در ذکر بعض آیات و دعاهاى نافعه مختصره که انتخاب کردم از کتب معتبره اوّل سیّد اَجَل سیّد علیخان شیرازى رِضْوانُ اللّهِ عَلَیْهِ در کتاب کلم طیّب نقل فرموده که اسم اعظم خدایتعالى آنست که افتتاح او اللّه و اختتام او هُوَ است و حروفش نقطه ندارد وَلا یَتَغَیَّرُ قَرائَتُهُ اُعْرِبَ اَمْ لَمْ یُعْرَبْ واین در قرآن مجید در پنج آیه مبارکه از پنج سوره است بقره و آل عمران و نساء و طه و تغابن شیخ مغربى گفته هر که این پنج آیه مبارکه را وِرد خود قرار دهد و هر روز یازده مرتبه بخواند هر آینه آسان شود براى او هر مهمّى از کُلّى و جُزئى بزودى انشاءالله تعالى
آن پنج آیه این است:
(1) اَللّهُ لا اِلهَ إ لاّ هُوَ الْحَىُّ القَیُّومُ تا آخر آیة الکرسى
* * * * * * * * * * * * * (1) خدایى که نیست معبودى جز او زنده و پاینده * * * * * * * * * * *
(2) اَللّهُ لا اِلهَ إ لاّ هُوَ الحَىُّ القَیُّومُ نَزَّلَ عَلَیْکَ الْکِتَابَ بِالْحَقِّ
(2) خدایى که نیست معبودى جز او زنده و پاینده که کتاب را به حق بر تو
مُصَدِّقاً لِما بَیْنَ یَدَیْهِ واَنْزَلَ التَّوْریةَ وَالاِْنْجیلَمِنْقَبْلُ هُدىً لِلنّاسِ
نازل فرمود و کتابهاى پیشین را تصدیق کند و از پیش تورات و انجیل رانازل کرده که هدایتى است براى مردم
وَاَنْزَلَ الْفُرْقانَ (3) اَللّهُ لا اِلهَ إ لاّ هُوَ لَیَجْمَعَنَّکُمْ اِلى یَوْمِ الْقِیمَةِ
و فرقان را نیز نازل فرمود (3) خدایى که نیست معبودى جز او و قطعا شما را در روز قیامت گردآورد
لارَیْبَ فیهِ وَمَنْ اَصْدَقُ مِنَ اللّهِ حَدیثاً (4) اَللّهُ لا اِلهَ إ لاّ هُوَ لَهُ
که شکى در آن نیست و کیست که در گفتار از خدا راستگوتر باشد (4) خدایى که نیست معبودى جز او
الاْسْماَّءُالْحُسْنى (5) اَللّهُ لا اِلهَ إ لاّ هُوَ وَعَلَى اللّهِ فَلْیَتَوَکَّلِالْمُؤْمِنُونَ
و همه نامهاى نیک از آن اوست (5) خدایى که معبودى جز او نیست و بر خدا باید توکل کنند مؤ منان
از دعاهاى بسیار معتبره است و ما بین نسخ آن اختلاف است و ما آنرا از مصباح شیخ نقل مى کنیم و مستحبّ است خواندن آن درهرصبح و شام وافضل اوقات آن بعد از عصر جمعه است.
به نام خداى بخشاینده مهربان
سُبْحانَ اللّهِ وَالْحَمْدُ لِلّهِ وَ لا اِلهَ اِلا اللّهُ وَ اللّهُ اَکبَرُ وَ لا حَوْلَ ولا قُوَّةَ إلاّ
منزه است خدا وستایش خاص خدا است ومعبودى جزخدا نیست وخدا بزرگتر ازتوصیف است وهیچ جنبش ونیرویى نیست جز
بِاللّهِ الْعَلِىِّ الْعَظِیمِ سُبْحانَ اللّهِ آناءَ اللَّیْلِ وَ اَطْرافَ النَّهارِ سُبْحانَ اللّهِ
بوسیله خداى والاى بزرگ تنزیه خداى را در تمام ساعات شب و اوقات روز تنزیه خدایرا
بِالْغُدُوِّ وَالآصالِ سُبْحانَ اللّهِ بِالْعَشِىِّ وَالاِْبکارِ سُبْحانَ اللّهِ حینَ
در بامداد و شامگاهان تنزیه خداى را در شب و صبح تنزیه خداى را چون
تُمْسُونَ وَحینَ تُصْبِحُونَ وَ لَهُ الْحَمْدُ فِى السَّمواتِ وَالاْرْضِ
شب کنید و چون به بامدادان درآیید و خاص او است ستایش در آسمانها و زمین
وَ عَشِیّاً وَ حینَ تُظْهِرُونَ یُخْرِجُ الْحَىَّ مِنَ الْمَیِّتِ وَ یُخْرِجُ الْمَیِّتَ مِنَ
و شبانگاه و هنگام ظهر، بیرون آورد زنده را از مرده و برون آرد مرده را از
الْحَىِّ وَ یُحْیىِ الاْرْضِ بَعْدَ مَوْتِها وَ کَذلِکَ تُخْرَجُونَ سُبْحانَ رَبِّکَ
زنده و زنده گرداند زمین را پس از مردنش و شما هم این چنین (در رستاخیز) بیرون آورده شوید منزه است پروردگار تو
رَبِّ الْعِزَّةِ عَمّا یَصِفُونَ وَ سَلامٌ عَلَى المُرْسَلینَ وَالْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ
پروردگار عزت از آنچه وصف کنند و درود بر پیامبران و ستایش خاص خدا پروردگار
الْعالَمِینَ سُبْحانَ ذِى المُلْکِ وَالْمَلَکُوتِ سُبْحانَ ذِى الْعِزَّةِ
جهانیان است منزه است خداى صاحب ملک و ملکوت منزه است خداى صاحب عزت و
وَالْجَبَرُوتِ سُبْحَانَ ذِى الْکِبْرِیاَّءِ وَالْعَظَمَةِ الْمَلِکِ الْحَقِّ الْمُهَیْمِنِ [الْمُبینِ]
جبروت منزه است خداى صاحب بزرگى و عظمت آن پادشاه برحق و نگهبان
الْقُدُّوسِ سُبْحانَ اللّهِ الْمَلِکِ الْحَىِّ الَّذِى لا یَمُوتُ سُبْحانَ اللّهِ الْمَلِکِ
و پاکیزه از هر عیب منزه است خداى فرمانرواى زنده اى که نمیرد منزه است خداى فرمانرواى
الْحَىِّ الْقُدُّوسِ سُبْحانَ الْقاَّئِمِ الْدّآئِمِ سُبْحانَ الْدّآئِمِ القاَّئِمِ سُبحَانَ
زنده پاکیزه از هر عیب منزه است خداى پاینده جاویدان منزه است خداى جاویدان پاینده منزه است
رَبِّىَ الْعَظیِمِ سُبْحانَ رَبِّىَ الاْعْلى سُبْحانَ الْحَىِّ القَیُّومِ سُبْحانَ
پروردگار بزرگ من منزه است پروردگار برترم منزه است خداى زنده پاینده منزه است
الْعَلِىِّ الاْعْلى سُبْحانَهُ وَ تَعالى سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّنا وَ رَبُّ الْمَلاَّئِکَةِ
خداى والا و برتر منزه است او و برتر است بسیار منزه و پاکیزه است پروردگار ما و پروردگار فرشتگان
وَالرُّوحِ سُبْحانَ الدّآئِمِ غَیْرِ الْغافِلِ سُبْحانَ الْعالِمِ بِغَیْرِ تَعْلِیمٍ
و جبرئیل منزه است خداى جاویدانى که غافل نیست منزه است داناى ناآموخته
سُبْحانَ خالِقِ ما یُرى و مَا لایُرى سُبْحانَ الَّذى یُدْرِکُ الاْبْصارَ وَ لا
منزه است آفریدگار دیدنیها و نادیدنیها منزه است خدایى که دیده ها را درک کند ولى
تُدْرِکُهُ الاْبْصارُ وَ هُوَ اللَّطیفُ الْخَبِیرُ اَللّهُمَّ إنّى اَصْبَحْتُ مِنْکَ فى
دیده ها درکش نکنند و او است دقیق و کاردان خدایا من از لطف تو صبح کردم در
نِعْمَةٍ وَ خَیْرٍ وَ بَرَکَةٍ وَ عافِیَةٍ فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اَتْمِمْ عَلَىَّ
میان نعمت و خیر و برکت و تندرستى پس درود فرست بر محمد و آلش و تمام کن بر من
نِعْمَتَکَ وَ خَیْرَکَ وَ بَرَکاتِکَ وَعافِیَتِکَ بِنَجاةٍ مِنَ الْنّارِ وَارْزُقْنِى
نعمت و خیر و برکات و عافیتت را به رهایى از آتش و روزیم کن
شُکْرَکَ وَ عافِیَتَکَ وَ فَضْلَکَ وَ کَرامَتَکَ اَبَداً ما اَبْقَیْتَنِى اَللّهُمَّ بِنُورِکَ
سپاسگزارى و عافیت و فضل و بزرگواریت را همیشه تا زنده ام دارى خدایا به نور تو
اهْتَدَیْتُ وَ بِفَضْلِکَ اسْتَغْنَیْتُ وَ بِنِعْمَتِکَ اَصْبَحْتُ وَ اَمْسَیْتُ اَللّهُمَّ
راه یافتم و به فضل تو بى نیازى جستم و به نعمت تو روز و شبم را گذراندم خدایا
