :
لى ذَنْباً اِلاّ غَفَرْتَهُ وَ لا غَمّاً اِلاّ اَذْهَبْتَهُ وَ لا عَدُوّاً اِلاّ دَفَعْتَهُ بِبِسْمِ اللّهِ
هرگناهى را از من بیامرز، و هر اندوهى را از من دور کن ، و هر دشمنى را از من دفع فرما بنام خدا
خَیْرِ الاْسْماَّءِ بِسْمِ اللّهِ رَبِّ الاَْرْضِ وَ السَّماَّءِ اَسْتَدْفِعُ کُلَّ مَکْرُوهٍ
که بهترین نامها است به نام خدا پروردگار زمین و آسمان دور کنم از خود هر بدى را
اَوَّلُهُ سَخَطُهُ وَ اَسْتَجْلِبُ کُلَّ مَحْبُوبٍ اَوَّلُهُ رِضاهُ فَاخْتِمْ لى مِنْکَ
که آغازش خشم او است و مى کشم بسوى خود هر کار محبوبى را که آغازش خوشنودى او است پس از جانب خود کارم را
بِالْغُفْرانِ یا وَلِىَّ الاِْحْسانِ
به آمرزش پایان ده اى صاحب احسان
در عقب نمازهاى صبح بخواند دعائى را که از شیخ ابن فهد نقل شد و این اَوْراد را باید غنیمت شمرد و بخواندن آن مواظبت نمود و از فوائد آن غفلت ننمود، و بدانکه سجده شکر بعد از نمازها مستحبّ مؤ کّد است و دعا و اذکار بسیار در آنحال وارد شده و از حضرت امام رضا علیه السلام منقول است که اگر خواهى صد مرتبه شُکْرا شُکْراً بگو و اگر خواهى صد مرتبه عَفْواً عَفْواً و نیز از آن حضرت منقول است که کمتر آنچه در این سجده گویند آن است که سه مرتبه بگویند شُکْراً لِلّهِ و نیز بدان که در وقت طلوع آفتاب و وقت غروب ادعیه و اذکار بسیار از حضرت رسول خداصَلَّى اللَّهِ عَلِیهِ وَاله و ائمه طاهرین عَلیهمُ السلام مأثور گردیده است و تحریص و ترغیب بیشمار بر محافظت این دو وقت در آیات و اخبار وارد شده است و ما در این مختصر بذکر چند دعاى معتبر اکتفا مى کنیم اوّل مشایخ حدیث بسندهاى معتبره از حضرت صادق علیه السلام روایت کرده اند که فریضه و واجبست بر هر مسلمان که ده مرتبه پیش از طلوع آفتاب و ده مرتبه پیش از غروب این دعا را بخواند :
لا اِلهَ اِلا اللّهُ وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ لَهُ الْمُلْکُ وَ لَهُ الْحَمْدُ یُحیى وَ
معبودى جز او نیست که یگانه است و شریکى ندارد فرمانروایى و ستایش خاص او است زنده کند و
یُمیتُ وَ یُمیتُ وَ یُحْیى وَ هُوَ حَىُّ لا یَمُوتُ بِیَدِهِ الْخَیْرُ وَ هُوَ عَلى کُلِّ شَى ءٍ قَدیرٌ
بمیراند و بمیراند و زنده کند و او است زنده اى که نمیرد هر چه خیر است بدست او است و او بر هر چیز توانا است
و در بعضى از روایاتست که اگر ترک شود قضا کنید که لازمست. دوّم: و نیز از آن حضرت در روایات معتبره وارد شده که پیش از طلوع و غروب آفتاب ده مرتبه بگو :
اَعُوذُ بِاللّهِ السَّمیعِ الْعَلیمِ مِنْ هَمَزاتِ الشَّیاطینِ وَ اَعُوذُ باللّهِ اَنْ
پناه برم به خداى شنواى دانا از وسوسه هاى درونى شیاطین و پناه برم از اینکه
یَحْضُرُونِ اِنَّ اللّهَ هُوَ السَّمیعُ الْعَلیمُ
نزدم حاضر شوند و براستى اوست خداوندى که شنوا و دانا است
سیّم: نیز از آن حضرت روایت شده که چه مانع است شما را که در هر صبح و شام سه مرتبه این دعا را بخوانید:
اَللّهُمَّ مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَ الاَبْصارِ ثَبِّتْ قَلْبى عَلى دینِکَ وَ لاتُزِغْ قَلْبى بَعْدَ اِذْ
اى خداى گرداننده دلها و دیده ها دل مرا بر دین خود ثابت گردان و پس از آنکه هدایتم کردى دلم را منحرف مکن و
هَدَیْتَنى وَهَبْ لى مِنْ لَدُنْکَ رَحْمَةً اِنَّکَ اَنْتَ الْوَهّابُ وَ اَجِرْنى مِنَ
از نزد خویش رحمتى به من ببخش که همانا تو بخشایشگرى و از
النّارِ بِرَحْمَتِکَ اَللّهُمَّ امْدُدْ لى فى عُمْرى وَ اَوْسِعْ عَلَىَّ فى رِزْقى
آتش دوزخ به رحمت خویش پناهم ده خدایا عمرم را دراز کن و در روزیم فراخى ده و رحمتت را بر من
وَ انْشُرْ عَلَىَّ رَحْمَتَکَ وَ اِنْ کُنْتُ عِنْدَکَ فى اُمِّ الْکِتابِ شَقِیّاً
بگستران و اگر من در کتاب (و دفتر) اصلى (لوح ) پیش تو تیره بخت و شقى هستم
فَاْجَعْلنى سَعیداً فَاِنَّکَ تَمْحُو ما تَشاَّءُ وَ تُثْبِتُ وَ عِنْدَکَ اُمُّ الْکِتابِ
پس مرا خوشبخت گردان که البته تو هر چه را خواهى محو کنى و هر چه را خواهى اثبات و کتاب اصلى نزد تو است
شیخ ابن فهد در عُدَّة الدّاعى از حضرت امام رضا علیه السلام نقل کرده که هر که بگوید در عقب نماز صبح این کلام را حاجتى طلب نکند مگر آنکه آسان شود براى او و کفایت کند حقّ تعالى آنچه را که مهمّ او است :
بِسْمِ اللّهِ وَ صَلَّى اللّهُ عَلى مُحَمَّدٍ وآلِهِ وَ اُفَوِّضُ
به نام خدا و درود خدا بر محمد و آلش باد و واگذارم
اَمْرى اِلَى اللّهِ اِنَّ اللّهَ بَصیرٌ بِالْعِبادِ فَوَقاهُ اللّهُ سَیِّئاتِ ما مَکَرُوا لا
کارم را به خدا که براستى خدا به کار بندگان بینا است ((پس خدا از نیرنگهاى بد نگاهش داشت ))
اِلهَ إلاّ اَنْتَ سُبْحانَکَ اِنّى کُنْتُ مِنَ الظّالِمینَ فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَ نَجَّیْناهُ
معبودى جز تو نیست ((منزهى تو که من از ستمکارانم پس ما دعایش مستجاب کردیم و از
مِنَ الْغَمِّ وَ کَذلِکَ نُنْجِى الْمُؤْمِنینَ حَسْبُنَا اللّهُ وَ نِعْمَ الْوَکیلُ فَاْنَقَلَبُوا
غم و اندوه نجاتش دادیم این چنین مؤ منان را نجات دهیم )) ((خدا ما را بس است و چه نیکو وکیلى است پس با
بِنِعْمَةٍ مِنَ اللّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ یَمْسَسْهُمْ سُوءٌ ما شاَّءَ اللّهُ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ
نعمت خدا و فزونى که دیگر بدى به آنها نرسید بازگشتند)) آنچه خدا خواهد، نیست جنبش و نه نیرویى
اِلاّ بِالله ما شاَّءَ اللّهُ لا ما شاَّءَ النّاسُ ما شاَّءَ اللّهُ وَ اِنْ کَرِهَ النّاسُ
مگر بوسیله خدا آنچه خدا خواهد مى شود نه آنچه مردم خواهند آنچه خدا خواهد مى شود اگر چه مردم
حَسْبِىَ الرَّبُّ مِنَ الْمَرْبُوبینَ حَسْبِىَ الْخالِقُ مِنَ الْمَخْلُوقینَ حَسْبِىَ
ناخوش دارند بس است مرا پروردگار از (بندگان ) پروریده شده ، بس است مرا آفریدگار از آفریدگان بس است
الرّازِقُ مِنَ الْمَرْزُوقینَ حَسْبِىَ اللّهُ رَبُّ الْعالَمینَ حَسْبى مَنْ هُوَ