اِنّى اُشْهِدُکَ وَ کَفى بِکَ شَهِیدا وَاُشْهِدُ مَلاَّئِکَتَکَ و اَنْبِی اَّئَکَ وَ رُسُلَکَ
من تو را گواه مى گیرم و گواهى تو بس است و گواه گیرم فرشتگان و پیمبران و رسولانت را
وَ حَمَلَةَ عَرْشِکَ وَ سُکّانَ سَماواتِکَ وَ اَرْضِکَ وَ جَمیعَ خَلْقِکَ بِاَنَّکَ
و حاملان عرشت را و ساکنان آسمانها و زمینت و همه خلق تو را که تویى
اَنْتَ اللّهُ لا اِلهَ إلاّ اَنْتَ وَحْدَکَ لا شَرِیکَ لَکَ و اَنَّ مُحَمَّدا صَلَّى اللّهُ
خدایى که معبودى جز تو نیست یگانه اى که شریک ندارى و اینکه محمد صلى الله
عَلَیْهِ وَ آلِهِ عَبْدُکَ وَ رَسُولُکَ وَ اَنَّکَ عَلى کُلِّشَىءٍ قَدِیرٌ تُحْیى
علیه و آله بنده و رسول تو است و به اینکه تو بر هر چیز توانایى زنده مى کنى
وَ تُمیتُ وَ تُمیتُ وَ تُحْیى وَ اَشْهَدُ اَنَّ الْجَنَّةَ حَقُّ وَ اَنَّ الْنّارَ حَقُّ وَ
و مى میرانى و مى میرانى و زنده مى کنى و گواهى دهم که بهشت حق است و آتش دوزخ حق است و
النُّشُورَ حَقُّ وَالْسَّاعَةَ آتِیَةٌ لا رَیْبَ فیهَا وَ اَنَّ اللّهَ یَبْعَثُ مَنْ فِى
روز رستاخیز حق است و قیامت مسلما خواهد آمد و شکى در آن نیست و حتما خداوند کسانى را که در
القُبُورِ وَ اَشْهَدُ اَنَّ عَلِىَّ بْنَ اَبیطالِبٍ اَمیرُ الْمُؤْمِنینَ حَقّا حَقّا وَ اَنَّ
گورها خفته اند برمى انگیزد و گواهى دهم که على بن ابیطالب برحق امیرمؤ منان است و البته برحق است و براستى
الاْئِمَّةَ مِنْ وُلْدِهِ هُمُ الاْئمَّةُ الهُداةُ الْمَهْدِیُّونَ غَیْرُ الضّآلّینَ وَ لاَ
پیشوایان از فرزندان او آنهایند امامان راهنماى راه یافته که نه گمراهند و نه
الُمُضِلِّینَ وَ اَنَّهُمْ اَوْلِیاَّئُکَ الْمُصْطَفَوْنَ وَ حِزْبُکَ الْغالِبُونَ وَ صِفْوَتُکَ
گمراه شده و (گواهى دهم که ) آنهایند دوستان برگزیده ات و حزب پیروزت و انتخاب شدگان
وَ خِیَرَتُکَ مِنْ خَلْقِکَ وَ نُجَباَّئُکَ الَّذِینَ انْتَجَبْتَهُمْ لِدینِکَ
و بهترین خلق تو و برگزیدگانى که آنان را براى دین خود برگزیدى
وَاخْتَصَصْتَهُمْ مِنْ خَلْقِکَ واصْطَفْیَتَهُمْ عَلى عِبادِکَ وَ جَعَلْتَهُمْ حُجَّةً
و از میان خلق خود مخصوصشان ساختى و بر بندگانت برگزیدى و آنها را بر جهانیان حجت
عَلَى العالَمینَ صَلَواتُکَ عَلَیْهِمْ والسَّلامُ وَ رَحْمةُ اللّهِ وَ بَرَکاتُهُ
قرار دادى درودهاى تو بر ایشان و سلام و رحمت خدا و برکاتش بر آنها باد
اَللّهُمَّ اکْتُبْ لى هذِهِ الشَّهادَهَ عِنْدَکَ حَتّى تُلِقِّنَنیها یَوْمَ الْقِیمَةِ
خدایا بنویس برایم این گواهى را نزد خود تا اینکه در روز قیامت آن را بر زبانم جارى کنى
وَ اَنْتَ عَنّى راضٍ اِنَّکَ عَلى ما تَشاَّءُ قَدیرٌ اَللّهُمَّ لَکَ الْحَمدُ حَمْدا
در حالى که تو از من خوشنود باشى زیرا تو بر هرچه بخواهى توانایى خدایا ستایش خاص تو است ستایشى
یَصْعَدُ اَوَّلُهُ وَ لا یَنْفَدُ آخِرُهُ اَللّهُمَّ لَکَ الْحَمدُ حَمْدا تَضَعُ لَکَ السَّماَّءُ
که آغازش بالا رود و انجامش پایان نداشته باشد خدایا ستایش خاص تو است ستایشى که آسمان براى تو
کَنَفَیْها وَ تُسَبِّحُ لَکَ الاْرْضُ وَ مَنْ عَلَیْها اَللّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً
دو بال خویش فرو نهد و زمین و آنچه بر آن است زبان به تسبیحت گشاید خدایا خاص تو است ستایش ، ستایشى
سَرْمَداً اَبَداً لاَ انْقِطاعَ لَهُ وَ لا نَفادَ وَ لَکَ یَنْبَغى وَ اِلَیْکَ یَنْتَهى فِىَّ
دائمى و همیشگى و بى پایان و زوال ناپذیر و ستایشى که سزاوار تو باشد و بسوى تو منتهى گردد و در دل من
وَ عَلَىَّ وَلَدَىَّ وَ مَعى وَ قَبْلى وَ بَعْدى وَ اَمامِى وَ فَوْقى وَ تَحْتى
و بر تن من و در پیش من و با من و پیش از من و پس از من و پیش رو و بالاى سرم و زیر پایم
وَ اِذا مِتُّ وَ بَقیتُ فَرْداً وَحیدا ثُمَّ فَنیتُ وَ لَکَ الْحَمْدُ اِذا نُشِرْتُ
و چون مُردم و تک و تنها ماندم و سپس فانى شدم و در هر حال ستایشت کنم و خاص تو است ستایش هنگامى که دوباره
وَ بُعِثْتُ یا مَوْلاىَ اَللّهُمَّ وَ لَکَ الْحَمْدُ وَ لَکَ الشُّکْرُ بِجَمیعِ مَحامِدِکَ
زنده و برانگیخته شوم اى مولاى من خدایا و از آن تو است ستایش و براى تو است سپاسگزارى به تمام انواع حمد و ستایشت
کُلِّها عَلى جَمیعِ نَعْماَّئِکَ کُلِّها حَتّى یَنْتَهِىَ الْحَمْدُ اِلى ما تُحِبُّ رَبَّنا
همگى ، بر تمام نعمتهایت همگى تا برسد ستایش بدانجا که تو دوست دارى پروردگارا،
وَ تَرْضى اَللّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ عَلى کُلِّ اَکْلَةٍ وَ شَربَةٍ وَ بَطْشَةٍ وَ قَبْضَةٍ
و خوشنود گردى ، خدایا مخصوص تو است ستایش بر هر لقمه و هر جرعه و هر حمله کردن و هر بستن
وَ بَسْطَةٍ وَ فى کُلِّ مَوْضِعِ شَعْرَةٍ اَللّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْدا خالِداً مَعَ
و گشودنى و بر هر جاى مویى خدایا ستایش از آن تو است ستایشى جاویدان به جاویدانى ذاتت و خاص تواست ستایش ستایشى که
خُلُودِکَ و لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً لا مُنْتَهى لَهُ دُونَ عِلْمِکَ وَ لَکَ الْحَمْدُ
در نزد علم تو انتهایى برایش نباشد و ستایش از آن تو است
حَمْدا لا اَمَدَ لَهُ دُونَ مَشِیَّتِکَ وَ لَکَ الْحَمْدُ حَمْدا لا اَجْرَ لِقآئِلِهِ اِلاّ
ستایشى که پیش مشیت تو پایانى ندارد و از آن تو است حمد، حمدى که براى گوینده اش جز
رِضاکَ وَ لَکَ الْحَمْدُ عَلى حِلْمِکَ بَعْدَ عِلْمِکَ وَ لَکَ الْحَمْدُ عَلى عَفِْوکَ
رضاى تو پاداش نباشد و خاص تو است ستایش بر بردباریت از پس علم و دانشت و براى تو است ستایش بر گذشتت از
بَعْدَ قُدرَتِکَ وَ لَکَ الْحَمْدُ باعِثَ الْحَمْدِ وَ لَکَ الْحَمْدُ وارِثَ الْحَمْدِ
پس قدرت و تواناییت و براى تو است حمد که باعث حمدى و براى تو است ستایش که وارث آنى و براى تو است حمد
و لَکَ الْحَمْدُ بَدیعَ الْحَمْدِ وَ لَکَ الْحَمْدُ مُنْتَهَى الْحَمْدِ وَ لَکَ الحَمْدُ مُبتَدِعَ
که پدیده آورنده حمدى و براى تو است حمد که انتهاى آنى و براى تو است حمد که خود سازنده حمدى
الْحَمْدِ وَ لَکَ الْحَمْدُ مُشْتَرِىَ الْحَمْدِ وَ لَکَ الْحَمْدُ وَ لِىَّ الْحَمْدِ وَ لَکَ
و براى تو است ستایش که خریدار آنى و براى تو است حمد که سرپرست آنى و براى تواست
الْحَمْدُ قَدیمَ الْحَمْدِ وَ لَکَ الْحَمْدُ صادِقَ الْوَعْدِ وَ فِىَّ الْعَهْدِ عَزیزَ
ستایش اى دیرینه ستایش و خاص تو است حمد اى که وعده ات راست و به پیمانت وفادارى
الجُنْدِ قاَّئِمَ الْمَجْدِ وَ لَکَ الْحَمْدُ رَفیعَ الدَّرَجاتِ مُجیبَ الدَّعَواتِ
لشکرت پیروزمند و مجد و عظمتت استوار است و ستایش خاص تو است اى والا درجات و پاسخ دهنده دعاها
مُنزِلَ الاْیاتِ مِنْ فَوْقِ سَبْعِ سَمواتٍ عَظیمَ الْبَرَکاتِ مُخْرِجَ النُّورِ
و فرو فرستنده آیات از بالاى هفت آسمان ، و اى خداى بزرگ برکات و برون آرنده نور
مِنَ الظُّلُماتِ ومُخْرِجَ مَنْ فِى الظُّلُماتِ اِلىَ النُّورِ مُبَدِّلَ السَّیِّئاتِ
از ظلمات (وتاریکیها) و برون آرنده مبتلایان به تاریکیها را به روشنى و نور و اى تبدیل کننده بدیها
حَسَناتٍ وَ جاعِلَ الْحَسَناتِ دَرَجاتٍ اَللّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ غافِرَ الذَّنْبِ
به خوبیها و قراردهنده خوبیها را درجه خدایا حمد مخصوص تو است که آمرزنده گناه
وَ قابِلَ التَّوْبِ شَدیدِ الْعِقابِ ذَاالطَّوْلِ لا اِلهَ الاّ اَنْتَ اِلَیْکَ الْمَصیرُ
و توبه پذیر و سخت کیفر و صاحب بخشش و احسانى معبودى نیست جز تو و بسوى تو است بازگشت
اَللّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ فِى الَّلیْلِ اِذا یَغْشى وَ لَکَ الْحَمْدُ فِى النَّهارِ اِذا
خدایا از آن تو است ستایش در شب هنگامى که سیاهیش فرا گیرد و براى تو است ستایش در روز هنگامى که
تَجَلّى وَ لَکَ الْحَمْدُ فِى الاْخِرَةِ وَ الاُْولى وَ لَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ کُلِّ نَجْمٍ
روشن گردد و براى تو است ستایش در انجام و آغاز و براى تو است ستایش به عدد هر ستاره
وَ مَلَکٍ فِى السَّماَّءِ وَ لَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ الثَّرى وَالْحَصى وَالنَّوى وَلَکَ
و فرشته اى که در آسمان است و براى تو است حمد به عدد خاک و سنگ ریزه و هسته ها و براى تو است
الْحَمْدُ عَدَدَ ما فى جَوِّ السَّماَّءِ وَ لَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ ما فى جَوْفِ
ستایش به شماره آنچه در میان آسمان است و براى تو است ستایش به عدد آنچه در دل
الاَرْضِ وَ لَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ اَوْزانِ مِیاهِ الْبِحارِ وَ لَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ
زمین است و براى تو است ستایش به عدد وزن آب دریاها و براى تو است حمد به شماره
اَوْراقِ الاْشْجارِ وَ لَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ ما عَلى وَجْهِ الاْرْضِ وَ لَکَ
برگ درختان و براى تو است ستایش به شماره آنچه در روى زمین است و براى تو است
اَلْحَمْدُ عَدَدَ ما اَحْصى کِتابُکَ وَ لَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ ما اَحاطَ بِهِ عِلْمُکَ
ستایش به شماره آنچه کتاب تو آن را برشمرده و براى تو است حمد به عدد آنچه علم و دانشت بدان احاطه دارد
وَ لَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ الاِْنْسِ وَالْجِنِّ وَالْهَوامِّ وَالطَّیْرِ وَالْبَهاَّئِمِ والسِّباعِ
و براى تو است ستایش به عدد انس و جن و خزندگان و پرندگان و چرندگان و درندگان
حَمْداً کَثیرا طَیِّباً مُبارکاً فِیهِ کَما تُحِبُّ رَبَّنا وَ تَرْضى وَ کَما یَنْبَغى
ستایشى بسیار و پاکیزه و بابرکت چنانچه دلخواه تو است اى پروردگار و چنانچه بپسندى و آنچنانکه سزاوار
لِکَرَمِ وَجْهِکَ وَعِزِّ جَلالِکَ
ذات بزرگوار و شوکت جلال تو است
پس مى گوئى ده مرتبه :
لا اِلهَ اِلا اللّهُ وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ لَهُ الْمُلْکُ وَلَهُ الْحَمْدُ وَهُوَ اللَّطیفُ الْخَبیرُ و ده مرتبه :
معبودى نیست جز خداى یکتا که شریکى ندارد و او را است فرمانروایى و خاص او است ستایش و او است دقیق و کاردان
لا اِلهَ اِلا اللّهُ وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ لَهُ الْمُلْکُ وَ لَهُ الْحَمْدُ یُحْیى وَ یُمیتُ
معبودى نیست جز خداى یکتا که شریکى ندارد و او را است فرمانروایى و ستایش مخصوص او است که زنده کند و بمیراند
وَ یُمیتُ وَ یُحْیى وَ هُوَ حَىُّ لا یَمُوتُ بِیَدِهِ الْخَیْرُ وَ هُوَ عَلى کُلِّشَىءٍ قَدیرٌ
و بمیراند و زنده کند و او است زنده اى که نمیرد همه نیکیها بدست او است و او بر همه چیز توانا است
و ده مرتبه:
اَسْتَغْفِرُ اللّهَ الَّذِى لا اِلهَ اِلاّ هُوَ الْحَىُّ الْقَیُّومُ وَاَتُوبُ اِلَیْهِ
آمرزش خواهم از خدایى که معبودى جز او نیست و زنده و پاینده است و بسویش بازگشت کنم
و ده مرتبه:
یا اَللّهُ یا اَللّهُ و ده مرتبه یا رَحْمنُ یا رَحْمنُ و ده مرتبه یا رَحیمُ یا رَحیمُ و ده مرتبه
اى خدا اى خدا * * * اى بخشاینده ، اى بخشاینده * * * اى مهربان اى مهربان
یا بَدیعَ السَّمواتِ وَالاْرْضِ و ده مرتبه یا ذَاالْجَلالِ وَالاِْکْرامِ و ده مرتبه
اى پدید آورنده آسمانها و زمین * * * اى صاحب جلال و بزرگوارى
یا حَنّانُ یا مَنّانُ و ده مرتبه یا حىُّ یا قَیُّومُ و ده مرتبه
اى مهرورز نعمت ده * * * اى زنده و پاینده
یا حَىُّ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ و ده مرتبه یا اَللّهُ یا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ و ده مرتبه
اى زنده اى که معبودى جز تو نیست * * * اى خدایى که جز تو معبودى نیست
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ و ده مرتبه اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ و ده مرتبه
بنام خداى بخشاینده مهربان * * * خدایا درود فرست بر محمد و آلش
اَللّهُمَّ افْعَلْ بى ما اَنْتَ اَهْلُهُ و ده مرتبه امینَ امینَ و ده مرتبه قُلْ هُوَ اللّهُ اَحَدٌ پس مى گویى:
خدایا انجام ده درباره من آنچه را تو سزاوار آنى * * * به اجابت رسان * * * بگو او خداى یکتا است
اَللّهُمَّ اصْنَعْ بى ما اَنتَ اَهْلُهُ وَ لا تَصْنَعْ بى ما اَنَا اَهْلُهُ
خدایا با من کن آنچه را تو شایسته آنى و مکن با من آنچه را من شایسته آنم زیرا که
فَاِنَّکَ اَهْلُ التَّقْوى وَ اَهْلُ الْمَغْفِرَةِ وَ اَنَا اَهْلُ الذُّنُوبِ وَالْخَطایا
تو البته شایسته پرهیزکارى هستى و اهل آمرزشى و من اهل گناهان و خطاها هستم