مرا روزى ده از روزى خوران بس است مرا خدا پروردگار جهانیان بس است مرا آنکه او
حَسْبى حَسْبى مَنْ لَمْ یَزَلْ حَسْبى حَسْبى مَنْ کانَ مُذْ کُنْتُ لَمْ یَزَلْ
بس است مرا، بس است مرا آنکه همیشه مرا بس است بس است مرا آنکه از وقتى بودم همیشه بسم بوده
حَسْبى حَسْبِىَ اللّهُ لا اِلهَ اِلاّ هُوَ عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ وَ هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظیمِ
بس است مرا خدا معبودى جز او نیست بر او توکل کنم و او است پروردگار عرش با عظمت
از امام صادق(ع) روایت کرده که براى دنیا و آخرت و رفع درد چشم این دعا را بعد از نماز صبح و مغرب بخوانند :
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
خدایا از تو مى خواهم به آن حقى که محمد و آلش
عَلَیْکَ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اجْعَلِ النُّورَ فى بَصَرى وَ
بر تو دارند که درود فرستى بر محمد و آلش و قرار ده روشنایى در دیده ام و
الْبَصیرَةَ فى دینى وَ الْیَقینَ فى قَلْبى وَ الاِْخْلاصَ فى عَمَلى وَ
بینایى در دینم و یقین در دلم و اخلاص در عملم و
السَّلامَةَ فى نَفْسى وَ السَّعَةَ فى رِزْقى وَ الشُّکْرَ لَکَ اَبَداً ما اَبْقَیْتَنى
سلامتى در جانم و فراخى در روزیم و همیشه تا زنده ام دارى سپاسگذارت باشم
در لَیْلَةُ الْمَبیت و در تهذیب روایت شده که هر که بعد از نماز صبح ده مرتبه بگوید :
سُبْحانَ اللّهِ الْعَظِیمِ وَ بِحَمْدِهِ وَلا حَوْلَ وَ لا قُوَةَ
اِلاّ بِاللّهِ الْعَلِىِ الْعَظیمِ
حقّ تعالى او را عافیت دهد از کورى و دیوانگى و جُذام و فقر و خانه بر سر فرود آمدن یا خرافت در هنگام پیرى و شیخ کلینى از حضرت صادق علیه السلام روایت کرده که هر که بعد از نماز صبح و نماز مغرب بگوید هفت مرتبه :
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرّحَیمِ لا حَوْلَ وَ لا قُوَةَ اِلاّ بِاللّهِ الْعَلِىِ الْعَظِیمِ
حقّ تعالى دفع کند از او هفتاد نوع از انواع بلا که آسانتر آنها باد و پیسى و دیوانگى باشد و اگر شقى باشد محو شود از اشقیاء و نوشته شود از سُعداء
اَللّهُمَّ صَلِّ علَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اهْدِنى لِمَا اخْتُلِفَ فیهِ مِنَ
خدایا درود فرست بر محمد و آلش و مرا در آن حقى که مورد اختلاف است
الْحَقِّ بِاِذْنِکَ اِنَّکَ تَهْدى مَنْ تَشاَّءُ اِلى صِراطٍ مُسْتَقیمٍ و مى گوئى ده مرتبه :
به مشیت و اذن خودت راهنمایى فرما که تو هر که را بخواهى به راه راست هدایت کنى
اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ الاَْوْصِیاَّءِ الرّاضینَ
خدایا درود فرست بر محمد و بر آلش همان اوصیاء خوشنود
المَرْضِیّینَ بِاَفْضَلِ صَلَواتِکَ وَ بارِکْ عَلَیْهِمْ بِاَفْضَلِ بَرَکاتِکَ
پسندیده به نیکوترین درودهایت و برکت فرست بر آنها به بهترین برکاتت
وَالسَّلامُ عَلَیْهِمْ وَ عَلى اَرْواحِهِمْ وَاَجْسادِهِمْ وَ رَحْمَةُ اللّهِ وَ بَرَکاتُهُ و