فَارْحَمْنى یا مَوْلاىَ وَ اَنْتَ اَرْحَمُ الرّاحِمینَ و نیز ده مرتبه مى گوئى:
پس به من رحم کن اى مولاى من و تویى مهربانترین مهربانان
لاحَوْلَ وَ لاقُوَّهَ اِلاّبِاللّهِ تَوَکَّلْتُ عَلَى الْحَىِّ الَّذى لا یَمُوتُ وَالْحَمْدُلِلّهِ
جنبش و نیرویى نیست جز به خدا، توکل بر خداى زنده اى که نمیرد و ستایش خاص خدایى است
الَّذى لَمْ یَتَّخِذْ وَلَداً وَلَمْ یَکُنْ لَهُ شَریکٌ فى الْمُلْکِ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ
که فرزندى نگرفته و شریکى در فرمانروایى ندارد و او را
وَلِىُّ مِنَ الذُّلِّ وَکَبِّرْهُ تَکْبیراً
دوستى براى رفع مذلت نیست و بزرگش شمار کامل و بسیار
در فضیلت و اعمال شب و روز جمعه بدان که شب و روز جمعه را امتیاز تامّ است از سایر لیالى و ایّام بمزید رفعت و شرافت و نباهت از رسول خدا صَلَّى اللَّهِ عَلِیهِ وَاله روایت شده که شب جمعه و روز جمعه بیست و چهار ساعت است و در هر ساعت حقّ تعالى ششصد هزار کس را از جهنّم آزاد کند و از حضرت صادق علیه السلام وارد شده که هر که بمیرد ما بین زوال روز پنجشنبه تا زوال روز جمعه خدا پناه دهد او را از فشار قبر و نیز از آن حضرت منقول است که جمعه را حقّى و حرمتى عظیم هست پس زنهار که ضایع نگردانى حرمت آن را و تقصیر مکن در چیزى از عبادت حق تعالى در آن روز و تقرّب جو بسوى خدا به عملهاى شایسته و ترک نما جمیع محرّمات خدا را زیرا که خدا ثواب طاعات را مضاعف مى گرداند و عقوبت گناهان را محو مى نماید و درجات مؤ منان را در دنیا و عقبى بلند مى گرداند
و شبش در فضیلت مانند روز است اگر توانى که شب جمعه را زنده دارى به نماز و دعا تا صبح بکن بدرستى که خداوند عالَم در شب جمعه ملائکه را براى مزید کرامت مؤ منان به آسمان اوّل میفرستد که حسنات ایشان را زیاده گردانند و گناهان ایشان را محو کنند و حقّ تعالى واسِعُ العَطا و کریم است ،
و نیز در حدیث معتبر از آن حضرت مرویست که گاه هست که مؤ من دعا مى کند براى حاجتى و حقّ تعالى قضاى حاجت او را تاءخیر مى کند تا اینکه در روز جمعه حاجت او را برآورد و براى فضیلت جمعه مضاعف گرداند، و فرمود که چون برادران یوسف علیه السلام از حضرت یعقوب علیه السلام استدعاى طلب آمرزش گناهان خود کردند گفت سَوْفَ اَسْتَغْفِرُ لَکُمْ رَبِّى یعنى بعد از این استغفار خواهم کرد براى شما از پروردگار خود حضرت فرمود که تاءخیر کرد که در سحر شب جمعه دعا کند تا مستجاب گردد، و نیز از آن حضرت مروى است که چون شب جمعه مى آید ماهیان دریا سر از آب بیرون مى آورند و وحشیان صحرا گردن مى کشند و حقّ تعالى را ندا مى کنند که پروردگارا ما را عذاب مکن به گناه آدمیان ، واز حضرت امام محمّد باقرعلیه السلام منقول است که حقّ سبحانه و تعالى امر مى نماید ملکى را که در هر شب جمعه از بالاى عرش ندا مى کند از اوّل شب تا آخر شب از جانب رَبِّ اَعلى که آیا بنده مؤ منى هست که پیش از طلوع صبح براى آخرت و دنیاى خود مرا بخواند تا من دعاى او را مستجاب کنم آیا بنده مؤ منى هست که پیش از طلوع صبح از گناه خود توبه کند پس من توبه او را قبول کنم آیا بنده مؤ منى هست که من روزى او را تنگ کرده باشم و از من سؤال کند که روزى او را زیاد گردانم پیش از طلوع صبح پس روزى او را گشاده گردانم آیا بنده مؤ من بیمارى هست که از من سؤ ال کند پیش از طلوع صبح که او را شفا دهم تا او را عافیت کرامت کنم آیا بنده مؤ من غمگین محبوسى هست که پیش از طلوع صبح از من سؤال کند که او را از زندان رها کنم و غمش را فرج دهم پس دعایش را مستجاب گردانم آیا بنده مؤ من مظلومى هست که از من سؤال کند پیش از صبح براى دفع ستم ظالم تا من از براى او انتقام بکشم وحقّش را به او برگردانم پیوسته این ندا را مى کند تا طلوع صبح ، و از حضرت امیرالمؤ منین علیه السلام منقول است که حقّ تعالى جمعه را از همه روزها برگزیده و روزش را عید گردانیده و شبش را مثل روزش گردانیده ، و از جمله فضیلت روز جمعه آنستکه هر حاجت که در آنروز از خدا سؤال کنند برآورده مى شود و اگر جماعتى مستحقّ عذاب شوند چون شب جمعه و روز جمعه را دریابند و دعا کنند خدا آن عذاب را از ایشان برمى گرداند و امور مقدّره را حقّ تعالى در شب جمعه مبرم و محکم مى گرداند پس شب جمعه بهترین شبها و روزش بهترین روزها است
و از حضرت صادق علیه السلام روایت شده که بپرهیزید از گناه در شب جمعه که عقوبت گناهان در آن شب مضاعف است چنانچه ثواب حسنات مُضاعف است و هر که معصیت خدا را در شب جمعه ترک کند حقّ تعالى گناهان گذشته او را بیامرزد و هر که در شب جمعه معصیتى را علانیه بکند حقّ تعالى او را بگناهان جمیع عمرش عذاب کند و عذاب آن گناه را بر او مضاعف کند، و بسند معتبر از حضرت امام رضاعلیه السلام منقول است که حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِیهِ وَاله فرمود که روز جمعه سیّد و بزرگتر روزها است حقّ تعالی در آن روز ثواب حسنات را مضاعف می دهد و گناهان را محو می کند و درجات را بلند می گرداند و دعوات را مستجاب می گرداند و شدت ها و غم ها را زایل می گرداند و حاجت های بزرگ را برمی آورد، و روز مزید است که خدا رحمت های خود را نسبت به بندگان زیاد می گرداند و جماعت بسیار از آتش جهنم آزاد می سازد
پس هر که بخوتهد خدا را در آن روز و بشناسد حق و حرمت آن را ، حق است بز خداوند تعالی که او را از آتش جهنم آزاد گزداند. پس اگر در روز جمعه یا شب آن بمیرد ثواب شهیدان دارد و در قیامت ایمن از عذاب الهی مبعوث می گردد و هر که استخفاف به حرمت جمعه نماید و حق او را زایع گرداند که نماز جمعه بجا نیاورد یا محرمات الهی را در آن بعمل آورد بر خدا لازم است که او را به آتش جهنم بسوزاند مگر انکه توبه کند ،
و به سندهای معتبر از حضرت امام محمد باقر علیه السلام منقول است که آفتاب طالع نگردیده است و در روزیکه بهتر از روز جمعه باشد و چون مرغان در روز جمعه به هم بر میخورند سلام می کنند و می گویند امروز روز شایسته ای است
و به سند معتبر از حضرت امام صادق علیه السلام منقولست که هر کس روز جمعه را دریابد باید به کاری غیر از بادت مشغول نگردد زیرا که در آنروز خدا گناه بندگان را مى آمرزد و رحمت خود را بر ایشان نازل مى گرداند و فضایل شب و روز جمعه زیاده از آن است که در این مختصر ذکر شود.
بسم الله الرحمان الرحیم
بنام خداى بخشاینده مهربان
بِسْمِ اللّهِ الَّذى لا اَرْجُو اِلاّ فَضْلَهُ وَ لا اَخْشى اِلاّ عَدْلَهُ وَ لا اَعْتَمِدُ اِلاّ
بنام خدایى که جز فضلش امیدى ندارم و جز عدلش از چیزى ترس ندارم و جز به گفته او اعتماد ندارم و جز
قَوْلَهُ وَ لا اُمْسِکُ اِلاّ بِحَبْلِهِ بِکَ اَسْتَجیرُ یا ذَا الْعَفْوِ وَ الرِّضْوانِ مِنَ
به رشته (بندگى و اخلاص ) او چنگ نزنم اى داراى گذشت و خوشنودى به تو پناه برم از
الظُّلْمِ وَ الْعُدْوانِ وَمِنْ غِیَرِ الزَّمانِ وَ تَواتُرِ الاْحْزانِ وَ طَوارِقِ
ستم و دشمنى (خلق ) و از دگرگونیهاى روزگار و پى درپى رسیدن اندوهها و
الْحَدَثانِ وَ مِنِ انْقِضاَّءِ الْمُدَّةِ قَبْلَ التَّاَهُّبِ وَ الْعُدَّةِ وَ اِیّاکَ اَسْتَرْشِدُ
حوادث ناگوار شب و از سپرى شدن عمر قبل از آمادگى و توشه گیرى و تنها از تو راهنمایى مى جویم
لِما فیهِ الصَّلاحُ وَ الاِْصْلاحُ وَ بِکَ اَسْتَعینُ فیما یَقْتَرِنُ بِهِ النَّجاحُ وَ
براى آنچه صلاح و اصلاح من در آنست و از تو یارى طلبم در (رسیدن به ) آنچه مقرون به کامیابى و
الاِْنْجاحُ وَ اِیّاکَ اَرْغَبُ فى لِباسِ الْعافِیَةِ وَتَمامِها وَ شُمُولِ
کامروایى است و از تو امید دارم براى پوشش لباس تندرستى کامل و شمول
السَّلامَةِ وَ دَوامِها وَ اَعُوذُ بِکَ یا رَبِّ مِنْ هَمَزاتِ الشَّیاطینِ وَ
سلامتى دائم و پناه مى برم به تو اى پروردگار از وسوسه هاى شیاطین و
اَحْتَرِزُ بِسُلْطانِکَ مِنْ جَوْرِ السَّلاطینِ فَتَقَبَّلْ ما کانَ مِنْ صَلاتى
احتراز جویم بوسیله سلطنت تو از ستم سلاطین پس (اى خدا) نماز
وَ صَوْمى وَ اجْعَلْ غَدى وَ ما بَعْدَهُ اَفْضَلَ مِنْ ساعَتى وَ یَوْمى وَ
و روزه ام را بپذیر و فرداى من و مابعد آنرا بهتر از این ساعت و امروزم قرارده و
اَعِزَّنى فى عَشیرَتى وَ قَوْمى وَ احْفَظْنى فى یَقْظَتى وَ نَوْمى فَاَنْتَ
مرا در میان فامیل و خویشانم عزیز گردان و مرا در بیدارى و خوابم حفظ کن که تویى
اللّهُ خَیْرٌ حافِظاً وَ اَنْتَ اَرْحَمُ الرّاحِمینَ اَللّهُمَّ اِنّى اَبْرَءُ اِلَیْکَ فى
خدایى که بهترین نگهبانى و تو مهربانترین مهربانانى خدایا من بسوى تو بیزارى جویم و در این
یَوْمى هذا وَ ما بَعْدَهُ مِنَ الاْحادِ مِنَ الشِّرْکِ وَ الاِْلْحادِ وَ اُخْلِصُ لَکَ
روز و روزهاى یکشنبه دیگر از شرک و بى دینى و دعایم را براى تو خالص مى کنم تا
دُعاَّئى تَعَرُّضاً لِلاِْجابَةِ وَ اُقیمُ عَلى طاعَتِکَ رَجاَّءً لِلاِْثابَةِ فَصَلِّ
در معرض اجابت قرار گیرد و همچنان بر اطاعتت پایدارى مى کنم پس
عَلى مُحَمَّدٍ خَیْرِ خَلْقِکَ الدّاعى اِلى حَقِّکَ وَاَعِزَّنى بِعِزِّکَ الَّذى
درود فرست بر محمد بهترین خلق خود آنکه (مردم را) بسوى حقانیتت خواند و مرا به عزت
لایُضامُ وَ احْفَظْنى بِعَیْنِکَ الَّتى لا تَنامُ وَ اخْتِمْ بِالاِنْقِطاعِ اِلَیْکَ
تزلزل ناپذیرت عزیز گردان و به دیده ات که هرگز نخوابد حفظ کن و ببریدن از خلق و توجه بسوى
اَمْرى وَ بِالْمَغْفِرَةِ عُمْرى اِنَّکَ اَنْتَ الْغَفُورُ الرَّحیمُ
خودت کارم را به پایان رسان و عمرم را قرین به آمرزش به اتمام رسان که همانا تویى آمرزنده مهربان
یا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُ الْمَکارِهِ وَیا مَنْ یُفْثَاءُ بِهِ حَدُّ الشَّداَّئِدِ وَیا مَنْ
اى که گشوده شود بوسیله او گره گرفتاریها و اى که شکسته شود بوسیله او تندى سختیها و اى که از
یُلْتَمَسُ مِنْهُ المَخْرَجُ اِلى رَوْحِ الْفَرَجِ ذَلَّتْ لِقُدْرَتِکَ الصِّعابُ
او خواهش شود براى رهایى یافتن (از غمهاو آمدن ) بسوى فضاى روح بخش گشایش ، کارهاى دشوار در برابر قدرتت آسان
وَتَسَبَّبَتْ بِلُطْفِکَ الاْسْبابُ وَجَرى بِقُدْرَتِکَ الْقَضاَّءُ وَمَضَتْ عَلى
گشته و اسباب و وسایل به سبب لطف تو فراهم گشته و قضا و قدر به قدرتت جارى گشته و همه چیز برطبق
اِرادَتِکَ الاْشْیاَّءُ فَهِىَ بِمَشِیَّتِکَ دُونَ قَوْلِکَ مُؤْتَمِرَةٌ وَبِاِرادَتِکَ دُونَ
اراده تو گذشته است پس تمام چیزها به محض اراده تو بدون اینکه نیازى به گفتن باشد مطیع و فرمانبردارند و به محض
نَهْیِکَ مُنْزَجِرَةٌ اَنْتَ الْمَدْعُوُّ لِلْمُهِمّاتِ واَنْتَ الْمَفْزَعُ فى المُلِمّاتِ
اراده ات بدون احتیاج به نهى و بازداشتن بازداشته اند تویى که براى رفع دشواریها خوانندت و تویى پناهگاه در سختیها
لایَنْدَفِعُ مِنْها اِلاّ ما دَفَعْتَ وَلا یَنْکَشِفُ مِنْها اِلاّ ما کَشَفْتَ وَقَدْ نَزَلَ
دور نشود از آن سختیها مگر آنچه را که تو دور کنى و برطرف نگردد چیزى از آنها مگر آنچه را تو برطرف کنى و براستى
بى یا رَبِّ ما قَدْ تَکَاءَّدَنى ثِقْلُهُ وَاَلَمَّ بى ما قَدْ بَهَظَنى حَمْلُهُ
اى پروردگار من چیزى بر من رسیده که سنگینى آن مرا به زحمت انداخته و وارد شده بر من آنچه به دوش کشیدنش وامانده ام
وَبِقُدْرَتِکَ اَوْرَدْتَهُ عَلَىَّ وَبِسُلْطانِکَ وَجَّهْتَهُ اِلَىَّ فَلا مُصْدِرَ لِما
کرده و البته به نیروى خودت آنرا بر من وارد کردى و به سلطنت و قدرت خویش آنرا متوجه من کردى پس آنچه را تو
اَوْرَدْتَ وَلا صارِفَ لِما وَجَّهْتَ وَلا فاتِحَ لِما اَغْلَقْتَ وَلا مُغْلِقَ لِما
فرستادى بازگرداننده برایش نیست و آنچه راتو متوجه ساخته اى برگرداننده ندارد و آنچه را تو بسته اى گشاینده نداردوآنچه را
فَتَحْتَ وَلا مُیَسِّرَ لِما عَسَّرْتَ وَلا ناصِرَ لِمَنْ خَذَلْتَ فَصَلِّ عَلى
توگشودى کسش نتواند بست و آنچه را تو دشوار سازى آسان کننده ندارد و آن کس را که تو خوارکنى یاور برایش نیست پس درود فرست
مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَاْفْتَحْ لى یا رَبِّ بابَ الْفَرَجِ بِطَولِکَ وَاکْسِرْ عَنّى
بر محمد و آلش و بگشا به فضل خود پروردگارا بر من در گشایش را و قدرت تسلطى را که اندوه و غم
سُلْطانَ الْهَمِّ بِحَوْلِکَ وَاَنِلْنى حُسْنَ النَّظَرِ فیما شَکَوْتُ وَاَذِقْنى
بر من پیدا کرده به نیروى خود درهم شکن و خوش بینى خودت را در آنچه شکوه کردم به من عنایت کن
حَلاوَةَ الصُّنْعِ فیما سَاَلْتُ وَهَبْ لى مِنْ لَدُنْکَ رَحْمَةً وَفَرَجاً هَنیئاً
و شیرینى رفتارت را درباره خواسته ام به من بچشان و از نزد خویش رحمت و گشایش گوارایى به من ببخش
وَاجْعَلْ لى مِنْ عِنْدِکَ مَخْرَجاً وَحِیّاً وَلا تَشْغَلْنى بِالاِْهتِمامِ عَنْ
و هم از نزد خود راه چاره فورى برایم قرار ده و سرگرمم مکن به اهمیت دادن به گرفتاریهاى دنیا از
تَعاهُدِ فُرُوضِکَ وَاسْتِعْمالِ سُنَّتِکَ فَقَدْ ضِقْتُ لِما نَزَلَ بى یا رَبِّ