و سلام بر ایشان و ارواح و اجسادشان و رحمت خدا و برکاتش
این صلوات در عصرهاى جمعه نیز وارد شده با فضیلت بسیار و بگو نیز :
اَللّهُمَّ اَحْیِنى عَلى ما اَحْیَیْتَ عَلَیْهِ عَلِىَّ بْنَ اَبى طالِبٍ وَاَمِتْنى عَلى ما ماتَ عَلَیْهِ
خدایا مرا زنده دار بر آنچه على بن ابیطالب را بر آن زنده داشتى و بمیران بر آنچه
عَلِىُّ بْنُ اَبى طالِبٍ عَلَیْهِ السَّلام و بگو صد مرتبه اَسْتَغْفِرُ اللّهَ وَاَتُوبُ اِلَیْهِ
على بن ابیطالب بر آن درگذشت * * * * * * * از خدا آمرزش خواهم و به سویش توبه کنم
و صد مرتبه اَسْئَلُ اللّهَ الْعافِیَةَ و صد مرتبه اَسْتَجیرُ بِاللّهِ مِنَ النّارِ و صد مرتبه
* * * * مى طلبم از خدا تندرستى * * * * پناه مى برم به خدا از آتش * * * *
وَاَسْئَلُهُ الْجَنَّةَ و صد مرتبه اَسْئَلُ اللّهَ الْحُورَ الْعینَ و صد مرتبه لا اِلهَ اِلا اللّهُ
و از او بهشت مسئلت دارم * * * * از خدا حورالعین مى خواهم * * * * معبودى نیست جز خدایى
الْمَلِکُ الْحَقُّ الْمُبینُ و صد مرتبه توحید و صد مرتبه صَلَّى اللّهُ عَلى مُحَمَّدٍ وَ
که سلطان حق و آشکار است * * * * * * * * * * * * * * * * * * درود خدا بر محمد و
آلِ مُحَمَّدٍ و صد مرتبه سُبْحانَ اللّهِ وَ الْحَمْدُ لِلّهِ وَ لا اِلهَ اِلا اللّهُ وَ اَللّهُ اَکْبَرُ
آلش باد * * * * منزه است خدا و ستایش خاص خدا است و معبودى جز خدا نیست و خدا بزرگتر است
وَ لا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاّ بِاللّهِ الْعَلِىِّ الْعَظیمِ و صد مرتبه ما شآءَ اللّهُ کانَ وَ لا
و جنبش و نیرویى مگر به خداى والاى بزرگ نیست * * * * آنچه خدا خواهد شود و نیست
حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلاّ بِاللّهِ الْعَلِىِّ الْعَظیمِ پس بگو اَصْبَحْتُ اَللّهُمَّ مُعْتَصِماً
جنبش و نه نیرویى جز به خداى والاى بزرگ * * * * صبح کردم خدایا در حالى که پناه
بِذِمامِکَ الْمَنیعِ الَّذى لا یُطاوَلُ وَ لا یُحاوَلُ مِنْ شَرِّ کُلِّ غاشِمٍ وَ
آوردم به جوار (مقام ) منیع تو که دستى بدان نرسد و مورد تجاوز واقع نگردد از شر هر ستمگر و
طارِقٍ مِنْ ساَّئِرِ مَنْ خَلَقْتَ وَ ما خَلَقْتَ مِنْ خَلْقِکَ الصّامِتِ وَ
هر راهزنى از تمام کسانى که آفریده اى و چیزهاى دیگرى که خلق کرده اى چه (آنها که ) خموش (اند) و
النّاطِقِ فى جُنَّةٍ مِنْ کُلِّ مَخُوفٍ بِلِباسٍ سابِغَةٍ وَِلاَّءِ اَهْلِ بَیْتِ نَبِیِّکَ
چه گویا (خود را) در سپرى از هر چیز ترسناکى (نهادم ) با لباسى بافته از دوستى خاندان پیمبرت
مُحْتَجِباً مِنْ کُلِّ قاصِدٍ لى اِلى اَذِیَّةٍ بِجِدارٍ حَصینٍ الاِْخْلاصِ فِى
و خود را بپوشانم از هر که قصد آزارم کند به سنگر محکم اخلاص با
الاِْعْتِرافِ بِحَقِّهِمْ وَ الَّتمَسُّکِ بَحَبْلِهِمْ مُوقِناً اَنَّ الْحَقَّ لَهُمْ وَمَعَهُمْ وَ
اعتراف به حق آن بزرگواران و تمسک به رشته دوستى ایشان در حالیکه یقین دارم که حق مخصوص آنها و نزد آنها و
فیهِمْ وَ بِهِمْ اُوالى مَنْ والَوْا وَ اُجانِبُ مَنْ جانَبُوا فَاَعِذْنى اَللّهُمَّ