انجام واجبات و بکار بستن سنتها و دستوراتت زیرا که براستى اى پروردگار من
ذَرْعاً وَامْتَلاَتُ بِحَمْلِ ما حَدَثَ عَلىَّ هَمّاً وَاَنْتَ الْقادِرُ عَلى کَشْفِ
سینه ام از این پیش آمدى که برایم کرده تنگ شده و براى تحمل این حادثه سر تا پایم را اندوه گرفته و تو بر دفع آنچه بدان
ما مُنیتُ بِهِ وَدَفْعِ ما وَقَعْتُ فیهِ فَافْعَلْ بى ذلِکَ وَاِنْ لَمْ اَسْتَوْجِبْهُ
گرفتارم شده ام و برطرف کردن آنچه بدان درافتاده ام توانایى پس تو این کار را درباره من بکن اگرچه من سزاوار این محبت
مِنْکَ یا ذَا الْعَرْشِ الْعَظیمِ وَذَاالْمَنِّ الْکَریمِ فَاَنْتَ قادِرٌ یا اَرْحَمَ
تو نیستم اى صاحب عرش عظیم و دارنده نعمت بزرگ زیرا که تو توانایى اى مهربانترین
الرّاحِمینَ آمینَ رَبَّ الْعالَمینَ
مهربانها آمین رب العالمین
اَسْتَغْفِرُ اللّهَ الَّذى لا اِلهَ اِلاّ هُوَ الْحَىُّ الْقَیُّومُ الرَّحْمنُ الرَّحیمُ
آمرزش خواهم از خدایى که معبودى جز او نیست زنده و پاینده وبخشاینده و مهربان
ذُوالْجَلالِ وَالاِْکْرامِ وَ اَسْئَلُهُ اَنْ یَتُوبَ عَلَىَّ تَوْبَةَ عَبْدٍ ذَلیلٍ خاضِعٍ
و داراى جلال و بزرگوارى است ، از او خواهم توبه ام را بپذیرد توبه بنده اى خوار فروتن
فَقیرٍ باَّئِسٍ مِسْکینٍ مُسْتَکینٍ مُسْتَجیرٍ لا یَمْلِکُ لِنَفْسِهِ نَفْعاً وَ لا
نیازمند پریشان بینوا درمانده پناهنده اى که مالک هیچیک از سود و
ضَرّاً وَ لا مَوْتاً وَ لا حَیوةً وَ لا نُشُوراً پس مى گوئى :
زیان و مرگ و زندگى و رستاخیزى براى خود نیست
اَللّهُمَّ اِنّى اَعُوذُ بِکَ مِنْ نَفْسٍ لا تَشْبَعُ وَ مِنْ قَلْبٍ لا یَخْشَعُ وَمِنْ عِلْمٍ لا یَنْفَعُ وِ مِنْ
بار خدایا به تو پناه مى برم از نفسى که (از خواهش ) سیر نشود و از دلى که خشوع ندارد و از دانشى که سود ندهد و از
صَلوةٍ لا تُرْفَعُ وَ مِنْ دُعاَّءٍ لا یُسْمَعُ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ الْیُسْرَ بَعْدَ
نمازى که بالا نرود و از دعایى که شنیده نشود خدایا از تو خواستارم آسانى پس از
الْعُسْرِ وَ الْفَرَجَ بَعْدَ الْکَرْبِ وَ الرَّخاَّءَ بَعْدَ الشِّدَّةِ اَللّهُمَّ ما بِنا مِنْ
دشوارى را و گشایش پس از گرفتارى و فراوانى پس از سختى بار خدایا هر نعمتى که ما داریم از
نِعْمَةٍ فَمِنْکَ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ اَسْتَغْفِرُکَ وَ اَتُوبُ اَلِیْکَ
آن تو است که معبودى جز تو نیست از تو آمرزش خواهم و بسوى تو بازگشت کنم
و
از حضرت صادق علیه السلام منقولست که هر که استغفار کند بعد از نماز
عصر هفتاد مرتبه بیامرزد حق تعالى از او هفتصد گناه و روایت شده از حضرت
امام محمد
تقى علیه السلام که هر که بخواند اِنّا اَنْزَلْناهُ فى لَیْلَةِ القَدْرِ
را بعد
از عصر ده مرتبه بگذرد براى او در روز قیامت مثل عملهاى خلایق در این روز
و مستحب
است خواندن دعاى عشرات در هر صباح و مساء و افضل اوقات آن بعد از عصر
روز جمعه
است و آن دعا بعد از این مذکور خواهد شد.
در زیارت حضرت رسول خدا و فاطمه زهراء و ائمّه بقیع صلواتُ الله علیهم اجمعین در مدینه طیّبه :
بدانکه مستحبّ مؤکّد است در حقّ قاطبه مردم بخصوص حُجّاج ، مشرّف شدن به زیارت روضه مطهّره و آستانه منوّره فخر عالمیان حضرت سیّد المرسلین محمّد بن عبداللّه صلوات اللّه و سلامه علیه و آله و ترک زیارت آن حضرت باعث آن مى شود که جَفا شود در حق او در روز قیامت و شیخ شهید فرموده که اگر مردم ترک زیارت آن حضرت کنند بر امام است که ایشان را مجبور کند به رفتن به زیارت آن حضرت زیرا که ترک زیارت آن حضرت موجب جفاىِ محرّمست .
شیخ صدوق از حضرت صادق علیه السلام روایت کرده که فرمود هرگاه اَحَدى از شما حجّ کند باید که حَجَّشْ را ختم کند به زیارت ما زیرا که این از تمامى حجّ است و نیز روایت کرده از حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام که فرمود تمام کنید حجّ خود را به زیارت حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِیهِ وَاله که ترک زیارت آن حضرت بعد از حجّ جفا و خلاف اَدَبَست و شما را امر به این کرده اند و بروید به زیارت قبرى چند که حق تعالى لازم گردانیده است بر شما حقّ آنها و زیارت آنها را و روزى از حق تعالى طلب کنید نزد آن قبرها .
و نیز از ابوالصَّلْت هَرَوى روایت کرده که گفت به خدمت حضرت امام رضاعلیه السلام عرض کرد که چه مى فرمائى یابن رسول الله در حدیثى که اهل آن روایت مى کنند که مؤ منین در بهشت زیارت مى کنند پروردگارشان را از منازل خود کنایه از آنکه معنى حدیث اگر درست باشد چیست با آنکه متضمّن است چیزى را که بحسب ظاهر با اعتقاد حق درست نمى آید .
پس حضرت جواب او را فرمودند به این طریق که اى اَبَاالصَّلت حق تعالى پیغمبرش محمّد صَلَّى اللَّهِ عَلِیهِ وَ اله را افضل گردانید از جمیع خلقش از پیغمبران و ملائکه و طاعت او را طاعت خود و بیعت با او را بیعت با خود شمرد و زیارت او را زیارت خود شمرده چنانچه فرموده :
مَنْ یُطِعِ الرَّسُولَ فَقَدْ اَطاعَاللّهَ و فرموده :
هر که اطاعت کند از رسول به تحقیق که خدا را اطاعت کرده
اِنَّ الَّذینَ یُبایِعُونَکَ اِنَّما یُبایِعُونَاللّهَ یَدُاللّهِ فَوْقَ اَیْدیهِمْ
براستى کسانى که با تو بیعت کرده اند همانا با خدا بیعت کرده اند و دست خدا بالاتر از دستهاى ایشان است
و حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِیهِ وَ اله فرموده که هر که مرا زیارت کند در حال حیات یا بعد از فوت من چنان است که حق تعالى را زیارت کرده باشد الخ .
و حمیرى در قُرْبُ الاِسْناد از حضرت صادق علیه السلام روایت کرده که فرمود که رسول خداصَلَّى اللَّهِ عَلِیهِ وَاله فرموده هر که مرا زیارت کند در حیات من یا بعد از فوت من ، شفیع او گردم در روز قیامت و در حدیثى است که حضرت صادق علیه السلام روز عیدى در مدینه بود پس رفت به زیارت حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِیهِ وَ اله و بر آن حضرت سلام کرد و فرمود که ما بر اهل همه شهرها فضیلت داریم خواه مَکّه و خواه غیر مکّه به سبب زیارت و سَلام ما بر رسول خداصَلَّى اللَّهِ عَلِیهِ وَاله .
و شیخ طوسى رَحَمهُ اللّهُ در تهذیب از یزید بن عبدالملک روایت کرده و او از پدرش از جدّش که گفت به خدمت حضرت فاطمه سلام اللّه علیها مشرّف شدم پس آن حضرت ابتدا فرمود به سلام بر من پس از من پرسید که براى چه آمده اى عرض کردم از براى طلب برکت و ثواب فرمود که خبر داد مرا پدرم و اینک حاضر است که هر که بر او و بر من سه روز سلام کند حق تعالى بهشت را از براى او واجب گرداند گفتم در حیات او و شما فرمود بلى و همچنین بعد از موت ما .
علامه مجلسى رَحَمهُ اللّهُ فرموده که در حدیث معتبر از عبداللّه بن عباس منقول است که حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِیهِ وَ اله فرمود که هر که امام حسن علیه السلام را در بقیع زیارت کند قَدمش بر صراط ثابت باشد در روزى که قدمها از آن لغزد و در مقنعه از حضرت صادق علیه السلام روایت شده که فرمود هر که مرا زیارت کند گناهانش آمرزیده شود و فقیر و پریشان نمیرد و شیخ طوسى رَحَمهُ اللّهُ در تهذیب از حضرت امام حسن عسکرى علیه السلام روایت کرده که هر که زیارت کند امام جعفر صادق علیه السلام و پدرش حضرت باقرعلیه السلام را درد چشم نکشد و بیمارى و دردى به او نرسد و مبتلا نمیرد .
و ابن قولویه در کامل حدیث طولانى از هشام بن سالم از حضرت صادق علیه السلام روایت کرده که از جمله فقرات او این است که مردى به خدمت حضرت صادق علیه السلام شرفیاب شد و عرض کرد که آیا زیارت باید کرد پدرت را فرمود بلى عرض کرد چه چیز است از براى آنکه زیارت کند او را فرمود که بهشت از براى او است اگر اعتقاد به امامت او داشته باشد و متابعت او کند عرض کرد کسى که اعراض کند اززیارت او چه خواهد داشت فرمود حسرت خواهد داشت در یوم الحسرة که روز قیامت است ((الخ )) واحادیث دراین باب بسیار است و ما را همین مقدار کافى و وافى است .
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا رَسُولَ
سلام بر تو اى رسول
اللّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا نَبِىَّ اللّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا مُحَمَّدَُ بْنَ عَبْدِ اللّهِ
خدا سلام بر تو اى پیغمبر خدا سلام بر تو اى محمد فرزند عبداللّه
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا خاتَِمَ النَّبِیّینَ اَشْهَدُ اَنَّکَ قَدْ بَلَّغْتَ الرِّسالَةَ وَاَقَمْتَ
سلام بر تو اى خاتم پیمبران گواهى دهم که تو رسالت را رساندى و
الصَّلوةَ وَ اتَیْتَ الزَّکوةَ وَاَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَیْتَ عَنِ الْمُنْکَرِ
نماز را برپا داشتى و زکات دادى و امر کردى به معروف و نهى کردى از کار بد
وَعَبَدْتَ اللّهَ مُخْلِصاً حَتّى اَتیکَ الْیَقینُ فَصَلَواتُ اللّهِ عَلَیْکَ وَرَحْمَتُهُ
و عبادت کردى خدا را از روى اخلاص تا مرگ به سراغت آمد پس درودهاى خدا بر تو باد و رحمتش
وَعَلى اَهْلِ بَیْتِکَ الطّاهِرینَ
و بر خاندان پاکیزه ات
پس بایست نزد ستون پیش که از جانب راست قبر است رو به قبله که دوش چپ به جانب قبر باشد و دوش راست به جانب منبر که آن موضع رسول خداصلى الله علیه و آله است و بگو:
اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلا اللّهُ وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ
گواهى دهم که معبودى نیست جز خداى یگانه اى که شریک ندارد
وَاَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ وَاَشْهَدُ اَنَّکَ رَسُولُ اللّهِ وَاَنَّکَ
و گواهى دهم که محمد بنده و رسول او است و گواهى دهم که توئى رسول خدا و همانا
مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِاللّهِ وَاَشْهَدُ اَنَّکَ قَدْ بَلَّغْتَ رِسالاتِ رَبِّکَ وَنَصَحْتَ
توئى محمد بن عبداللّه و گواهى دهم که رسالت پروردگارت را رساندى و براى
لاُِمَّتِکَ وَجاهَدْتَ فى سَبیلِ اللّهِ وَعَبَدْتَ اللّهَ حَتّى اَتیکَ الْیَقینُ
امتت خیرخواهى کردى و در راه خدا جهاد کردى و خدا را پرستش کردى تا مرگت فرا رسید
بِالْحِکْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَاَدَّیْتَ الَّذى عَلَیْکَ مِنَ الْحَقِّ وَاَنَّکَ
بوسیله حکمت و پند نیک و آنچه را از حق به عهده داشتى ادا کردى و براستى تو
قَدْ رَؤُفْتَ بِالْمُؤْمِنینَ وَغَلُظْتَ عَلَى الْکافِرینَ فَبَلَّغَ اللّهُ بِکَ اَفْضَلَ
نسبت به مؤ منان مهربان و نسبت به کافران سخت گیر بودى خدایت به بهترین
شَرَفِ مَحَلِّ الْمُکَرَّمینَ اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذىِ اِسْتَنْقَذَنا بِکَ مِنَ الشِّرْکِ
شرافت جایگاه گرامیان برساند ستایش خدائى را است که ما را بوسیله جناب تو از شرک
وَالضَّلالَةِ اَللّهُمَّ فَاجْعَلْ صَلَواتِکَ وَصَلَواتِ مَلاَّئِکَتِکَ الْمُقَرَّبینَ
و گمراهى نجات بخشید خدایا پس درودهاى خود و درودهاى فرشتگان مقربت
وَاَنْبِیاَّئِکَ الْمُرْسَلینَ وَعِبادِکَ الصّالِحینَ وَاَهْلِ السَّمواتِ
و پیمبران مرسلت و بندگان شایسته ات و ساکنان آسمانها
وَالاْرَضینَ وَمَنْ سَبَّحَ لَکَ یا رَبَّ الْعالَمینَ مِنَ الاْوَّلینَ وَالاْ خِرینَ
و زمینها و هر که را براى تو اى پروردگار جهانیان تسبیح گویند از اولین و آخرین
عَلى مُحَمَّدٍ عَبْدِکَ وَرَسُولِکَ وَنَبِیِّکَ وَاَمینِکَ وَنَجِیِّکَ وَحَبیبِکَ
همه را یکجا قرار ده براى محمد بنده و رسولت و پیامبرت و امین (بر وحیت ) و همرازت و حبیبت
وَصَفِیِّکَ وَخآصَّتِکَ وَ صَفْوَتِکَ وَخِیَرَتِکَ مِنْ خَلْقِکَ اَللّهُمَّ اَعْطِهِ
و دوست خالص و مخصوصت و برگزیده و منتخب تو از میان خلقت خدایا به محمد درجه
الدَّرَجَةَ الرَّفیعَةَ وَ اتِهِ الْوَسیلَةَ مِنَ الْجَّنَةِ وَابْعَثْهُ مَقاماً مَحْمُوداً
بلندى عطا فرما و مقام وسیله را در بهشت به او بده و به مقام پسندیده اى او را برگزین
یَغْبِطُهُ بِهِ الاْوَّلُونَ وَالاْ خِرُونَ اَللّهُمَّ اِنَّکَ قُلْتَ وَلَوْ اَنَّهُمْ اِذْ ظَلَمُوا
که غبطه خورند به او اولین و آخرین خدایا تو فرمودى ((و اگر ایشان در آن هنگام که به خود ستم کردند
اَنْفُسَهُمْ جآؤُکَ فَاسْتَغْفَرُوا اللّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللّهَ
به نزد تو آیند و از خدا آمرزش خواهند و پیغمبر هم براى ایشان آمرزش بخواهد همانا بیابند خداى را
تَوّاباً رَحیماً وَاِنّى اَتَیْتُکَ مُسْتَغْفِرًا تآئِباً مِنْ ذُنُوبى وَاِنّى اَتَوَجَّهُ بِکَ
بسیار توبه پذیر و مهربان )) و من آمرزشخواهانه به درگاهت آمده و توبه از گناهانم کردم و من بوسیله تو
اِلَى اللّهِ رَبّى وَرَبِّکَ لِیَغْفِرَ لى ذُنُوبى
رو به خدائى کرده ام که پروردگار من و تو است تا بیامرزد گناهانم را
و اگر تو را حاجتى باشد بگردان قبر مطهّر را در پشت کتف خود و رو به قبله کن و دستها را بردار و حاجت خود را بطلب بدرستى که سزاوار است که برآورده شود اِنْشاءَاللّهُ تَعالى و ابن قولویه به سند معتبر روایت کرده از محمّد بن مسعود که گفت دیدم حضرت صادق علیه السلام را که به نزد قبر حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِیهِ وَاله آمد ودست مبارک خود را بر قبر گذاشت و گفت :
اَسْئَلُ اللّهَ الَّذِى اجْتَباکَ وَاخْتارَکَ وَهَداکَ
مى خواهم از خدائى که تو را برگزید و انتخابت فرمود و راهنمائیت کرده