در پیش آنها و به وسیله آنها است دوست دارم هر که را دوست دارند و دورى جویم از هر که دورى جویند
بِهِمْ مِنْ شَرِّ کُلِّ ما اَتَّقیهِ یا عَظیمُ حَجَزْتُ الاْعادِىَ عَنّى بِبَدیعِ
پس خدایا به حق ایشان مرا از شر هر چه مى ترسم پناه ده اى خداى بزرگ ، من دشمنان را بوسیله خداى پدید آورنده
السَّمواتِ وَالاْرْضِ اِنّا جَعَلْنا مِنْ بَیْنِ اَیْدیهِمِ سَدّاً وَ مِنْ خَلْفِهِمْ
آسمانها و زمین از خود دور ساختم ، همانا پیش رویشان سدى نهادیم و پشت سرشان نیز سدى ،
سَدّاً فَاَغْشَیْناهُمْ فَهُمْ لا یُبْصِرُونَ
و پرده بر آنها افکندیم که نمى بینند
اَللّهُمَّ اِنَّهُ لَیْسَ لى عِلْمٌ بِمَوْضِعِ رِزْقى وَ اِنَّما اَطْلُبُهُ بِخَطَراتٍ
خدایا براستى من جاى رزق و روزى خود را ندانم بلکه روى خیالهایى که در دلم
تَخْطُرُ عَلى قَلْبى فَاَجُولُ فى طَلَبِهِ الْبُلْدانَ فَاَنَا فیما اَنَا طالِبٌ
خطور مى کند آن را مى جویم و به همین جهت بدنبال آن در شهرها مى گردم و از این رو من در طلب
کَالْحَیْرانِ لا اَدْرى اَفى سَهْلٍ هَوُ اَمْ فى جَبَلٍ اَمْ فى اَرْضٍ اَمْ فى
روزى چون شخص سرگردانى هستم که نمى دانم آیا در دشت است یا در کوه ، در زمین است یا در
سَماَّءٍ اَمْ فى بَرٍّاَمْ فى بَحْرٍ وَ عَلى یَدَىْ مَنْ وَ مِنْ قِبَلِ مَنْ وَ قَدْ
آسمان در خشکى است یا در دریا و به دست کى است و از جانب چه شخصى است ، آنچه مسلم است
عَلِمْتُ اَنَّ عِلْمَهُ عِنْدَکَ وَ اَسْبابَهُ بِیَدِکَ وَ اَنْتَ الَّذى تَقْسِمُهُ بِلُطْفِکَ وَ
دانسته ام که علمش پیش تو است و اسبابش به دست تو است و تویى که آن را به لطف خود قسمت کنى و
تُسَبِّبُهُ بِرَحْمَتِکَ اَللّهُمَّ فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَاجْعَلْ یا رَبِّ
به رحمتت وسیله اش را فراهم سازى خدایا پس بر محمد و آلش درود فرست و روزیت را اى پروردگار
رِزْقَکَ لى واسِعاً وَ مَطْلَبَهُ سَهْلاً وَ مَاْخَذَهُ قَریباً وَ لا تُعَنِّنى بِطَلَبِ
(مهربان ) بر من فراخ گردان و راه درآوردنش را آسان و جاى دریافتش رانزدیک کن و مرا در طلب
مالَمْ تُقَدِّرْ لى فیهِ رِزْقاً فَاِنَّکَ غَنِىُّ عَنْ عَذابى وَ اَنَا فَقیرٌ اِلى
آنچه مقدرم نکرده اى به زحمت مینداز زیرا تو از به زحمت انداختن من بى نیازى و من نیازمند
رَحْمَتِکَ فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ جُدْ عَلى عَبْدِکَ بِفَضْلِکَ اِنَّکَ ذُو فَضْلٍ عَظیمٍ
رحمت توام پس درود فرست بر محمد و آلش و کرم کن بر بنده خود به فضل که تو داراى فضل بزرگى هستى
مؤلف گوید که این دعا از ادعیه طلب رزق است ، و مستحبّ است نیز درتعقیب عشاء هفت مرتبه سوره اِنّا اَنْزَلْناهُ بخواند و آنکه در نماز وتیره و آن دو رکعت نافله نشسته است بعد از نماز عشاء صد آیه از قرآن بخوانند و مستحب است عوض صد آیه سوره اِذا وَقَعَتِ الْواقِعَةُ در یک رکعت و سوره قُلْ هُوَ اللّهُ اَحَدٌ در رکعت دیگر بخوانند.