وَهَدى بِکَ اَنْ یُصَلِّىَ عَلَیْکَ
و بوسیله ات دیگران را هدایت فرمود که بر تو درود فرستد
پس فرمود:
اِنَّ اللّهَ وَمَلاَّئِکَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَى النَّبِىِّ یا اَیُّهَا الَّذینَ امَنُوا صَلّوُا عَلَیْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلیما
همانا خدا و فرشتگانش درود فرستند بر پیغمبر اى کسانى که ایمان آورده اید درود فرستید بر او و تحیت فرستید تحیتى کامل
شیخ در مصباح فرموده که چون فارغ شدى از دعاء در نزد قبر شریف پس برو به نزد منبر و دست بر آن بمال و بگیر دُو قبّه پائین منبر را که مثل انار مى ماند و به مال صورت و چشمهاى خود را به آن پس بدرستى که در آن شفاى چشم است و بایست نزد منبر و حمد و ثناى الهى بجا آور و حاجت خود را بطلب پس بدرستى که رسول خداصَلَّى اللَّهِ عَلِیهِ وَاله فرمود که مابین قبر و منبر من باغى است از باغهاى بهشت و منبر من بر درى است از درهاى بهشت پس مى روى به مقام نبى صَلَّى اللَّهِ عَلِیهِ وَاله و نماز مى کنى در آنجا آنچه خواهى و نماز بسیار کن در مسجد پیغمبرصَلَّى اللَّهِ عَلِیهِ وَاله پس بدرستى که نماز در آن معادل با هزار نماز است و هرگاه داخل مسجد مى شوى یا بیرون مى روى صلوات بفرست بر آن حضرت و نماز گذار در خانه فاطمه صَلَواتُاللّه عَلَیها و برو در مقام جبرئیل علیه السلام و آن در زیر ناودان است پس بدرستى که محلّ ایستادن جبرئیل علیه السلام در وقت اذن دخول خواستن از پیغمبرصلى الله علیه و آله آنجا بوده و بگو:
اَسْئَلُکَ اَىْ جَوادُ اَىْ کَریمُ اَىْ قَریبُ اَىْ بَعیدُ
از تو خواهم اى بخشنده اى بزرگوار اى نزدیک اى دور
اَنْ تَرُدَّ عَلَىَّ نِعْمَتَکَ
که برگردانى بر من نعمتت را
به نام خداى بخشاینده مهربان
بِسْمِ اللّهِ کَلِمَةُ الْمُعْتَصِمینَ وَ مَقالَةُِ الْمُتَحَرِّزینَ وَ اَعُوذُ بِاللّهِ تَعالى
بنام خدا سخن پناهندگان و گفتار پناه جویان و پناه مى برم به خداى تعالى
مِنْ جَوْرِ الْجاَّئِرینَ وَ کَیْدِ الْحاسِدینَ وَ بَغْىِ الظّالِمینَ وَ اَحْمَدُهُ
از جور ستمکاران و بداندیشى حسودان و ستم بیدادگران و مى ستایمش
فَوْقَ حَمْدِ الْحامِدینَ اَللّهُمَّ اَنْتَ الْواحِدُ بِلا شَریکٍ وَ الْمَلِکُ بِلا
فوق ستایش ستایش کنندگان خدایا تویى یگانه بى شریک و پادشاه بى نیاز (که پادشاهى را دیگرى به او
تَمْلیکٍ لا تُضادُّ فى حُکْمِکَ وَ لا تُنازَعُ فى مُلْکِکَ اَسْئَلُکَ اَنْ تُصَلِّىَ
تملیک نکرده ) در برابر فرمان تو ضدیت نشود و در پادشاهیت کشمکشى روى ندهد از تو مى خواهم که درود فرستى
عَلى مُحَمَّدٍ عَبْدِکَ وَ رَسُولِکَ وَ اَنْ تُوزِعَنى مِنْ شُکْرِ نُعْماکَ ما
بر محمد بنده و رسولت و به من طریقه سپاسگزارى نعمتهایت را چنان
تَبْلُغُ بى غایَةَ رِضاکَ وَ اَنْ تُعینَنى عَلى طاعَتِکَ وَلُزُومِ عِبادَتِکَ
بیاموزى که مرا به سرحد خشنودیت برساند و کمکم دهى بر طاعت خود و پیوستگى عبادت خویش
وَاسْتِحْقاقِ مَثُوبَتِکَ بِلُطْفِ عِنایَتِکَ وَ تَرْحَمَنى بِصَدّى عَنْ
و استحقاق پاداشت بوسیله لطف و عنایتت و به من ترحم کنى به اینکه تا زنده ام
مَعاصیکَ ما اَحْیَیْتَنى وَ تُوَفِّقَنى لِما یَنْفَعُنى ما اَبْقَیْتَنى وَ اَنْ تَشْرَحَ
از گناهان بازم دارى و تا زمانى که در این جهان نگاهم دارى موفقم دارى به آنچه سودم رساند و بوسیله
بِکِتابِکَ صَدْرى وَ تَحُطَّ بِتِلاوَتِهِ وِزْرى وَ تَمْنَحَنِى السَّلامَةَ فى
کتاب خود (قرآن ) سینه ام بگشایى و با خواندن آن جرم و گناهم بریزى و سلامت در
دینى وَ نَفْسى وَ لاتُوحِشَ بى اَهْلَ اُنْسى وَ تُتِمَّ اِحْسانَکَ فیما بَقِىَ
دین و جانم عطا کنى و همدمانم را براى من وحشتناک مکن و احسانت را در مابقى
مِنْ عُمْرى کَما اَحْسَنْتَ فیما مَضى مِنْهُ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ
عمر درباره من به اتمام رسان چنانچه در گذشته احسان کردى اى مهربانترین مهربانها
در تعقیبات مختصه بگو درتعقیب نماز ظهر کما فى المتهجّد :
لا اِلهَ اِلا اللّهُ الْعَظیمُ الْحَلیمُ لا اِلهَ اِلا
نیست معبودى جز خداى بزرگ بردبار، نیست معبودى جز
اللّهُ رَبُّ الْعَرْشِ الْکَریمُ اَلْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعالَمینَ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ
خدا پروردگار عرش ، ستایش خاص خدا پروردگار جهانیان است بار خدایا از تو مى خواهم
مُوجِباتِ رَحْمَتِکَ وَ عَزاَّئِمَ مَغْفِرَتِکَ وَ الْغَنیمَةَ مِنْ کُلِّ بِرٍّ وَ السَّلامَةَ
آنچه باعث رحمت و وسائل حتمى مغفرت تو است و بهره اى از هر نیکى و سلامتى
مِنْ کُلِّ اِثْمٍ اَللّهُمَّ لا تَدَعْ لى ذَنْباً اِلاّ غَفَرْتَهُ وَلا هَمّاً اِلاّ فَرَّجْتَهُ وَ لا
از هر گناهى بار خدایا هیچ گناهى برایم مگذار جز آنکه آن را بیامرزى و هیچ اندوهى جز اینکه برطرف کنى و هیچ
سُقْماً اِلاّ شَفَیْتَهُ وَ لا عَیْباً اِلاّ سَتَرْتَهُ وَ لا رِزْقاً اِلاّ بَسَطْتَهُ وَ لا خَوْفاً
دردى جز آنکه شفا دهى و هیچ عیبى جز آنکه بپوشانى و هیچ رزقى جز آنکه فراوانش کنى و هیچ ترسى
اِلاّ امَنْتَهُ وَ لا سُوَّءً اِلاّ صَرَفْتَهُ وَ لا حاجَةً هِىَ لَکَ رِضاً وَلِىَ فیها
جز آنکه امانش بخشى و هیچ بدى جز آنکه بگردانیش و هیچ حاجتى که در آن خوشنودى تو و
صَلاحٌ اِلاّ قَضَیْتَها یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ امینَ رَبَّ الْعالَمینَ و مى گوئى ده مرتبه :
صلاح کار من باشد جز آنکه برآورده اش کنى اى مهربانترین مهربانان اجابت فرما اى پروردگار جهانیان
بِاللّهِ اعْتَصَمْتُ وَ بِاللّهِ اَثِقُ وَ عَلَى اللّهِ اَتَوَکَّلُ پس مى گوئى :
با توسل به خدا (از گناه) خوددارى کنم و به خدا اعتماد کنم و بر او توکل کنم
اَللّهُمَّ اِنْ عَظُمَتْ ذُنُوبى فَاَنْتَ اَعْظَمُ وَ اِنْ کَبُرَ تَفْریطى فَاَنْتَ اَکْبَرُ وَ اِنْ دامَ
بار خدایا اگر گناهانم بزرگ است پس تو بزرگتر از آنهایى و اگر کوتاهیم زیاد است باز هم تو بزرگترى و اگر بخل من ادامه
بُخْلى فَاَنْتَ اَجْوَدُ اَللّهُمَّ اغْفِرْ لى عَظیمَ ذُنُوبى بِعَظیمِ عَفْوِکَ وَ کَثیرَ
دارد پس تو سخى ترى بار خدایا بزرگى گناهانم را به بزرگى عفو خود ببخش و زیاد
تَفْریطى بِظاهِرِ کَرَمِکَ وَ اقْمَعْ بُخْلى بِفَضْلِ جُودِکَ اَللّهُمَّ ما بِنا مِنْ
کوتاهى کردنم را به کرم آشکارت بیامرز و بخل مرا به زیادى بخششت ریشه کن ساز خدایا هر نعمتى
نِعْمَةٍ فَمِنْکَ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ اَسْتَغْفِرُکَ وَ اَتُوبُ اِلَیْکَ
که داریم از تو است معبودى جز تو نیست از تو آمرزش خواهم و به سوى تو بازگردم .